Vandaag op mijn snufferd gegaan. Bijna
dagelijks wandel ik over door modder glibberige of met takken
bezaaide paden, klim ik over boomstammen of kruip er onderdoor en
spring ik over stroompjes. Tot op heden gaat dat goed, zij het soms
maar net. Vanmiddag liep ik door een dorpje, ondanks het herfstweer
scheen even het zonnetje recht in mijn ogen, die ik weer gebruikte om
op mijn telefoon te kijken hoe ik bij mijn auto terug kon komen. Wat
ik daardoor niet zag was dat ze in dit dorp Amsterdammertjes hebben
in de vorm van betonnen voetballen. Ik liep er dan ook recht
tegenaan, waarna ik op het trottoir lag, met schaafwonden aan mijn
kin, knie, handen en telefoon. Gelukkig geen grote schade, mijn knie
heb ik nog niet gezien, maar die zal vast net als mijn kin wat kleine
wondjes laten zien. Van mijn telefoon is het kunststof in de hoek
links onderin nu niet meer zo glad als het was.
Sinds ik met mijn Mazda een flinke deuk
in mijn deur heb gereden met zo'n betonnen Amsterdammertje, had ik
het er al niet zo op en dat heeft er niets mee te maken met dat ik
een geboren en getogen Rotterdammer ben.
