Bij mijn koffie vanmorgen merkte ik hoe
ik er blijkbaar aan gewend ben dat er in de horeca niet meer gerookt
wordt. In Luxemburg is dat blijkbaar niet zo, Ondanks dat er maar een
stuk of vier klanten waren, stonk het ontzettend naar rook. Dusdanig
dat je het rookverbod in Nederland en veel andere landen nog meer
gaat waarderen.
Na de koffie teruggewandeld. Een mooie
wandelroute, bijzonder was dat ik op een gegeven moment een riviertje
over moest, er was geen brug, slechts wat, wankele, stenen in het
water. Het ging goed. Tien meter verder moest ik opnieuw diezelfde
rivier over, weer over rotsblokken en een heel klein stukje verder
opnieuw. Het ging allemaal goed, ook toen ik een paar kilometer
verder nog een ander riviertje over moest waar als extra moeilijkheid
een boomstronk tussen de rotsen vast was komen te zitten. De
wandeling werd verder nog bemoeilijkt door omgevallen bomen die het
pad blokkeerde, ergens lagen er vier bij elkaar, het was een heel
geklauter voor ik daar overheen en onderdoor was. Al deze obstakels
weerhielden mij er niet van om verder te wandelen, tot ik iets zwarts
op het pad zag. Het stond rustig te grazen en toen ik wat dichterbij
was zag ik dat het een stier was. Ik gestopt en gekeken of het pad
niet ergens een bocht maakte en hij achter een schrikdraad stond,
maar dat was niet zo. Hij had mij inmiddels ook opgemerkt. Hij keek
mij aan en maakte met zijn voorpoot een beweging die mij uit
filmscènes bekend was als een teken om tot de aanval over te gaan.
Dit imponerende gedrag werkte, met in mijn achterhoofd de jaarlijkse
beelden van het St. Firmin festival in Pamplona, heb ik rechtsomkeer
gemaakt en ben ik teruggelopen. Met een omweg van een kilometer of
twee heb ik daarna mijn wandeling weer voortgezet.
