9-9-2015
De Baatbus rolt weer. Vanmorgen vanaf Träporten vertrokken. Iets later dan ik eigenlijk van plan was, maar ik heb dan ook meer gedaan dan ik van plan was. Toen we vanmorgen koffie zaten te drinken vroeg mijn zus of ik iets aan de wastafel in huisje 17 had gedaan. Dat had ik niet, want ik wist niet eens dat er wat mis mee was. Het water liep er maar langzaam weg. Dus heb ik daar nog even de afvoer vanaf geschroefd en schoongemaakt. Rond een uur of 11 vertrok ik, boodschappen gedaan in Östersund, daarna een boterhammetje gegeten en om half 5 kwam ik bij het Karolinermonument aan. Dat was het punt waar ik op 1 mei mijn wandeling weer begon, vandaag ook alleen nu de andere kant op. Het was nog even een raar gevoel toen ik 20 minuten later lang het punt kwam waar ik dit voorjaar met mijn auto in een greppel vast heb gezeten. Dat heeft nog steeds gevolgen, want vanavond zag ik een mooie plek om te overnachten, alleen was de weg er naartoe wat modderig, dus heb ik maar besloten om op een wat minder mooie plek te gaan staan.
De Baatbus rolt weer. Vanmorgen vanaf Träporten vertrokken. Iets later dan ik eigenlijk van plan was, maar ik heb dan ook meer gedaan dan ik van plan was. Toen we vanmorgen koffie zaten te drinken vroeg mijn zus of ik iets aan de wastafel in huisje 17 had gedaan. Dat had ik niet, want ik wist niet eens dat er wat mis mee was. Het water liep er maar langzaam weg. Dus heb ik daar nog even de afvoer vanaf geschroefd en schoongemaakt. Rond een uur of 11 vertrok ik, boodschappen gedaan in Östersund, daarna een boterhammetje gegeten en om half 5 kwam ik bij het Karolinermonument aan. Dat was het punt waar ik op 1 mei mijn wandeling weer begon, vandaag ook alleen nu de andere kant op. Het was nog even een raar gevoel toen ik 20 minuten later lang het punt kwam waar ik dit voorjaar met mijn auto in een greppel vast heb gezeten. Dat heeft nog steeds gevolgen, want vanavond zag ik een mooie plek om te overnachten, alleen was de weg er naartoe wat modderig, dus heb ik maar besloten om op een wat minder mooie plek te gaan staan.
10-9-2015
Officieel is het nog 11 dagen zomer, maar volgens mijn thermometer is het winter. Het heeft gevroren de afgelopen nacht. Min 0,1 dus minimaal, maar toch. Vanmorgen toen ik om half negen ging wandelen was het nog steeds koud, dik ingepakt en met handschoenen aan was het te doen. In de loop van de morgens steeds een laagje kleding uit gedaan. Vanmiddag liep ik in mijn T-shirt en desondanks had ik het warm. Het was dan ook een heel mooi zonnige dag. Lekker gewandeld vandaag, door een mooi gebied, jammer was alleen dat de route nagenoeg geheel over een asfaltweg liep. Voor Zweedse begrippen was er ook nog vrij veel verkeer op die weg, dus dat was wat minder. Drie keer verliet de route het asfalt. De eerste keer was ik daardoor verheugd, maar nadat ik een oude brug over was gegaan kwam ik 100 meter verder weer op de weg uit. De tweede en derde keer liet ik mij niet meer verrassen doordat het maar een kort stukje onverharde weg was. Wel werd ik de derde keer verrast doordat wat ooit de afrit van de brug was nu een mooi stukje doodlopende zandweg is, door bomen gescheiden van de huidige weg. Een mooi punt om mijn auto voor een nachtje neer te zetten en daar zit ik nu dus te tikken.
