22-5-2014
De wandeling langs het St.
Olofspad heeft mij vandaag tot Ljungaverk gebracht. Een gebied dat ik
goed meende te kennen, maar ik werd er toch door verrast. De
verrassing begon bij de Vikbron, dat geclaimd wordt dat dit de
langste houten brug van Zweden is, wist ik. Wat ik niet wist is dat
de brug oorspronkelijk gebouwd is door boeren die het oneens waren
over de toltarieven voor een brug die 500 meter verderop lag. Na een
korte maar mooie wandeling kwam ik weer bij een brug uit, ik weet
alleen niet of dat nu de betreffende tolbrug was. Deze was van beton,
maar ook wel heel sierlijk. Aan een picknicktafel vlak naast de brug
heb ik koffie zitten drinken en dat beviel me zo goed dat ik twee uur
later daar ook heb zitten lunchen.
21-5-2014
Vandaag een kilometer of 10
minder gewandeld als gisteren, maar toch nog een aanzienlijke
afstand. Mijn wandeling begon aan het mooie kerkje van Stöde. Deze
kerk heeft ooit in bijna alle roddelbladen van de wereld gestaan. Dat
was omdat de Zweedse filmdiva Ingrid Bergman deze kerk als decor voor
haar ja-woord had gekozen. Mijn wandeling leiddeeeee mij via Ede,
Viskan, Storboda, Boda en Torpshammer naar Klöstre. Ik overnacht
vandaag 7 Km verderop in Fränsta. Dat omdat ik daar vanavond naar de
afsluitende voorstelling geweest ben van de muziekopleiding die mijn
nicht daar volgt.
20-5-2014
De reden dat ik gisteren
onderweg was naar Sundsvall is dat ik aan een pelgrimage ben
begonnen. Een kleine 1.000 jaar geleden landde de afgezette Noorse
koning Olof Haraldsson met een leger in Selånger,
iets stroomopwaarts van wat nu Sundsvall is. Hij was van plan zijn
troon te heroveren en zijn volk tot het christendom te bekeren. De
veldtocht eindigde voor hem bij Stiklestad. De rots waarbij hij
sneuvelde kreeg al snel de reputatie dat daar wonderen plaatsvonden.
Het stoffelijk overschot van St. Olof werd naar Nidaros gebracht en
boven zijn graf werd een kathedraal gebouwd. Nidaros, dat nu
Trondheim heet, werd een belangrijk bedevaartsoord. De route die St.
Olof op zijn laatste reis heeft afgelegd, werd een belangrijke
pelgrimsroute, de Noordse versie van het St. Jacobspad naar Santiago
de Compostella. Hij was wat in vergetelheid geraakt, maar sinds kort
is men bezig die route af te stoffen. Gisteren heb ik het eerste stuk
gewandeld, tot aan Vattjom. Vandaag ben ik van daar tot Stöde
gekomen. Ik slaap daar niet vannacht, want onderweg kwam ik in
Sörnedansjö een plekje tegen dat zo mooi was, dat ik besloten heb
om daar de nacht door te brengen en te genieten van het uitzicht over
het Stödesjön
19-5-2014
In Nederland is het helemaal
niet bijzonder, maar in dit deel van Zweden is het een unieke
ervaring om een keer in de file te staan. Ik was vandaag onderweg
naar Sundsvall en tussen Stöde en Matfors was men bezig met
asfalteringswerkzaamheden. Het verkeer werd daar met stoplichten om
en om langs gelaten. Toen ik achteraan aansloot, was ik ongeveer 600
meter van het verkeerslicht. Dat ik de eerste keer niet met groen mee
kon had al verwacht toen. De tweede keer had ik zicht op het
verkeerslicht en kon ik zien dat er maar erg weinig auto's per keer
mee gingen. Ik zag ook dat een met bomen beladen vrachtwagen nog
doorreed toen het al erg rood was en drie personenauto's achter hem
volgde zijn voorbeeld. Was dat niet gebeurt, dan had ik de volgende
keer nog niet aan de beurt geweest en dus nog een minuut of 10 extra
moeten wachten. Bij dit soort wegwerkzaamheden in Zweden zetten ze
helemaal niks af, een auto met zwaailichten rijdt heen en weer,
steeds vooraan in de rij die door groen gaat. Die auto geeft het
traject aan dat je moet rijden. Ik vind het wel een handige manier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten