Bevolkingsonderzoek darmkanker

 In dit blog publiceer ik normaal mijn reisdagboek, maar dit keer is het wel een heel bijzonder reis.

Het begon eind september, ik kwam terug van een mooie wandeling en keek even in mijn postvak met de verwachting dat die, zoals tegenwoordig meestal, leeg zou zijn. Dit keer niet, er zat een grote paarse plastic enveloppe in waarop stond dat het voor het bevolkingsonderzoek darmkanker was. In de lift naar boven stond ik te denken dat ik daar toch pas nog aan meegedaan had. Dat dacht ik nog steeds toen ik de enveloppe had opengemaakt en er een testkit in bleek te zitten. Toen heb ik eerst nog even verder nagedacht, ik ben 57, het bevolkingsonderzoek is vanaf 55 en tweejaarlijks, dus het is logisch dat ik weer aan de beurt ben.

De instructie van de testkit heb ik gelezen en vervolgens heb ik hem even weg moeten leggen, want je mag hem niet vlak voor het weekend opsturen. Op maandag heb ik het alsnog gedaan. Gezorgd dat mijn ontlasting niet met water of urine in aanraking kwam, er met het stokje in geprikt en en dat stokje in het buisje geschroefd. Diezelfde dag nog heb ik het op de post gedaan. Het ging snel, want al na een klein aantal dagen kreeg ik opnieuw post van het RIVM. Toen ik die uit de brievenbus haalde schrok ik een beetje, door de enveloppe heen voelde ik dat er een folder bij was en twee jaar geleden had ik volgens mij alleen een brief gehad. Mijn vrees was terecht, want in de enveloppe zat naast een folder een brief met de melding dat er bloed in mijn ontlasting aangetroffen was. De folder stelde mij wel wat gerust, want daarin werd uitgelegd dat er in 23% van dit soort gevallen er niets aan de hand is, er in 69% van de gevallen sprake is van poliepen, die ze makkelijk weg kunnen halen en slechts in 8% er sprake is van darmkanker.

Om vast te stellen tot welk van die categorieën ik hoorde moest er een darmonderzoek plaatsvinden. Er was al een afspraak voor mij ingepland bij DC Klinieken, aan de voet van de Erasmusbrug.
De eerste afspraak was een intake, er werd verteld wat ik van het onderzoek mocht verwachten en hoe ik me erop moest voorbereiden. Gebruikelijk is dat je een roesje krijg bij zo'n onderzoek, maar het mocht ook zonder. Omdat ik een voorkeur heb om zo min mogelijk medicijnen te gebruiken, heb ik voor het laatste gekozen, met als bijkomend voordeel dat ik na het onderzoek zelfstandig naar huis kon.

Drie dagen voor het onderzoek moest ik op dieet, wat neerkwam op zo min mogelijk vezels en vet. Daar was ik niet blij mee, want ik eet normaal nogal vezelrijk en dat vind ik lekker. De dag voor het onderzoek werd het dieet nog strenger, mijn diner bestond uit slechts een kop heldere bouillon en een soort van shake met laxeermiddel. De volgende ochtend moest ik om 4 uur opstaan om opnieuw zo'n shake te drinken. Nadat ik die op had en mijn darmen geleegd had ben ik nog maar even onder de wol gekropen.
Op de fiets ben ik naar de kliniek gegaan, een bed gekregen, een operatiehemd aangedaan en vervolgens even gewacht tot ik naar de behandelkamer gereden werd. Op de operatietafel moest ik op mijn zij gaan liggen en toen werd de endoscoop, een soort van dunne tuinslang, in mijn aars geduwd. Niet aangenaam, maar het deed nauwelijks pijn. Het voordeel van dat ik geen roesje had, was dat ik op de monitor alles precies kon volgen. Best interessant om jezelf een keer van binnen te bekijken. Ze kwamen een drietal poliepen tegen, die zien er uit als een soort van wratjes. Die hebben ze direct weggehaald. Uit de endoscoop kwam daarvoor een soort lasso die ze eromheen legde en aantrokken. Vervolgens zag ik wat bloed, maar ik voelde er niets van.
Ze waren bijna weer bij het einde toen er op de monitor een vreemd uitziende bloederig plek verscheen. De stemmen om mij heen werden wat zachter, dus had ik direct door dat dat niet goed was. Uit de endoscoop kwam nu een tangetje waarmee ze een paar hapjes uit de plek namen.
Kort daarna was het onderzoek voltooid en werd ik teruggebracht naar de zaal waar ik een beschuitje en en kop koffie kreeg. De chirurg kwam langs en bevestigde mijn vermoeden dat de bloedige plek waarschijnlijk een tumor was. Die zou operatief moeten worden verwijderd. Voor dat vervolgtraject werd ik verwezen naar het IJssellandziekenhuis, waar ze al afspraak voor me hadden gemaakt.

Die afspraak was de eerste in een hele rij, waarin mij informatie werd verstrekt en onderzoeken werden gedaan. Uit het bloedonderzoek en de CT-scan bleek dat de tumor weliswaar door de darmwand heen was gegroeid maar in het vetweefsel daarachter was gesmoord en dat er geen uitzaaiingen waren geconstateerd. Wat een slecht nieuws gesprek had kunnen zijn verliet ik dus met een goed gevoel. Het was de tweede helft van november en op mijn vraag wanneer de operatie plaats zou gaan vinden kreeg ik te horen dat dat nog niet bekend was, maar dat er voor corona een week of vijf voor stond. Dat zou ergens rond Kerstmis zijn, dus rekende ik op begin januari.
Het viel mee, een paar dagen later werd ik door de planning van het ziekenhuis gebeld dat ik op 2 december geopereerd zou worden.