Officieel is het nog 11 dagen zomer, maar volgens mijn thermometer is het winter. Het heeft gevroren de afgelopen nacht. Min 0,1 dus minimaal, maar toch. Vanmorgen toen ik om half negen ging wandelen was het nog steeds koud, dik ingepakt en met handschoenen aan was het te doen. In de loop van de morgens steeds een laagje kleding uit gedaan. Vanmiddag liep ik in mijn T-shirt en desondanks had ik het warm. Het was dan ook een heel mooi zonnige dag. Lekker gewandeld vandaag, door een mooi gebied, jammer was alleen dat de route nagenoeg geheel over een asfaltweg liep. Voor Zweedse begrippen was er ook nog vrij veel verkeer op die weg, dus dat was wat minder. Drie keer verliet de route het asfalt. De eerste keer was ik daardoor verheugd, maar nadat ik een oude brug over was gegaan kwam ik 100 meter verder weer op de weg uit. De tweede en derde keer liet ik mij niet meer verrassen doordat het maar een kort stukje onverharde weg was. Wel werd ik de derde keer verrast doordat wat ooit de afrit van de brug was nu een mooi stukje doodlopende zandweg is, door bomen gescheiden van de huidige weg. Een mooi punt om mijn auto voor een nachtje neer te zetten en daar zit ik nu dus te tikken.
11-9-2015
Lange tijd leek vandaag een kopie van gisteren. Een koude nacht, wel 5 keer zo koud als gisteren, dus min 0,5. Vanmorgen scheen de zon en werd het warm. Het werd sneller warm dan gisteren, want na de koffie kon ik al in mijn T-shirt verder wandelen. Ook de wandelroute was vergelijkbaar, hij ging over de eigenlijk te drukke asfaltweg en verliet de af en toe een klein stukje om over een van de karakteristieke stenen boogbruggen de in het begin van de negentiende eeuw in opdracht van Koning Karl Johann gebouwd zijn. Rond dezelfde tijd als dat die koning bij het punt waar ik afgelopen woensdag met deze wandeling begonnen ben, een leger van zo'n 10.000 man mobiliseerde en vervolgens, via deze weg, naar Noorwegen marcheerde om Trondheim in te nemen. Dat laatste is niet gelukt, niet zo zeer door de tegenstand van de Noormannen, maar het invallende winterweer zorgde ervoor dat bijna het hele leger sneuvelde.
Lange tijd leek vandaag een kopie van gisteren. Een koude nacht, wel 5 keer zo koud als gisteren, dus min 0,5. Vanmorgen scheen de zon en werd het warm. Het werd sneller warm dan gisteren, want na de koffie kon ik al in mijn T-shirt verder wandelen. Ook de wandelroute was vergelijkbaar, hij ging over de eigenlijk te drukke asfaltweg en verliet de af en toe een klein stukje om over een van de karakteristieke stenen boogbruggen de in het begin van de negentiende eeuw in opdracht van Koning Karl Johann gebouwd zijn. Rond dezelfde tijd als dat die koning bij het punt waar ik afgelopen woensdag met deze wandeling begonnen ben, een leger van zo'n 10.000 man mobiliseerde en vervolgens, via deze weg, naar Noorwegen marcheerde om Trondheim in te nemen. Dat laatste is niet gelukt, niet zo zeer door de tegenstand van de Noormannen, maar het invallende winterweer zorgde ervoor dat bijna het hele leger sneuvelde.
12-9-2015
Terwijl ik vanmorgen aan het wandelen was, realiseerde ik me dat ik gisteren helemaal niets geschreven heb over mijn wandeling in de middag. Nadat onder het gebouw van Skalstugan was doorgelopen, volgde nog een klein stukje asfalt. Dat daarna naar recht afboog, De weg ging rechtdoor, een onverharde weg, maar nog steeds de oude weg die ooit een belangrijke handelsroute was en de weg waar in 1835 een heel leger overheen marcheerde richting hun ondergang. Op die weg ben ik gisteren de grens tussen Zweden en Noorwegen overgestoken en weer terug. Zo'n onverharde weg loopt een stuk plezieriger, maar heeft ook een nadeel, ik kon er niet met mijn auto overheen. Dus ben ik gisterenavond over de nieuwe weg naar het Noorse Sul gereden. Daar overnacht, vanmorgen eerst terug gelopen naar het punt tot waar ik gisteren gekeerd was en na de koffie ben ik weer verder de route gaan volgen. Mijn lunchpakketje soldaat gemaakt aan een bijzonder mooie uit rotsblokken samengestelde picknicktafel. Mijn wandeling ging vandaag grotendeels over bospaden, een paar kleine stukjes asfalt, alleen aan het eind een wat langer stuk. Maar dat kwam goed uit, want precies op het moment dat ik aan mijn terugweg wou beginnen, vond ik een heel mooi plekje om mijn auto neer te zetten. Daar ben ik later naartoe gereden en zit ik dit nu te typen.
