Nederland noemen ze een
kikkerlandje, maar ik heb er nooit zoveel kikkers gezien als hier in
Zweden. Iedere zomer zie ik hier een hele cyclus, eerst de kikkerdril
in het stroompje dat over de camping loopt, vervolgens zie ik de
dikkopjes zwemmen en daarna de kleine kikkertjes. Die laatste zie ik
vooral als ik aan het grasmaaien ben. Zo ook vandaag, tijdens het
maaien ben ik een flink aantal maal gestopt om een van de kleine
kikkertjes die ik op mijn pad vond even een stukje te verplaatsen
voordat ze door de messen vermorzeld zouden worden. Desondanks zullen
er ongetwijfeld diverse van deze amfibieën het leven hebben gelaten
omdat ik ze niet gezien heb. Grotere kikkers kom ik trouwen ook af en
toe tegen, vooral als het donker is, zie ik ze af en toe
rondscharrelen. Vooralsnog is mijn angst dat ik een keer in het
donker er een plat trap, voorzover ik weet nog niet uitgekomen.