Nuchter en toch wat gespannen ben ik die woensdag op de metro gestapt en naar het ziekenhuis gegaan. Daar kreeg ik een bed en een kast toegewezen en aan het eind van de ochtend werd ik op dat bed naar de operatiekamer gebracht. Kort nadat ik op de operatietafel was gaan liggen viel ik in slaap en daarna werd ik weer rustig wakker in de uitslaapkamer. Toen ik goed wakker was kreeg ik een perenijsje en merkte ik dat de operatie blijkbaar goed was gegaan, want er was een kans dat ik een stoma zou krijgen en die had ik niet. Later kwam de chirurg langs en die bevestigde dat de operatie goed was gegaan. Via wat kleine sneetjes, een kijkoperatie, had hij de dikke darm losgemaakt van het omliggende weefsel, het stuk met de tumor eruit gesneden en de resterende stukken weer aan elkaar gezet. Via een soort van keizersnede heeft hij het losgesneden stuk darm uit mijn buik gehaald.

De daarop volgende dagen realiseerde ik me pas hoe ingrijpend de operatie was geweest. Uiteindelijk ben ik vijf nachten in het ziekenhuis gebleven, met ups en downs. Gelukkig had ik weinig pijn, de morfinepomp die ik had heb ik nauwelijks gebruikt. Wat ik het meest vervelende vond was mijn gebrek aan eetlust. De diners zagen er smakelijk uit en waren dat ook, maar na een paar happen had ik er genoeg van.
Toen ik eenmaal thuis was werd het steeds beter, maar het duurde nog ruim een week voordat mijn eetlust weer normaal was. Op dat moment kon ik een half uurtje wandelen, maar was dan doodop als ik weer thuis kwam. Nu, weer een week later, houd ik het een uurtje vol, maar voordat ik helemaal weer fit ben gaat nog een flinke tijd duren.

Precies twee weken na mijn ontslag uit het ziekenhuis, mocht ik terugkomen bij de chirurg. Mijn herstel en de genezing van de wonden gaat voorspoedig. Wat minder was de uitkomst van het laboratoriumonderzoek, de tumor was relatief groot en het merendeel van de lymfeklieren eromheen, die ze ook weggehaald hadden, bleek erdoor aangetast. Een gebied ruim rond de tumor is verwijderd en de verwachting is dat daarmee ook alle kankercellen mijn lichaam uit zijn. Zekerheid is er echter niet, daarom heb ik gekozen om de mij aangeboden chemotherapie te volgen. Dat wordt de komende 3 maanden flink afzien, maar het zorgt er wel voor dat de kans dat het terugkomt aanzienlijk kleiner wordt.

19-7-2020 t/m 8-8-2020

 19-7-2020

Vandaag een foto van een dijk waar ik over gewandeld heb. Ik heb er even over gedacht om een foto te maken van de brug over de Eems, maar daar heb je vast al eens een foto van gezien en veel spectaculairder dan ik hem nu zou kunnen maken. Een stuk stroomopwaarts, bij Papenburg heb je namelijk de Meyer werf. Die werf bouwt cruiseschepen, zo groot dat ze maar net door deze brug kunnen. De brug is al eens vervangen door een veel grotere en ook de vaargeul van de rivier is diverse malen verbreed en verdiept omdat de schepen steeds maar groter worden. Een paar jaar geleden is dat goed fout gegaan, een hoogspanningskabel was voor de veiligheid uitgezet, dit had tot gevolg dat op andere punten in het hoogspanningsnet overbelasting ontstond en uiteindelijk bijna heel Duitsland in het donker zat.

De stad waar de bij ligt heet Leer, een vreemde naam voor een Duitse stad, want vertaald betekent het leeg.

20-7-2020

Vanmiddag mijn lunch gegeten bij de stormvloedkering waar ik eergisteren ook was, maar dan aan de andere kant. Hemelsbreed ben ik dus in twee dagen maar een meter of honderd opgeschoten. Gelukkig heb ik geen haast. Nu nog minder, ik had gepland om thuis te zijn als ik met mij trainingsschema voor de marathon moest beginnen, maar vandaag ontving ik het bericht dat die opnieuw is uitgesteld, De nieuwe datum is 11 april 2021.

21-7-2020

Het viel mee vanmorgen, volgens de kaart kon ik in een vrijwel rechte lijn langs de kust naar het punt toe wandelen waar ik heen wou, alleen was er een smalle strook water en de eerste brug daarover was een paar kilometer landinwaarts in Emden. Ik vermoedde dat die strook water een oude haven was en zo dicht bij de zee zou ik een sluis verwachten om het getij te beheersen. Die was er ook en er was een brug voor fietsers en wandelaars over, dus duurde mijn eerste wandeling vanmorgen twee uur minder dan ik op basis van de kaart verwacht had.

Daarna ben ik boodschappen gaan doen in een overdekt winkelcentrum. Daar is een mondkapje verplicht. Dus heb ik maar goed ingeslagen zodat ik zo min mogelijk boodschappen hoef te doen.

