Vandaag was een dag waarop ik er in
slaagde om steeds weer voor de verkeerde weg te kiezen. Het begon met
mijn wandeling vanmorgen. Ik was in een dorpje en zag een
straatnaambordje met Rue en de naam van de volgende plaats waar ik
naartoe wou. Nu wist ik dat beide plaatsen gescheiden werden door een
snelweg, dus ik kon al twijfelen of deze straat nog wel naar dat
dorpje zou gaan. Het was een leuke straat, eerst geasfalteerd en
later toen hij in het bos liep werd het halfverhard. Hij klom flink,
niet zo vreemd want hij eindigde op een punt waar parapenters van de
berg af konden springen. Er was een mooi uitzicht over de vallei, ik
zag o.a. het dorpje waar naartoe ik onderweg was. Maar de weg hield
dus op, wel kon ik zien dat er blijkbaar al eerder wandelaars en
mountainbikers de weg vervolgd hadden over het gras. Ik dus ook en
dat ging goed, tot ik aan het eind kwam. Het pad kwam uit bij een
woning die in aanbouw was, waar ooit het pad op de weg uitkwam was nu
een afgrond van een meter of 3. Na wat gezoek ben ik via een omweg
toch op de weg beland, vlak bij stond een kaart van het dorp, het
bleek het dorp waar ik een uurtje eerder ook was. Daarna ging het
goed, totdat ik de snelweg over was en daarna een mooi landbouwpad
zag dat de goede richting uitging. Dat volgen ging goed tot ik moest
kiezen welke kant ik uitging. Ik kon rechtdoor en rechtsaf en bij dat
laatste had ik de keuze om links of rechts van een sloot te lopen.
Rechtsaf links langs de sloot zag er het meest als een pad uit dus
heb ik daarvoor gekozen. Toen ik bijna aan het eind was hield het pad
echter op, maar ik kon door het gras doorlopen. Dat heb ik ook gedaan
toen de sloot aan het eind van het veld een bocht naar links maakte
en honderd meter verder opnieuw. Toen ik het veld driekwart rond was
kon ik daar ook niet anders dan linksaf. Ik had me er al bij
neergelegd dat ik terug moest toen ik op 50 meter van mijn beginpunt
een pad zag dat de goede richting uitging. Ik had dus beter direct
rechtdoor kunnen gaan. Het pad werd blijkbaar niet veel gebruikt,
maar was voor mij voldoende begaanbaar. Daarna ben ik nog een keer
een pad opgelopen dat na een kilometer dood bleek te lopen op een
spoorweg en heb ik nog een heel tijd door het bos lopen dwalen omdat
paden die ik aan het volgen was plotseling op bleken te houden.
Na mijn lunch ben ik weer gaan wandelen
en toen leek alles goed te gaan. Op de terugweg liep ik langs een
weg, dat beviel niet zo en ik was blij dat ik een zijweg tegenkwam.
Na mijn ervaringen van vanmorgen mijn GPS er maar even bijgepakt. Ik
kon de zijweg gaan volgen, als ik de tweede weg rechts zou nemen, de
Rue des Mines, zou ik uitkomen op het punt waar ik wou. Regelmatig
controlerend op mijn GPS ben ik de weg opgelopen. Toen ik bij de Rue
des Mines uitkwam stond daar een slagboom en allerlei bordjes die mij
in het Frans vertelde dat ik het terrein van de mijn niet op mocht.
Ik sprak even geen Frans, dus ben ik deze dagbouw ijzermijn
opgelopen. Al snel vertelde mijn GPS mij dat ik niet meer op de weg
liep en toen ik er volgens dat apparaat wel weer op liep, was er weer
geen weg. Mijn conclusie was dat waar ooit de weg was, nu een mijn
was en dat bij het afgraven daarvan men de weg weggehaald had. Toen
maar besloten om terug te gaan, dat was ook niet makkelijk, want het
begon inmiddels aardig donker te worden en ik liep over paadjes die
door modder en losliggende takken bij daglicht al moeilijk begaanbaar
waren. Maar uiteindelijk toch weer bij de weg uitgekomen.
Ondanks alles heb ik vandaag heerlijk
gewandeld.
