Voor mijn verjaardagsdiner
had ik een groot aantal verschillende soorten mosterd. Eén daarvan
was een Dijon-mosterd van het eigen merk van de Franse Auchan
hypermarkten. Dat was een grote pot, want ze hadden grote en kleine
en de grote was nauwelijks duurder dan de kleine. Ik was van plan
daar op mijn verjaardag mosterdsoep van te maken, maar toen ik dat
vooraf een keer uitprobeerde sprongen de tranen in mijn ogen, terwijl
ik maar een klein beetje had gebruikt. Ooit kon mosterd voor mij niet
scherp genoeg zijn, maar nu vond ik deze toch echt te pittig. Na mijn
verjaardag heb ik de pot dan ook maar aan het restaurant kado gedaan.
Een paar weken geleden had de kok 'skeppars strömming' gemaakt,
haring in een saus van mosterd en dille. Die dag waren er nog meer
enthousiaste reacties van klanten als gebruikelijk. Ik vond hem ook
erg lekker en opvallend pittig. Het is toen niet opgegaan, dus is de
rest ingevroren. Vandaag stond dit restje op het menu, ik heb er
zowel bij de lunch als het diner van gesmuld. Vanmiddag heb ik het
glas naar de glasbak gebracht en één van de potten die ik erin
gegooid heb, toen begreep ik waarom de 'skeppar strömming' zo sterk
smaakte, er zat mijn eigen mosterd in.