22-7-2020

Had ik gisteren geluk met de route, vandaag was het precies andersom. Het eerste stuk ging goed, een mooie wandeling over een dijk en door de natuur. Na de koffie ging ik diezelfde dijk de andere kant op. Na een kilometer of drie wandelde ik buitendijks toen er een hek stond en ik over de dijk moest. Daarna een stukje over het binnendijkse fietspad en toen stond ook daar een hek, in dit geval met een informatiebord. Men werkte aan dijkverzwaring en daarom was de dijk afgesloten. Er was een omleidingsroute aangegeven die met een wijde boog om de werkzaamheden heen ging. Dus ben ik vandaag niet zoveel opgeschoten met mijn wandeling.

23-7-2020

Vanmorgen eerst naar het liefelijke vuurtorentje gelopen tot waar ik gisteren gekomen was. Dat duurde iets langer dan ik verwacht had, maar dat was niet zo erg. Toen een kilometers lange strekdam gevolgd die eindigde bij een sluis. Er was daar een brug, maar die stond open en dat bleef hij ook, want aan de andere kant was een natuurgebied waar het verboden toegang was. Dus weer langs dezelfde dijk terug, dat was niet heel erg, want het was best mooi wandelen. Wel had het tot gevolg dat ik niet op koffietijd maar op lunchtijd bij mijn auto terug was.

24-7-2020

Ik hou niet van parkeerplaatsen waar je een kaartje voor moet kopen voor een bepaalde tijd. Vanwege het geld maar ook omdat je dan al van te voren moet weten hoe lang je blijft. Ik leek vanmorgen weinig keuze te hebben, want in Nordeich waar ik was zag ik alleen dergelijke parkeerplaatsen. Maar uiteindelijk vond ik een alternatief, een plaats waar je met parkeerschijf mocht staan. Het was een beetje krap voor de afstand die ik wou gaan wandelen, maar heb flink doorgestapt en was een kwartier voor mijn tijd over was weer terug.

25-7-2020

Je navigatie op de kortste route instellen heeft soms verrassende gevolgen, zo ook vanmorgen. Na boodschappen gedaan te hebben was ik onderweg naar het punt waarvandaan ik weer zou gaan lopen. Ik reed op een kleine weg en moest rechtdoor een hoofdweg oversteken. Alleen aan de andere kant stond en een hekje dat bij wegwerkzaamheden wordt gebruikt op de weg. Ik vermoede dat er iets van een verzakking in de weg zat of zo, want ik kon er makkelijk langs. De weg, met slecht wegdek ging verder en een honderd meter verder waren er wegwerkzaamheden, ik mocht maar 30. Dat was maar goed ook, want toen ik het idee had bijna aan het eind van de werkzaamheden te zijn, stond er ineens een pallet met klinkers midden op de smalle weg. De bestrating hield ook op. Gelukkig worden de klinkers hier niet op los zand gelegd, want het lukte me net niet om nog op de bestrating te stoppen. Lang de pallet kon ik niet, dus maar achteruit en keren, dat ging goed.

Tijdens het wandelen kom ik soms ook rare dingen tegen. Ik dacht een tent te zien staan, maar toen ik dichterbij kwam bleek het de neuskogel van een oude windmolen te zijn.

26-7-2020

De afgelopen nacht ben ik een paar keer wakker geworden door de regen die op mijn dak kletterde. Vanmorgen was er wat motregen, maar dat stelde niet veel voor. Tijdens mijn eerste wandeling was het droog, want ik had een paraplu meegenomen. Na de koffie had ik die in mijn auto gelaten en al snel begon het te hagelen. Gelukkig was het een korte bui en daarna bleef het droog en was het vaak zelfs zonnig, alleen stond er een harde wind.

Lekker gewandeld, het is bijzonder om langs de Waddenzee te lopen, want het ene moment liep ik langs een grote bak met modder en twee uur later was er op dezelfde plaats een woest kolkende zee.

27-7-2020

Ik had vandaag mijn dag niet. Bij mijn ontbijt zat ik naar de radio te luisteren, het nieuws op NDR Info, en net toen het weerbericht begon ging mijn radio uit. Ik snel andere batterijen gepakt en erin gedaan en toen kon ik nog net horen dat het donderdag mooi weer wordt. Ik had de oude batterijen even achter mij op mijn bed gelegd wou die direct in de lader stoppen. Er ontbrak er eentje, die was blijkbaar van het bed gerold. Ik heb wat lopen zoeken, maar kon hem niet vinden. Na mijn ontbijt ben ik vertrokken naar het punt waarvandaan ik wou gaan wandelen, onderweg moest ik een erg scherpe bocht maken, toen hoorde ik een knal en bleek dat mijn mand met ontbijtspullen die op de bank stond, eraf was gegleden en nu op de grond lag. Toen ik later geparkeerd stond bleek dat de schade mee viel, er waren wat hoekjes plastic van de mand en de potten met beleg waren nog heel. Verder duurde mijn eerste wandeling vanmorgen nog veel langer dan verwacht, waardoor ik mijn koffie misliep en had ik tot twee keer toe problemen met het vinden van een parkeerplaats. Maar ik heb vandaag lekker tussen de schapen gewandeld.

28-7-2020

Voor het eerst sinds ik langs de Duitse Waddenzee wandel, kwam ik vandaag een echt strand met zand en duinen tegen en het was nog gratis ook. De stukken strand die ik eerder tegenkwam waren opgespoten stukjes zand waar je een kaartje voor moest kopen. De foto is van later vandaag, opnieuw echt strand, maar hier moest je wel 3 euro voor betalen, terwijl er niet eens zee was, want het was eb.

