12-4-2014
Vanmorgen even bij mijn
vader in huis geweest, vreemd om daar te zijn en je te beseffen dat
hij er niet meer is. Verder heb ik vandaag een bezoek gebracht aan
een voetbalwedstrijd van Sofie en aan het theater waar Marleen
optrad.
11-4-2014
Vandaag maar eens wat eerder
dan gebruikelijk mijn berichtje schrijven, als ik straks in Rotterdam
ben is de kans groot dat ik er niet meer aan toe kom. Vanmorgen om
half 8 uit Polen vertrokken. Het begin was wat moeilijk, wat het was
flink mistig. Na anderhalf uur, inmiddels scheen de zon, ging in de
Oder over en dus Duitsland binnen. Een klein uur later reed ik de
snelweg op en sindsdien bijna alleen maar autobahn gehad en dat
schiet toch wel lekker op. Bijna, want tot mijn verbazing is de
snelweg tussen Amsterdam en Berlijn nog steeds onderbroken bij Bad
Oeyenhausen, een kilometer of 3 moet je daar over een drukke weg met
een aantal stoplichten, dwars door het kuuroord. Wel zag ik dat ze
bezig zijn een snelweg te bouwen, dus als er straks tol moet worden
betaald wordt dit gat in het Duitse wegennet opgeheven.
10-4-2014
Ondanks de schrik van het
overlijdensbericht van mijn vader, heb ik de afgelopen nacht toch wel
redelijk geslapen. Ik was wel vroeg wakker, maar ik ben toch nog maar
even blijven liggen, want ik wist dat ik een lange dag rijden voor me
had. Uiteindelijk ben ik om half negen vertrokken een paar keer
gepauzeerd, bij elkaar een uur denk ik en om half tien ben ik
gestopt. Bij elkaar ben ik 13 uur aan het rijden geweest, want ik heb
ook de klok nog eens een uur terug gezet. Mijn streven was om
vanavond in Duitsland aan te komen, maar 100 Km voor de grens vond ik
het genoeg geweest. Morgen maar weer verder.
9-4-2014
Net nadat ik mijn lunch op
had, ben ik even naar de supermarkt aan de andere kant van de weg
gelopen om van het toilet gebruik te maken. Ik had net mijn handen
gewassen, toen mijn telefoon ging. Mijn zus belde, Sofie (haar
dochter en dus mijn nicht) was naar mijn vader toe gegaan om te
kijken of er post voor mij was, haar door mij betaalde woensdagmiddag
baantje. Gelukkig had mijn zus haar al voorbereid dat het niet zo
goed met mijn vader ging, het bleek alleen nog veel erger te zijn.
Toen ze bovenkwam bleek zijn huisdeur open te staan en zag ze de
benen van mijn vader liggen en dat het niet goed was. Toevallig had
ze net in de lift met de buurman gestaan, dus die heeft ze
gealarmeerd en die is gaan kijken.
Mijn vader heeft op 85
jarige leeftijd het tijdelijke voor het eeuwige verruild.
Ten opzichte van Sofie voel
ik mij een beetje schuldig dat ze dit meemaakt terwijl ze voor mij
bezig was. Eigenlijk zou een meisje van bijna 15 dit soort ervaringen
helemaal niet moeten hebben.
Na het telefoontje van mijn
zus ben ik vertrokken richting Rotterdam. Inmiddels heb ik ruim 400
Km erop zitten, ik ben nu in Litouwen. Ik hoop morgenavond Duitsland
te bereiken en dan vrijdag in Rotterdam te zijn.
8-4-2014
Vanavond wat geschrokken van
mijn vader, hij is afgelopen tijd af en toe flink de weg kwijt, maar
nu was het wel heel erg. Ik bel hem iedere avond en vanavond nam hij
de telefoon niet op. Raar, want als hij iets gaat doen heeft hij het
er meestal al dagen van te voren over. Nog een paar keer geprobeerd,
ook zijn mobiel maar die stond uit (de batterij was leeg bleek
later). Uiteindelijk mijn zus gebeld, die was naar een ouderavond,
maar is na afloop daarvan naar hem toe gegaan. Hij is zijn telefoon
kwijt, blijkbaar heeft hij hem nadat ik hem gisteren gebeld heb
ergens neergelegd, maar weet nu niet meer waar. De batterij is
inmiddels blijkbaar leeg, want zijn nummer bellen heeft ook geen zin.
Mijn zus heeft in ieder geval zijn mobiel aan de lader gelegd, dus
als ze de andere niet vinden kan ik hem daar morgen op bellen.
7-4-2014
Het leek mij een goed idee
gisteren om het hardlopen tot vanmorgen uit te stellen. Toen ik
wakker werd had ik er echter mijn twijfels over, ik was wederom nogal
stram. Terwijl ik mijn sportkleding aantrok, een cracker at en een
glas sap dronk, leek het wat los te komen. De eerste stappen die ik
deed merkte ik al dat mijn ribben erg pijnlijk was. Echt hard lopen
ging niet, het was meer een beetje dribbelen, de pijn werd niet
erger, maar ook niet minder. Na 11 minuten en 18 seconden was ik dan
ook al weer terug bij mijn auto.
Toen ik later ging wandelen
keek ik op mijn horloge, zag daar 18 staan en dacht nog even dat het
vreemd was omdat ze het op de radio er net over hadden dat het '19
past the hour' was en volgens mij loopt mijn horloge een paar
seconden voor. Ik had een drieënhalve kilometer gewandeld toen ik,
in de verwachting dat het bijna 11 uur zou zijn, op mijn klokje keek
en daar 11:18 zag staan. Vreemd dan had ik een uur gedaan over zo'n
afstand en ik had niets bijzonders gedaan. Zelfs van de oer-Hollandse
knotwilgen die ik tegengekomen was had ik geen foto gemaakt (op de
terugweg wel). Ik wou om 12 uur het nieuws horen, dus ben ik snel
terug gaan lopen. Na een klein stukje viel het kwartje. Het was nog
geen 18 over 11, maar ik had na het hardlopen mijn horloge nog als
stopwatch staan. Het bleek toen precies 11 uur te zijn.
6-4-2014
Ik was wat stram toen ik
vanmorgen wakker werd. Mijn ribben zijn nog wat gevoelig na de val
van afgelopen vrijdag, maar het ging in ieder geval weer een stuk
beter dan gisteren. Aan het eind van de dag heb ik er zelfs even aan
gedacht om een stuk hard te gaan lopen, maar vanwege de regen heb ik
dat toch maar tot morgen uitgesteld.
Op de plek waar ik ga
overnachten heb ik Internet, dus maar even op Wikipedia gekeken naar
wat er staat over de rivier waar ik langs aan het wandelen ben. Met
een lengte van 144 Km is het de langste van Estland. De rivier
ontspringt in Roosna-Alliku. Goed dat ik dat weet, want ik heb die
plaats even op mijn telefoon opgezocht en het blijkt dat ik bij de
laatste splitsing van de rivier de verkeerde tak heb genomen.
Gelukkig is dat maar 6 Km van het stadje waar ik ben en ik moest hier
toch heen om boodschappen te doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten