Gisteren was ik er al bang voor, op één
dag van Vianden naar Dasburg-Pont en terug te lopen was wat teveel
hooi op mijn vork. Op zich had het gekund, maar dan had alles goed
moeten gaan en dat deed het dus niet. Iets over half negen vanmorgen
vertrokken, de berg opgewandeld en op een gegeven moment kwam ik een
wandelroute tegen die ik ben gaan volgen. Ik had ongeveer een uur
gewandeld toen ik zicht had op een burcht die wel erg veel leek op
die van Vianden. Dat was niet zo raar, want het was die van Vianden,
daar kwam ik achter toen ik een bordje tegenkwam dat ik rechtsaf kon
slaan en het dan 2 Km naar Vianden was. Daarna verder de route gaan
volgen, maar ik ben hem op enig moment kwijt geraakt. Toen ik me dat
realiseerde eerst een pad opgegaan dat de goede richting uit leek te
gaan, maar na 200 meter een bocht van bijna 180 graden maakte. Toen
maar teruggelopen en het andere pad ingeslagen. Die bracht mij naar
een routebordje waar ik kon zien dat ik na ruim 2 uur wandelen op
slechts 4 Km van mijn startpunt was. Maar het bordje zorgde er ook
voor dat ik de goede richting uitging. Ik ging goed op mijn doel af
toen ik het bos uit was en een weg begon te volgen, een bospad is
leuker wandelen, maar er was niet veel verkeer dus dit ging ook wel.
Bij een dorpje aangekomen zag ik weer in routebord, ditmaal voor
fietsers. Het was nog 16 Km naar Dasburg. Alleen stond het bord
dusdanig dat het mij niet helemaal duidelijk was of ik nu de weg
moest volgen of een pad links inslaan. Het leek het meest op het
laatste en dat leek een fietspad. Honderd meter verder werd het
echter een weg over het gras die weer iets verder in een klein
wandelpad overging, dusdanig dat zelfs een ervaren mountainbiker er
moeite mee zou hebben. Maar het was wel mooi wandelen. Wel had ik op
een gegeven moment de zon recht in mijn gezicht, dat was vreemd omdat
ik noordwaarts wou. Het bleek dat ik langs een stuwmeer liep, dus op
een gegeven moment maakte hij een bocht en ging weer de juiste
richting uit. Daarna een pad langs de rivier, dat liep lekker totdat
het pad naar rechts afboog en vervolgens doodliep op een grasveld.
Datzelfde deed het pad dat langs de rivier ging ook, dus ik terug
want het leek mij handiger om daar langs een weiland te lopen. Echter
op een gegeven moment hield het weiland op en mijn hoop dat er een
paadje langs de rivier zou zijn bleek al snel tevergeefs. Ik wou niet
terug en het bos waar ik in terecht was gekomen was een productiebos
met eiken. Op de bodem groeide alleen wat mos, ik kon er dus goed
lopen, alleen liep het snel dood en moest ik omhoog. Het was nogal
een klim. Bovenop aangekomen heb ik een richel kunnen volgen, onder
mij lokte een grasveld, maar het leek mij verstandig om zo lang
mogelijk hoog te blijven. Achteraf heb ik op het juiste moment
besloten om toch richting het gras te gaan, want de richel bleek even
later bij een ravijn uit te komen. Het grasveld kon ik niet op, want
er liep prikkeldraad, maar dat kon ik goed volgen en zo om de ravijn
heen. Tot ongeveer het punt waar het prikkeldraad ophield, daar leek
ik echter een pad te zien lopen, enkele tientallen meters boven het
punt waar ik stond. Dat was ook zo, alleen was dit niet zo'n netjes
opgeruimd eikenbos, maar een stuk bos waarvan de bodem bezaaid was
met afgebroken takken en af en toe wat braamstruiken. Toch vrij snel
het pad bereikt en daarbij een roofvogel aan het schrikken gebracht
die blijkbaar nooit verwacht had dat er iemand op 2 meter van hem
vandaan uit de berm op zou duiken. Dat pad gevolgd en bij een brug
die ik tegenkwam een bankje opgezocht om mijn bammetje en banaan op
te eten. Daarbij op de kaart gekeken waar ik was en geconcludeerd dat
ik beter terug kon lopen, want het was nog zo'n 10 Km naar
Dasburg-Pont. Dat laatste stukje moet ik later maar een keer doen, ik
was nu om even over half 6 thuis.