29-7-2020

De kortste weg volgen met wandelen was er vandaag niet bij. Het begon gisteren eigenlijk al, de parkeerplaats waar ik wou overnachten was afgesloten omdat ze met dijkverzwaring bezig waren. Daar vlakbij heb ik toch een mooi plaatsje gevonden om mijn camper neer te zetten. Het stuk dijk waar ik vanmorgen eerst over wou wandelen, was nagenoeg klaar dus ben ik er maar overheen gelopen, wel moest ik aan het eind over een hek klimmen. Op de terugweg heb ik de omleidingsroute gewandeld dat was flink om, wat heen een kwartiertje wandelen was, was terug meer dan een uur. Daarna koffie gedronken en verder gewandeld. Ik volg zoveel mogelijk de kust, maar dat was niet mogelijk, omdat die door de marine en havenbedrijven in gebruik was. Dan was er in de stad ook nog een brug afgesloten vanwege werkzaamheden, dus heb ik ook op die wandeling een flinke omweg moeten maken.

30-7-2020

Het was vanmorgen 9 graden toen ik de deur uit ging om hard te lopen. Wel scheen de zon en dat deed hij ook een groot deel van de dag, zodat het uiteindelijk een mooie, warme dag werd. Een dag waarop ik gewandeld heb langs de Jade Bucht, de baai waaraan Wilhelmshaven ligt. Lekker gewandeld, een mooie omgeving. Het fietspad is rond de baai voorzien van beelden, die samen dus een galerie vormen van een kilometer of 50 lang. Ik heb nu ongeveer de helft gezien. Bij Varel Hafen, de plaats waar ik nu ben, staat er een die gezien de temperatuur van vanmorgen bijna toepasselijk is, een sneeuwpop.

31-7-2020

Om water te sparen heb ik vanmiddag bier gedronken. Het was vandaag prachtig weer en dan is mijn waterverbruik wat hoger. Vanmiddag ben ik aan mijn laatste fles begonnen, morgen aan het eind van de dag moet ik boodschappen doen, maar tot die tijd wil ik wel gewoon koffie kunnen zetten en water kunnen drinken. Door vanmiddag bier te drinken gaat dat wel lukken, zeker omdat ik voor echte noodgevallen nog een bidon met een halve liter water bij mijn sportspullen heb zitten.

Het beeld dat ik vandaag op de foto heb gezet vond ik een raar beeld. Toen ik aan kwam lopen zag ik een groot metalen konijn. Dichterbij werd het een beetje vager en bij het beeld staat ziet het er alleen maar uit als vier vreemd gevormde roestige platen die in de grond staan. Verder lopend en terugkijkend werd het langzaam weer een konijn, maar ik vond het aan de andere kant mooier, dus heb ik gewacht met het nemen van een foto tot ik op de terugweg was.

1-8-2020

De verwachting was een stralend zonnige en warme dag die zou eindigen met onweer. Alleen het warme klopte, een beetje benauwd zelfs, verder was er de hele dag bewolking, vaak dun genoeg om de zon er doorheen te laten schijnen. Eerst wezen hardlopen en daarna gewandeld. Hardlopend ben ik gekomen tot de vuurtoren waarmee het einde van mijn route langs de Jade Bucht werd gemarkeerd en later ben ik daar vanaf de andere kant wandelend ook terecht gekomen. Het is een aparte vuurtoren, eentje die zijn naam eer aan doet.

2-8-2020

De dag begon prachtig en dat gold niet alleen het weer. Ik bleek overnacht te hebben bij een natuurgebied, buitendijkse weidegrond die men aan de natuur terug aan het geven is, waardoor de “zoute weiden” veranderen in een landschap van slikken en schorren. Er was een wandelroute in uitgezet toen ik op een stuk modder, een honderd meter van het pad vandaan een zeehond zag liggen. Het verbaasde mij een beetje, want het was al een tijdje opkomend tij en hij had allang op jacht kunnen zijn, maar blijkbaar had hij ervoor gekozen om op zondagochtend uit te slapen. Ik heb hem op de foto gezet, maar de afstand was eigenlijk te groot om hem met mijn telefoon te fotograferen.

Zo blij als ik was met het spotten van een zeehond, vanmiddag was ik dat even niet. Toen ik aan mijn middagwandeling begon, zag ik wat donkere luchten, maar ik had het idee dat ze voorbij dreven. Dat bleek niet helemaal het geval te zijn, ik had ruim een half uur gelopen toen het begon te regen en flink ook. Ik had geen jas aan, dus mijn t-shirt was binnen de kortste keren drijfnat. Ik was een kilometer van het einddoel van die wandeling en kon toch niet meer natter worden, dus ben ik maar verder gewandeld. Toen ik terug was bij mijn auto was de bui voorbij.

3-8-2020

De dag begon met een wandeling met een mooi uitzicht op de skyline van Bremerhaven. Dat ligt aan de andere kant van de Weser. Als het mee zit ben ik morgen of overmorgen daar, maar ik vermoed dat de Wesertunnel niet voor voetgangers is en dan is de eerste mogelijkheid om de rivier wandelend over te steken pas in Bremen en dan denk ik dat ik daar eind deze week het voorlopige einde van deze wandeling is.

4-8-2020

Mijn vermoeden was juist, de Wesertunnel was een autoweg, dus geen mogelijkheid om daardoor wandelend de rivier over te steken. Nu ben ik verder gewandeld en vannacht slaap ik in het stadje Brake, Dat is hemelsbreed 35 Km van de eerste brug over de rivier. Dat komt goed uit, want dat is vermoedelijk een dag of drie wandelen, dus tot en met vrijdag en dan kan ik het rustig aan doen om op zondag zoals gepland weer thuis te zijn.