Terwijl ik vanmorgen aan het wandelen was, realiseerde ik me dat ik gisteren helemaal niets geschreven heb over mijn wandeling in de middag. Nadat onder het gebouw van Skalstugan was doorgelopen, volgde nog een klein stukje asfalt. Dat daarna naar recht afboog, De weg ging rechtdoor, een onverharde weg, maar nog steeds de oude weg die ooit een belangrijke handelsroute was en de weg waar in 1835 een heel leger overheen marcheerde richting hun ondergang. Op die weg ben ik gisteren de grens tussen Zweden en Noorwegen overgestoken en weer terug. Zo'n onverharde weg loopt een stuk plezieriger, maar heeft ook een nadeel, ik kon er niet met mijn auto overheen. Dus ben ik gisterenavond over de nieuwe weg naar het Noorse Sul gereden. Daar overnacht, vanmorgen eerst terug gelopen naar het punt tot waar ik gisteren gekeerd was en na de koffie ben ik weer verder de route gaan volgen. Mijn lunchpakketje soldaat gemaakt aan een bijzonder mooie uit rotsblokken samengestelde picknicktafel. Mijn wandeling ging vandaag grotendeels over bospaden, een paar kleine stukjes asfalt, alleen aan het eind een wat langer stuk. Maar dat kwam goed uit, want precies op het moment dat ik aan mijn terugweg wou beginnen, vond ik een heel mooi plekje om mijn auto neer te zetten. Daar ben ik later naartoe gereden en zit ik dit nu te typen.
13-9-2015
Gisteren mijn wandeling beëindigd langs een voor Noorse begrippen relatief drukke weg. Voor vanmorgen had ik dus op mijn programma staan om verder langs die weg te lopen. Ik moest ook nodig een hardlooptraining gaan doen, dus heb ik beide maar gecombineerd. Nu was het minder druk op de weg, zondagmorgen tussen 8 en 9, maar toch wel lekker om op deze manier snel dit relatief saaie gedeelte van de route te lopen. Daar waar ik later vanmorgen weer met wandelen begon, was het een onverharde bosweg. Die weg was een kilometer of 4 lang en ik heb er op de heenweg 1 en op de terugweg 3 auto's gezien. Dat is beduidend minder dan het aantal schapen dat ik gezien heb dat in het “statsskog” (staatsbos) waar de weg door ging, rondscharrelden. De schapen hadden oormerken in, dus echt wild waren ze niet. Verder hadden de meeste van hen een bel om hun nek hangen, zodat ze duidelijk hun aanwezigheid lieten blijken. Ik vermoed dat die bel is om beren en wolven af te schrikken, waarbij ik mij bedacht dat het systeem werkt totdat een roofdier erachter komt dat het geluid van een bel betekent dat er een lekker hapje in de buurt is.
Gisteren mijn wandeling beëindigd langs een voor Noorse begrippen relatief drukke weg. Voor vanmorgen had ik dus op mijn programma staan om verder langs die weg te lopen. Ik moest ook nodig een hardlooptraining gaan doen, dus heb ik beide maar gecombineerd. Nu was het minder druk op de weg, zondagmorgen tussen 8 en 9, maar toch wel lekker om op deze manier snel dit relatief saaie gedeelte van de route te lopen. Daar waar ik later vanmorgen weer met wandelen begon, was het een onverharde bosweg. Die weg was een kilometer of 4 lang en ik heb er op de heenweg 1 en op de terugweg 3 auto's gezien. Dat is beduidend minder dan het aantal schapen dat ik gezien heb dat in het “statsskog” (staatsbos) waar de weg door ging, rondscharrelden. De schapen hadden oormerken in, dus echt wild waren ze niet. Verder hadden de meeste van hen een bel om hun nek hangen, zodat ze duidelijk hun aanwezigheid lieten blijken. Ik vermoed dat die bel is om beren en wolven af te schrikken, waarbij ik mij bedacht dat het systeem werkt totdat een roofdier erachter komt dat het geluid van een bel betekent dat er een lekker hapje in de buurt is.
