Hjörtron, ik het
Nederlands kruipbraam, gele bosbraam of veenbraam, is een bijzondere
bosvrucht die in Zweden heel populair is. Ik heb hem één keer
gegeten, Lillemor heeft er vorig jaar een voor mij meegenomen, het
was een smakelijke vrucht. Lillemor gaat er elk seizoen een keer het
bos voor in en samen met Roger, haar echtgenoot, plukken ze er dan
enkele liters van, die ze vervolgens invriezen voor latere
consumptie. Ik had ze nog nooit zien groeien tot vanmorgen. Op
dezelfde weg als waar ik vorige week het eenoudergezinnetje elanden
zag maakte ik tijdens mijn hardlooprondje even een sanitaire stop
toen ik deze vruchten in de berm zag staan. Ik was niet geneigd ze te
plukken, niet alleen vanwege het water dat ik in die berm maakte,
maar vruchten uit een berm vind ik zelfs als er maar een handjevol
auto's per dag langskomen toch niet zo smakelijk.
Nog even terugkomend op de
vruchten, met een braam hebben ze vooral hun vorm gemeen, de smaak is
anders, maar het grootste verschil zit hem in de manier van groeien.
Niet de stekelige struiken waar ik als kind vaak vruchten uit geplukt
heb die mijn moeder dan weer in jam vol pitjes veranderde, maar een
plantje dat een centimeter of tien boven de grond groeit, met als
kroon het oranje vruchtje.
Over kroon gesproken, wij
moeten ons zorgen maken, vandaag is Philippe de koning der Belgen
geworden. Wat ik uit de berichtgeving begrijp is dat hij populair is
bij de Walen, maar niet bij de Vlamingen. Zoals Tatcher met de
Falklands heeft aangetoond, is het beginnen van een oorlog de beste
manier om je populariteit op te vijzelen. Nu is er een plaatsje met
nagenoeg dezelfde naam als de nieuwe Belgische koning. Dat plaatsje
heeft als belangrijkste industrie de mosselteelt, waarvan een groot
deel van de productie naar België wordt geëxporteerd. Alle reden
dus voor Filip om Zeeuws Vlaanderen te annexeren.