5-8-2020

Toen ik gisteren boodschappen aan het doen was, had ik het idee dat ik wat vergat. Toen ik vanmorgen opstond schoot door mijn hoofd dat ik geen brood gekocht had, dus heb ik maar met crackers ontbeten.

Mijn wandeling gaat goed op schema, de afstand die ik nog wil wandelen is hemelsbreed met ruim een derde afgenomen. Dat ondanks dat ik een stukje fout was gelopen, ik was een zijrivier aan het volgen. Er bleek een brug over een stuw te zijn die iedere heel uur dicht ging zodat fietsers en voetgangers erover konden en de rest van de tijd open stond voor het scheepvaartverkeer. Ik ben er met mijn auto naartoe gereden en heel snel mijn lunch achter de kiezen gewerkt. Ik had mijn bammetjes net op toen de brug dicht ging, snel mijn nog hete koffie opgedronken en vertrokken. Ik was twee minuten aan de andere kant toen de brug weer open ging. Ik heb mijn wandeling zo gepland dat ik ruim op tijd terug zou zijn om drie uur later weer over de brug te gaan. Dat werkte, ik heb zelfs nog een kwartiertje moeten wachten, want blijkbaar was er een andere brugwachter. Op de heenweg was de brug tussen 7 voor en 3 over dicht, op de terugweg ging hij precies op het hele uur dicht en om 10 over weer open.

6-8-2020

Prachtig weer vandaag, alleen erg warm. Mijn auto stond vanmorgen in de felle zon en binnen was het bijna 40 graden toen ik terug kwam om te lunchen. Na de lunch ben ik een stukje gaan rijden en op de volgende parkeerplaats kon ik in de schaduw van bomen staan en dat scheelde aanzienlijk. Het is nu bijna middernacht en het is nog steeds warm. Ik sta nu geparkeerd in een parkje langs de Weser in een voorstad van Bremen. Er zijn veel bomen, dus ik hoop dat ik morgen niet bij het opkomen van de zon direct mijn bed uit gebrand wordt. Ik kan een beetje uitslapen, want ik heb nog maar een kilometer of tien te wandelen.

7-8-2020

Het viel een beetje tegen, vanmorgen eerst naar het noorden gewandeld, dat was nog 6 Km, maar doordat ik om moest lopen vanwege allerlei havenbedrijven, deed ik er ruim twee uur over. Wel onderweg af en toe even gestopt om een paar bramen te plukken. Die al lopend opgegeten, ze waren verrukkelijk. Toen ik terug was bij mijn auto, heb ik koffie gedronken en ben toen in zuidelijke richting vertrokken. Die 4 Km ging wel voorspoedig, het enige was dat het inmiddels erg heet was geworden, het kwik had de 30 graden gepasseerd. Gelukkig kon ik af en toe een stukje schaduw uitzoeken om in te wandelen.

Mijn auto had nagenoeg de hele ochtend in de schaduw gestaan, dus was het daarin redelijk toeven. Na de lunch heb ik mijn Tomtom een route naar huis uit laten stippelen en heb ik vervolgens gekeken of ik op de route ergens een bos tegenkwam. Daar ben ik naar toe gereden, ik sta nu op een parkeerplaats bij Immer, met dusdanig veel bomen dat er altijd schaduw is. Een groot deel van de middag heb ik hier aan een picknicktafel een stukje zitten schrijven.

8-8-2020

Op deze opnieuw extreem warme dag heb ik eerst een stuk door het bos gewandeld. Daarna heb ik koffie gedronken en ben ik vertrokken met de ramen van mijn auto open en mijn Tomtom op de kortste route ingesteld ben ik naar Meppen gereden. Dat was een leuke route en de temperatuur in mijn auto bleef aangenaam. Pas toen ik op mijn bestemming aan was gekomen kreeg ik last van de warmte, dus heb ik het me heel rustig gehouden. Vanmiddag een klein stukje door de stad gewandeld en boodschappen gedaan. Morgenochtend vroeg ga ik eerst een stuk hardlopen en daarna vertrek ik naar huis. Dus voorlopig is dit weer mijn laatste bericht.

13-7-2020 t/m 18-7-2020

13-7-2020

De zaken die ik thuis moest doen heb ik afgerond en ik had gisteren al mijn bibliotheekboeken uitgelezen en teruggebracht, dus heb ik maar besloten om vandaag weer op pad te gaan. Deze reis ga ik verder met mijn wandeling langs de kust, ditmaal noordwaarts. Tussen Mont St.Michel en Den Helder heb ik twee stukken nog niet gelopen. In mijn vorige reis wou ik het gat in Zeeland dichten, dat is niet gelukt, maar ik heb het wel een heel stuk kleiner gemaakt. Het andere gat is tussen IJmuiden en Castricum, dat wou ik vanmorgen dichten, maar ook dat is niet gelukt. Ik had mijn auto in IJmuiden neergezet en ben gaan wandelen maar na 20 minuten was ik weer terug bij mijn auto. Wegens de bouw van de nieuwe zeesluis is het niet mogelijk om daar wandelend het Noordzeekanaal over te steken. Volgens mijn eigen regels moet ik wandelen en mag ik niet met een veerpont, dus moet ik wachten om dit gat te dichten tot de nieuwe sluis klaar is.

Na de korte wandeling ben ik naar Den Oever gereden. Daar heb ik de rest van de dag rondgewandeld.

14-7-2020

Ik had me voorgenomen om niet al te lange wandelingen te maken, maar deze tweede dag heb ik dat voornemen al geschonden. Om iets over achten vanmorgen ben ik in Den Oever gaan wandelen met Den Helder als doel. Onderweg gestopt voor een kop koffie, maar verder steeds doorgelopen. Het was half twee geweest toen ik aan mijn terugweg begon. Mijn lunchpakket heb ik al lopend opgegeten, De enige onderbreking was aan het eind van de wandeling om boodschappen te doen. Klokslag zeven uur was ik weer terug bij mijn camper. Doodmoe maar voldaan. Ik heb even zitten rekenen en de uitkomst is dat ik vandaag heel ruim 50 Km, bijna 60, heb gewandeld.

15-7-2020

Men is bezig om de Afsluitdijk te verhogen en daarom is het fietspad tot april 2022 afgesloten. Ook voor wandelaars. Als alternatief is er een gratis bus, ik heb er even over gedacht om daarmee vandaag heen en weer te gaan, maar ik heb toch maar besloten om met de auto te gaan. Op Kornwerderzand, het eiland een paar kilometer voor de Friese kust, heb ik mijn auto geparkeerd en ben ik gaan hardlopen. Dat laatste stukje van de dijk mag weer wel gelopen en gefietst worden. Na een uurtje was ik weer bij mijn auto, koffie gedronken en toen naar Zurich gereden. In dit Friese dorpje, dus niet de Zwitserse stad, zou een camperplaats zijn. Toen ik aan kwam rijden was eer een medewerker van de gemeente bezig met het losschroeven van het verkeersbord waarmee de camperplaats wordt aangegeven. Toen maar besloten om naar Harlingen te rijden, maar daar bleek dat de camperplaats vol was. Daar heb ik besloten om naar de stad Groningen te gaan.

16-7-2020

Groningen heeft een mooie camperplaats, veel parkeerruimte en het ligt aan de rand van de stad, omgeven door sportvelden en natuurgebied. Vanmorgen ben ik in drie kwartier naar het centrum van de stad gewandeld en vervolgens daar rondgekeken. Na de lunch ben ik hier rond camperplaats Kardinge door de natuur gewandeld. Ik heb genoten van deze dag.

17-7-2020

Er zijn van die plaatsen waarvan ik de naam ken maar er bij mijn weten nog nooit geweest ben. Zoals Winschoten, ik moet eerlijk zeggen dat als me gisteren was gevraagd waar dat lag, ik niet spontaan had gezegd dat het in noordoost Groningen lag. Nu wel, maar dat is niet zo raar, want ik ben er vandaag geweest. Het is best een aardig stadje, niet spectaculair, maar leuk om een tijdje in rond te wandelen en boodschappen te doen.

Met vers brood, een pak melk in mijn koelbox en een stronk broccoli ben ik daarna de grens over gegaan. Niet ver, ik ben nu op een parkeerplaats onderaan een dijk en bovenaan die dijk ligt de sluis van Nieuw Statenzijl en dat ligt in Nederland. Vanmiddag ben ik hier weer verder gegaan met mijn wandeling langs de kust.

18-7-2020

Volgens mijn eigen regels moet ik tijdens mijn wandeling langs de kust wanneer er een rivier uitmondt, deze volgen tot de eerste mogelijkheid om hem lopend te kruisen. Daarom heb ik vandaag gewandeld langs de Eems (of Ems zoals ze hem hier in Duitsland noemen). Langs de linkeroever en morgen ga ik dat ook doen, want ik heb de eerste brug nog niet bereikt. Vanmorgen dacht ik even dat ik al veel eerder de rivier over kon, want ik dacht een stuw te zien. Maar dat bleek een stormvloedkering, die normaal open staat, dus de rivier kon je er niet over. Een kilometer eerder kon dat wel, maar dat was een veerpont en dat mag dus niet volgens mijn regels. De eerste mogelijkheid is waarschijnlijk de brug bij Leer, een kilometer of 20 stroomopwaarts. Iets eerder is er ook nog een tunnel, maar dat is een snelweg, dus waarschijnlijk niet toegestaan voor voetgangers.

21-6-2020 t/m 3-7-2020

21-6-2020

Toen ik eind september besloot om alleen nog maar in dit dagboek te schrijven als ik op reis was, had ik niet verwacht dat het zo lang zou duren. De enige reis die ik in de tussentijd heb gemaakt was een weekje wintersport, maar toen had ik geen tijd om te schrijven. Nu wel, want na een pauze van ruim 11 maanden ben ik er weer met mijn camper op uit getrokken. Ik begin met een kort reisje, een dag of 14 wandelen in Zeeland en Vlaanderen. Vanmorgen ben ik naar Neeltje Jans gereden om verder te gaan met mijn wandeling langs de kust. De vorige keer was ik tot Westerschouwen gekomen, dus daar ben ik eerst naartoe gewandeld. Daarna terug naar mijn auto, daar een vroege lunch gevolgd door weer een wandeling, nu in zuidelijke richting. Ik ben tot Vrouwenpolder gekomen. Na terug gewandeld te zijn ben ik naar Hansweert gereden. Ik had geluk, want de, gratis, camperplaats daar heeft 5 plaatsen en er waren er 4 bezet.

22-6-2020

Ik ben moe. Vanmorgen om kwart voor negen vertrokken, gewandeld tot half twaalf, toen een korte pauze voor een kopje koffie, een tijdje later nog zo'n pauze om mijn boterhammen op te eten en om kwart over zes vanavond was ik weer terug bij mijn camper. Ik had nog op mijn programma staan om vanavond hard te gaan lopen, maar daar had ik geen fut meer voor.

De wandeling was mooi, heen ben ik zoveel mogelijk langs de Westerschelde gelopen en op de terugweg heb ik een stukje afgesneden.

23-6-2020

Net het stukje veranderd dat ik gisteren geschreven heb, ik had het daarin namelijk over de Oosterschelde, terwijl ik langs de Westerschelde aan het wandelen was. Ik neem het mezelf niet kwalijk, want de namen zijn ook wat verwarrend, ze hadden beter Noorder- en Zuiderschelde genoemd kunnen worden.

Vandaag heb ik verder gewandeld, langs de Westerschelde dus, eerst een stukje hardlopend en daarna in twee etappes tot het punt tot waar ik vorig jaar gevorderd was. Hiermee heb ik het gat dat er in mijn wandeling langs de kust zat in de afgelopen drie dagen ruim gehalveerd.

Ik blijf deze nacht nog even bij mijn thema, ik overnacht op de camperplaats van Bergen op Zoom en die ligt mooi aan een meer dat Binnenschelde heet.

24-6-2020

Voor het eerst sinds de uitbraak van corona heb ik het land verlaten. Ik ben naar Oostduinkerke aan de Vlaamse kust gereden. Van de rust op de weg door de crisis was in België niet veel te merken, zowel bij Antwerpen als Gent heb ik in de file gestaan. Daar was het niet echt weer voor, het is onaangenaam warm.

25-6-2020

Ik heb vanmorgen crimineel gedrag vertoond. Ik was aan het wandelen tussen Diksmuide en Nieuwpoort en het is nog steeds tropisch heet. Bij vertrek had ik een volle bidon water bij me en het plan om halverwege ergens te stoppen voor een tas koffie. Op de heenweg was ik geen geopende horeca-zaak gepasseerd en ik zou de zelfde weg terug gaan. Ik was daar net aan begonnen toen ik merkte dat mijn bidon snel leeg aan het raken was. Nu liep ik langs een mega-camping waarvan ik op de heenweg al had gezien dat er een hek open stond. Er stond geen bordje bij dat er alleen gasten doorheen mochten, maar dat was natuurlijk wel duidelijk. Dus heb ik insluiping gepleegd gevolgd door verduistering, er was niemand behalve campinggasten waaraan ik kon vragen of ik wat water mocht tappen, dus heb ik dat maar ongevraagd gedaan. Vervolgens ben ik met gelaafde dorst en een volle bidon het hek weer uit gelopen. Toen ik twee uur later weer terug was bij mijn auto was de bidon opnieuw bijna leeg.

26-6-2020

Het was benauwd vanmorgen. Ik had in Diksmuide overnacht en had bedacht om vanmorgen eerst mijn auto een kilometer of zeven verderop langs de IJzer te zetten en dan terug te lopen. Alleen vond ik daar geen parkeerplaats en was ik bijna dubbel zo ver toen ik er wel een vond. Dus had ik een flinke wandeling voor de boeg. Op de heenweg was de temperatuur erg onaangenaam. Volgens de voorspelling zou het in de loop van de middag gaan regenen en onweren, maar het was al om 10 uur dat ik de eerste donderslag hoorde en wat later de eerste druppels voelde. Dat zette toen gelukkig nog niet door. Toen ik mijn keerpunt naderde deed het dat wel, maar voordat ik echt nat werd kon ik onder een spoorwegbrug mijn paraplu pakken en mijn telefoon in een plastic zakje opbergen. Vervolgens 500 meter verder gelopen naar een café, waar ik lekker aan de koffie zat toen er een echt noodweer met slagregen, donder en bliksem losbarstte. Toen ik weer vertrok was de temperatuur een stuk aangenamer.

27-6-2020

Ik ben een heel klein stukje Frankrijk in geweest vandaag, bij een kapelletje voor de Heilige Rita ben ik omgedraaid en terug richting België gelopen. Morgen ga ik echt de grens over en hoop ik het kapelletje vanaf de andere kant te benaderen en dan daar opnieuw omkeren.

Om te wandelen was het vandaag lekker. Een paar buitjes, maar ook zon en een aangename temperatuur. Toch heb ik vandaag flink gezweet, de camping waar ik sta is bovenop een berg en vanaf daar ben ik gaan hardlopen. Het is geen hooggebergte, de gemeente heet Heuvelland, maar ook een paar honderd meter bergop zijn zeer inspannend.

28-6-2020

Het kapelletje waar ik gisteren over schreef, heb ik bereikt, alleen wel vanaf de zelfde kant als gisteren, het ging niet helemaal goed met mijn route. Ik had mijn auto in Wormhout neergezet en ben gaan wandelen met de verwachting om snel de wandelroute GR131 tegen te komen. Dat viel tegen, snel passeerde ik L'Yser, zoals de IJzer hier heet, maar dat is inmiddels een dusdanig smal riviertje dat er geen weg of jaagpad meer langsloopt, het slingert zich dwars door de weilanden heen. Nadat ik in een typisch Frans café een slappe, troebele en weinig smaakvolle kop koffie had gedronken, kwam ik de rood witte markering tegen, er stond alleen niet bij welke GR het was. Het bleek niet de juiste te zijn, maar hij ging wel de goede kant uit, na een heel stuk wandelen ging ik de Belgische grens over en kwam ik op een punt waar ik gisteren ook geweest was. Dus ben ik die route maar weer gaan volgen en kwam ik op dezelfde manier weer bij de Heilige Rita uit.

29-6-2020

Ook vandaag had ik problemen met de wandelroute. De eerste twee uur gingen fantastisch, een mooie route over paden en wegen die tussen graan- en aardappelvelden heen slingerden. Tot ik op een punt een afgebroken paaltje met het routebordje op de grond lag. Maar op een andere paal had een markering gestaan dat ik rechtsaf moest. Dat was raar, eerst een pad dat met hoog gras begroeid was, dat liep dood op een graanveld, ik ben de rand gaan volgen en dat was goed, want toen ik aan de andere kant van het veld op dezelfde hoogte was, stond daar weer een rood-witte markering. Na een klein stukje pad opnieuw een graanveld, maar hierin was een 30 cm breed platgetrapt paadje. Daarna kwam ik de markeringen volgend bij een dorpje uit, waar ik koffie heb gedronken en besloten heb om via een kortere weg terug naar mijn auto te wandelen.

Na de lunch ben ik in dat dorpje weer verder gegaan, maar ik had snel het idee dat het niet helemaal goed ging, want de gemarkeerde route ging precies de andere kant op dan ik verwacht had. Dus dacht ik dat ik wel fout zou zijn gelopen en heb ik me omgedraaid en ben de juiste richting ingegaan. Dat was goed, want na een kilometer of drie kwam ik weer bordjes tegen met GR de L'Yser. Toen ging het pas echt fout, want die ben ik gaan volgen en anderhalf uur later kwam ik er achter dat ik met een hele grote bocht terugliep naar het dorp waar mijn auto stond. Ik had de bordjes de andere kant op moeten volgen om bij de bron van de IJzer te komen. Morgen maar een nieuwe poging.

30-6-2020

Ik heb het gered, ik ben bij de bron van de IJzer geweest, dus kan ik die rivier van mijn lijstje afstrepen. Het was niet makkelijk om hem te vinden, uiteindelijk ben ik naar het punt toe gegaan waar ik gisteren de route de verkeerden kant op was gaan volgen. Dat ging goed, alleen aan het eind moest ik nog even terug omdat ik langs de oever van de rivier liep en die via een duiker de TGV-lijn onderdoor ging, terwijl de oever daar even dood liep. Na 100 meter terug en 200 meter verder kon ik onder een spoorviaduct door en vlak daarna was ik bij de bron. Achteraf bleek die bron maar een kilometer of twee van het café te zijn waar ik vier uur eerder koffie had gedronken.

Het was de hele dag grijs en het spetterde af en toe, maar het laatste half uur ging het echt regenen. Bijzonder was nog toen ik het dorp waar ik overnacht binnen kwam en een muts op het wandelpad zag liggen en direct dacht: “zo een heb ik er ook”. Het duurde niet lang voordat ik mij realiseerde dat het de mijne was, op de heenweg was hij blijkbaar uit mijn rugzak gevallen toen ik er iets uit haalde.

1-7-2020

Veel regen de afgelopen nacht en toen ik ontbeten had was het nog niet droog. Mijn paraplu gepakt en een stukje gaan wandelen. Na een uurtje terug bij mijn auto en getwijfeld over wat ik zou gaan doen. Een optie was om naar huis te gaan, maar ik heb besloten om eerst nog een dagje naar Duinkerken te gaan. Toen ik in die stad aankwam begon de zon te schijnen en dat deed hij verder bijna de hele dag. Mooi weer dus om rond te dwalen door deze aparte stad met zijn zeehavens en strand.

2-7-2020

De hele dag in Vlaanderen geweest, maar wel in drie verschillende landen. Ik werd vanmorgen wakker in Duinkerken, Frankrijk. Na daar boodschappen gedaan te hebben ben ik naar België gereden. Ergens vlak boven Brugge ben ik gestopt om koffie te drinken, dat was bij een klein natuurgebied, dus heb ik na de koffie daar een wandeling gemaakt. Daarna ben ik naar Sas van Gent gereden, dus in het Nederlandse Zeeuws-Vlaanderen.

3-7-2020

Ik was van plan om vanmorgen om half acht op te staan, maar iets over zevenen werd ik wakker en ben maar opgestaan. Na mijn ontbijt ben ik vertrokken, door het Zeeuws-Vlaamse land, onder de Westerschelde door en daarna heb ik mij auto neergezet bij de kerncentrale van Borsele. Eerst oostwaarts gewandeld naar het punt tot waar ik een dag of 10 geleden gekomen was. Ik was nog maar net aan het wandelen of de wekker van mijn telefoon ging af, ik had hem per ongeluk een uur te laat ingesteld, dus maar goed dat ik iets voor de wekker was opgestaan. Na twee uur wandelen was ik weer terug bij mijn auto, heb daar koffie gedronken en ben toen weer verder gegaan. Eerst met een grote bocht rond het havengebied en toen langs de oever van de Westerschelde. Ik ben net tot in Vlissingen gekomen. Vanaf daar ben ik via een iets kortere weg terug gewandeld. Het was nog een lange wandeling, de klok stond op kwart voor zeven toen ik terug bij mijn auto was.

Ik had het plan om morgen weer verder te gaan met mijn wandeling, maar ze voorspellen regen en harde wind, dus heb ik besloten dat niet te doen en naar huis te gaan.

Ik ben nu thuis en stop dus weer even met dit dagboek.