14-9-2015
De afgelopen nacht heb ik er geslapen, maar pas vanmorgen heb ik ook wandelend Stiklestad bereikt. Een bijzonder punt in deze pelgrimsroute, want hier was het dat Olav Haroldsson op 29 juli 1030 sneuvelde. Al snel werd van de rots waarbij hij sneuvelde gezegd dat hij een heilzame werking had en toen hij heilig verklaard werd, al een jaar na de slag bij Stiklestad, werd het een bedevaartbestemming. Nadat zijn stoffelijk overschot naar Nidaros, het huidige Trondheim, was overgebracht is uit de rots een altaar gehouwen, waar in de 12e eeuw een kerk omheen is gebouwd. Dat altaar heeft de reformatie niet doorstaan, de kerk wel, hij is nu van de Lutherse gemeenschap en inmiddels staat er een replica van het verloren gegane altaar. De scheuringen van de kerk hebben ook hier invloed gehad, sinds 1930 staat er op 100 meter van het punt waar hij zijn laatste adem uitblies, de katholieke St.Olavs kapel. Begin deze eeuw is zelfs nog een derde kerk bijgekomen, een oude schuur is verbouwd tot een orthodoxe kapel. Verder is het voormalige slagveld nu het decor van een openluchtmuseum, een theater annex hotel en een groot openluchttoneel waar jaarlijks zijn sterfdatum wordt herdacht met een theatervoorstelling over zijn leven. Voor Noren is het dan ook een bijzondere plaats, want de slag bij Stiklestad wordt gezien als de geboorte van de natie.
De afgelopen nacht heb ik er geslapen, maar pas vanmorgen heb ik ook wandelend Stiklestad bereikt. Een bijzonder punt in deze pelgrimsroute, want hier was het dat Olav Haroldsson op 29 juli 1030 sneuvelde. Al snel werd van de rots waarbij hij sneuvelde gezegd dat hij een heilzame werking had en toen hij heilig verklaard werd, al een jaar na de slag bij Stiklestad, werd het een bedevaartbestemming. Nadat zijn stoffelijk overschot naar Nidaros, het huidige Trondheim, was overgebracht is uit de rots een altaar gehouwen, waar in de 12e eeuw een kerk omheen is gebouwd. Dat altaar heeft de reformatie niet doorstaan, de kerk wel, hij is nu van de Lutherse gemeenschap en inmiddels staat er een replica van het verloren gegane altaar. De scheuringen van de kerk hebben ook hier invloed gehad, sinds 1930 staat er op 100 meter van het punt waar hij zijn laatste adem uitblies, de katholieke St.Olavs kapel. Begin deze eeuw is zelfs nog een derde kerk bijgekomen, een oude schuur is verbouwd tot een orthodoxe kapel. Verder is het voormalige slagveld nu het decor van een openluchtmuseum, een theater annex hotel en een groot openluchttoneel waar jaarlijks zijn sterfdatum wordt herdacht met een theatervoorstelling over zijn leven. Voor Noren is het dan ook een bijzondere plaats, want de slag bij Stiklestad wordt gezien als de geboorte van de natie.
Nog
even iets heel anders. Afgelopen zomer zag ik dat een onderzoek had
uitgewezen dat Noorwegen het duurste vakantieland was. Vandaag heb ik
dat ondervonden, ik kocht een liter melk en een brood en moest
omgerekend ruim 6 euro afrekenen.
15-9-2015
Mijn pelgrimage is voltooid. Vanmiddag heb ik het punt bereikt tot waar ik dit voorjaar gekomen was en daarmee heb ik de hele St.Olavsleden gelopen. Het vinden van het eindpunt van mijn huidige wandeling had trouwens nog wat voeten in de aarde. Ik had van het voorjaar in mijn telefoon opgeslagen waar ik gekomen was, alleen had ik ergens in mijn achterhoofd dat niet op het moment dat ik daar was heb opgeslagen, maar me pas later had bedacht dat het wel handig zou zijn. Het was dus ook niet de exacte plaats, met mijn elektronisch kompas was ik ernaartoe onderweg en toen ik het punt op 300 meter genaderd was, begon de afstand weer op te lopen. Maar vlak daarna kwam ik op een punt dat ik herkende, ondanks dat er nu geen sneeuw meer lag.
Mijn pelgrimage is voltooid. Vanmiddag heb ik het punt bereikt tot waar ik dit voorjaar gekomen was en daarmee heb ik de hele St.Olavsleden gelopen. Het vinden van het eindpunt van mijn huidige wandeling had trouwens nog wat voeten in de aarde. Ik had van het voorjaar in mijn telefoon opgeslagen waar ik gekomen was, alleen had ik ergens in mijn achterhoofd dat niet op het moment dat ik daar was heb opgeslagen, maar me pas later had bedacht dat het wel handig zou zijn. Het was dus ook niet de exacte plaats, met mijn elektronisch kompas was ik ernaartoe onderweg en toen ik het punt op 300 meter genaderd was, begon de afstand weer op te lopen. Maar vlak daarna kwam ik op een punt dat ik herkende, ondanks dat er nu geen sneeuw meer lag.
Op
de heenweg van mijn wandeling nog een heel bijzondere ervaring gehad.
Ze waren aan de weg aan het werk en ik werd aangesproken door de
bestuurder van een bestelauto waarop “fjelsprengning” stond. Nu
begrijp ik voldoende Noors om te weten dat dat het met dynamiet
opblazen van bergen betekent. Dus ik was bang dat ik niet verder
mocht lopen, maar dat viel mee, hij vroeg me allen om een beetje op
te schieten want ze gingen
springen. Ik was het stuk ruim voorbij toen ik de knal hoorde. De weg
werd dus achter mijn voeten opgeblazen. Op de terugweg kon ik mooi
zien wat voor gevolg het had gehad voor de rotsen.
16-9-2015
Het is maar goed dat mijn wandeling achter de rug is, want gisteren had ik al wat last van wat pijnlijke voetzolen, maar vanmiddag was het zo erg dat ik nauwelijks meer kon lopen. Het was ook helemaal niet mijn bedoeling om vandaag veel te lopen. Ik zou een dagje in Trondheim blijven. Dat heb ik gedaan, vanmorgen in alle rust koffie met gebak gegeten om het afsluiten van mijn pelgrimage te vieren. Verder de stad nog wat uitgebreider bekeken dan de vorige keer en ik ben de nberg met het fort bestegen. In de donjon was een klein museum gevestigd, helaas heb ik het niet helemaal gezien, want toen ik halverwege het middelste verdiep was kwam de suppooste vertellen dat ze ging sluiten.
Aan het eind van de dag naar het zuiden gereden. Ik maakte me wat zorgen over mijn auto, gisterenavond maakte hij een vreemd geluid als ik op de motor afremde. Toen ik vanmiddag wegreed had hij dat nog steeds, maar later heb ik het niet meer gehoord. Nu maar hopen dat het zo blijft.
Het is maar goed dat mijn wandeling achter de rug is, want gisteren had ik al wat last van wat pijnlijke voetzolen, maar vanmiddag was het zo erg dat ik nauwelijks meer kon lopen. Het was ook helemaal niet mijn bedoeling om vandaag veel te lopen. Ik zou een dagje in Trondheim blijven. Dat heb ik gedaan, vanmorgen in alle rust koffie met gebak gegeten om het afsluiten van mijn pelgrimage te vieren. Verder de stad nog wat uitgebreider bekeken dan de vorige keer en ik ben de nberg met het fort bestegen. In de donjon was een klein museum gevestigd, helaas heb ik het niet helemaal gezien, want toen ik halverwege het middelste verdiep was kwam de suppooste vertellen dat ze ging sluiten.
Aan het eind van de dag naar het zuiden gereden. Ik maakte me wat zorgen over mijn auto, gisterenavond maakte hij een vreemd geluid als ik op de motor afremde. Toen ik vanmiddag wegreed had hij dat nog steeds, maar later heb ik het niet meer gehoord. Nu maar hopen dat het zo blijft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten