6-9-2014
Vanmorgen wakker geworden in
Pelgrimstad. Niet zo vreemd, want daar was ik ook gaan slapen. De
naam van de stad is ook niet toevallig, want hij ligt op de
pelgrimsroute die ik aan het volgen ben. Vanmorgen ben ik eerst terug
gelopen naar het punt tot waar ik gisteren gekomen was. Ik had het
punt waar ik gekeerd was gemarkeerd door wat takjes in de grond te
steken en daarmee eigenlijk het pad te blokkeren. Dat was maar goed
ook, want als die er niet hadden gestaan was ik er zomaar voorbij
gelopen, het geitenpaadje waar ik overliep ziet er overal
adembenemend mooi uit.
5-9-2014
Veel gelopen vandaag, ik denk niet dat
ik de 50 Km gehaald heb, maar het zal niet veel minder zijn. Begonnen
met een uurtje hardlopen en daarna gewandeld. Het was weer een mooie
route vandaag, veel langs een meer en een groot stuk door een bos.
Ook een paar kilometer langs de grote weg, maar niet zo lang dat het
vervelend werd. Ik merk wel dat ik de laatste tijd niet zoveel
gewandeld heb, ik heb wat last van blaren en spierpijn rond mijn
enkels. Mijn wandelschoenen lopen op hun laatste benen. Vanwege de
pijn heb ik vanmiddag na de lunch getwijfeld of ik ze niet zou
vervangen door mijn kistjes. Ik heb het niet gedaan, tot mijn spijt.
De schoen waarvan ik dacht dat het de beste van de twee was, begaf
het vanmiddag. De hele voorste helft van de zool zat ineens los. Ik
kon er gelukkig nog wel mee lopen, zij het dat de zool soms dubbel
klapte als ik ergens achter bleef haken en dat soms stenen tussen
bleven zitten. En ik liep onder andere over een weg vol met
losliggende stenen. Toen ik aan die weg begon was ik even verbaast,
het zag eruit of er sneeuw aan de kant van de weg lag. Vreemd, want
door de tropische zomer zou dat toch gesmolten moeten zijn en nieuwe
sneeuw is gezien de temperatuur en het weer ook erg onwaarschijnlijk.
Het bleek dat tussen de kiezels waarmee de weg verhard was een soort
van kwarts zat.
4-9-2014
Vanmorgen ben ik eerst terug gelopen
naar het punt waar ik gisteren rechtsomkeer had gemaakt. Ik dacht dat
het ongeveer een uurtje lopen zou zijn, maar het was ruim twee keer
zo lang. Een gevolg was dat ik niet rond koffietijd bij mijn auto
terug was, maar pas rond lunchtijd. Het meest bijzondere dat ik
vanmorgen gezien heb was in Bräcke, op een grasveld was een stuk van
10 bij 10 meter omheind met een gietijzeren hek, met daarin een oude
poort. Op het gras achter de poort stonden twee grafstenen, ze leken
nieuw, maar volgens het opschrift waren ze voor mensen die eind 19e
eeuw zijn overleden. Het bleek dat er tot die tijd hier een kerk had
gestaan, die afgebroken was nadat de nieuwe was opgeleverd. Blijkbaar
hebben de twee overgebleven graven eeuwige grafrechten of nazaten met
erg veel respect voor de overledenen.
Respect voor de geestelijkheid is hier
in de buurt in ieder geval niet algemeen. Vanmiddag kwam ik langs een
gehucht dat ooit Norrviken, Noordelijke baai, genaamd was. Daar was
een priester die hel en verdoemenis predikte. De bewoners stelde dat
niet op prijs, de priester werd verbannen naar een rots in het meer,
die nu nog steeds de priestersteen heet. De bedoeling was dat hij op
die kale rots de hongerdood zou sterven. Waar de bewoners niet op
gerekend hadden was dat de priester kon zwemmen. Veel had hij daar
niet aan, want toen hij de kant bereikt, werd hij door de bewoners
opgewacht en een kopje kleiner gemaakt. Daarom heet het gehucht nu
Mordviken, Moordbaai.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten