21-1-2015 t/m 14-2-2015

21-1-2015

Mijn wandeling afgesloten vandaag, want ik had mijn doel, Passau, bereikt. Het laatste stuk hardlopend gedaan, Dat ging nog een beetje fout. Op de heenweg had ik over een smal voetpad van een drukke weg langs de rivier gelopen. Ik had gezien dat bovenaan de heuvel langs die weg rijen huizen stonden, dus bedacht ik mij dat daar ook een weg moest lopen. Die op de terugweg genomen. Mijn gedachte was goed, er liep een weg, die gevolgd en na een flink stuk was er een afslag naar links, daar stonden ook huizen, dus die genomen. Dat was geen goede keus, want die weg liep rond en tien minuten later was ik weer op hetzelfde punt terug. Toen de andere weg maar weer verder gevolgd, maar ik had wel het idee dat ik een beetje de verkeerde kant opging. Op een gegeven moment weer een weg naar links ingeslagen en ook nu leek het fout gaan, want wat als een halfverharde weg begon, veranderde in een modderpad en vervolgens in een paar wielsporen door een grasveld. Daarna werd het gelukkig weer beter en na enige tijd kwam ik weer uit op de weg waar ik op de heenweg ook had gelopen.

Vanmiddag even Passau ingelopen. Niet veel verder gekomen dan het station, want daar was Wifi. Op de foto staat de dom, maar wel van een flinke afstand en niet ingezoomd.

22-1-2015

Er was een bewolkte dag voorspeld, maar toen ik vanmorgen wakker werd was de zon zichtbaar. Het was wel een frisse nacht geweest, de ramen van mijn auto zaten flink dicht. Ik ben eerst wat boodschappen gaan doen, heb koffie gedronken met een flink stuk taart erbij om het einde van mijn wandeltocht te vieren. Toen ik daarna bij mijn auto terug kwam had de zon zijn werk gedaan en waren de ramen ontdooid. Vervolgens vertrokken een 100 Km dichter bij de Alpen gekomen. Onderweg nog even een stop gemaakt bij een Duits stadje. Toen ik er doorheen wandelde kwam het mij bekend voor, ik was er vorig jaar ook geweest. Ik vond toen de Oostenrijkse stad aan de andere kant van de Inn mooier, dus ben ik ook nog even over de grensbrug gelopen. Een foto gemaakt van het beeld dat aan de Duitse kant van die brug staat.

23-1-2015

Vandaag in Rosenheim aangekomen. Ik was wel benieuwd naar deze stad, heel vaak ben ik erlangs gereden maar dan ging ik of rechtdoor naar Salzburg of rechtsaf richting Innsbruck, terwijl deze stad een stukje ten noorden van de snelweg ligt. Heel veel heb ik er niet aan gemist, want het is geen erg bijzondere stad. Als ik het goed begrijp is het ook relatief nog niet zo lang een stad want vorig jaar hebben ze gevierd dat het 150 jaar geleden stadsrechten kreeg. Wat ik wel een apart stadje vond was Trosberg, waar ik de afgelopen nacht was. Vanmorgen nog even het stadje ingelopen en ik vond de altstadt bijzonder mooi. Eigenlijk omdat ik het idee heb dat hij ook nog niet zo oud is, de panden rond de Hauptstrasse lijken allemaal uit de jaren 20 van de vorige eeuw te stammen.

24-1-2015

Nu ik dit type is het inmiddels 31 januari. Vorige week was ik er net mee begonnen, de datum stond er al, maar nog geen tekst. Toen de eerste van mijn collega's arriveerden bij het huis dat we in Hopfgarten gehuurd hadden. Ik heb toen mijn laptop dichtgeklapt en vervolgens vandaag pas weer open gedaan. Ook de volgende 6 stukjes heb ik dus later geschreven.

Deze dag ben ik van Rosenheim dus naar Hopfgarten gereden, tussendoor boodschappen gedaan en rond de middag was ik in het dorp. Ik had afgesproken dat ik om 2 uur bij het huis zou zijn, dus heb ik eerst maar even een wandelingetje door het dorp gemaakt. Een bekend dorp voor mij, want de eerste winter na mijn pensioen heb ik hier 3 maanden op de camping gestaan.

25-1-2015

Het sneeuwde hard vanmorgen. In eerste instantie had ik daardoor geen zin om de piste op te gaan. Uiteindelijk heb ik me toch laten overhalen, gelukkig, want de sneeuw die viel was minder dan verwacht en wat al gevallen was zorgde voor heerlijke pistes.

26-1-2015

Vandaag ideale condities, heerlijke sneeuw op de piste en nagenoeg de hele dag zon. Wel wat veel buckels op de piste.

27-1-2015

Vandaag begon weer met sneeuw, maar dat hield in de loop van de ochtend op. Later hebben we af en toe zelfs de zon gezien. En weer heel mooie sneeuw.

28-1-2015

De afwisseling blijft, vandaag weer zon en nog steeds heerlijke sneeuw, maar nu zelfs nog meer buckels als de afgelopen dagen. Vermoeiend skiën, maar wel van genoten

29-1-2015

Een droge maar grotendeels bewolkte dag vandaag. Een tocht gemaakt naar Westendorf, het was de eerste keer dat ik de cabinebaan gebruikt heb die Brixen met Westendorf verbindt. De laatste keer dat ik hier was, had je die nog niet en moest je met de skibus om van gebied te wisselen. Mooie lange afdelingen gemaakt.

30-1-2015

Het lijkt wel saai, maar ook de laatste dag was de sneeuw op de pistes heerlijk, eigenlijk zelfs de beste van de hele week, want nu was hij vrij vlak. Het weer was op zich goed, alleen waaide het nogal. De eerste keer deze week dat we last hadden van de wind, die maakte het soms wat onaangenaam koud, toch weer een fantastische dag. Een grote tocht gemaakt, naar Itter, Söll en Ellmau. De tocht was zo lang dat we maar op het nippertje de laatste lift terug hebben gehaald.

31-1-2015

Eindelijk weer een stukje dat echt van vandaag is. Vanmorgen toen ik wakker werd sneeuwde het. Ik was een beetje bang dat het niet zou lukken om weg te komen, want de eerste 500 meter gingen over een straat waar nog nauwelijks op gereden was en die nog wat lichte hellingen had. Het ging echter zonder ook maar enig probleem. Toch heb ik vandaag vast gestaan, na de lunch, het was inmiddels een stralend zonnige dag en ik had mijn auto op een parkeerplaats gezet. Ik had hem daar niet handig neergezet, want mijn voorwielen stonden in een hoop sneeuw. Gevolg spinnende wielen, ik kon niet voor of achteruit. Gelukkig had ik voor dit soort gevallen een emmertje met grit, Voor beide wielen een handje daarvan neergegooid en het probleem was opgelost.

1-2-2015

Weer aan het wandelen langs de Donau. Ik ben op dezelfde plaats begonnen als een kleine vier werken geleden, alleen ga ik nu de andere kant op, stroomopwaarts. Ondanks dat het koud was en af en toe sneeuwde heb ik vandaag weer genoten. De dijk waar ik voornamelijk over gelopen heb, ging door bossen en tussen meren door. De rivier is hier beduidend anders dan in de buurt van Passau waar ik de vorige keer eindigde. Daar is het een grote rivier met scheepvaart, hier heb ik nog geen schip gezien. In plaats daarvan zie ik vooral vogels op het water, diverse soorten eenden, zwanen, aalscholvers, ganzen en meerkoeten. Daarnaast kan ik regelmatig genieten van het sierlijke silhouet van een witte reiger die langs de kant staat.

2-2-2015

Al heel vaak heb ik in Duitsland “Kneipp-anlagen” gezien. Een soort van badkuip, ovaal, ongeveer twee bij vier meter met in het midden een leuning. Soms stonden er bordjes bij die een verklaring gaven over waarvoor ze dienen en hoe ze gebruikt moeten worden. Het is met name bedoeld voor verbetering van de bloedsomloop en je gebruikt ze door in ganzenpas door het water te stappen, dat blijkbaar tot kniehoogte staat. Ik heb nog nooit iemand er gebruik van zien maken, maar in de winter staat er meestal ook geen water in. Pfarrer Kneipp blijkt deze methode en zijn ideeen over gezondheid in het algemeen te hebben ontwikkeld in Dillingen an der Donau, de plaats waar ik overnacht heb. Tijdens mijn wandeling kwam ik niet alleen langs zijn standbeeld maar ook langs de natuurlijke “Kneipp-anlage” in een parallelstroom van de Donau waar hij zijn methode ontwikkelde en op zichzelf toepaste.

3-2-2015

Toen ik vanmorgen om half negen aan mijn ontbijt zat, vertelde ze op de radio bij het weerbericht dat de mist aan het oplossen was en het een zonnige dag ging worden. Ik had er nog niet zoveel van gezien, want mijn ramen zaten nog dichtgevroren. Toen ik even later buiten kwam om te gaan wandelen leken ze gelijk te hebben, de zon was nog wat waterig maar deed zijn best al. Terwijl ik aan het wandelen was werd het in eerste instantie minder, steeds meer mist. Rond 11 uur ging het weer de goede kant op en werd het alsnog een hele mooie dag. Wel koud, in het zonnetje was het lekker, maar de temperatuur is nauwelijks boven nul geweest. Voor de komende nacht hebben ze het zelfs over 15 graden vorst. Mijn verwarming heeft het er moeilijk mee, bijna de hele avond is hij op volle kracht aan het branden en echt comfortabel is het nog niet.

4-2-2015

Vandaag wat minder gewandeld dan gebruikelijk. Vanmorgen ben ik tot in Ulm gekomen, toen ik terug was ben ik met de auto naar Neu-Ulm gereden en heb daar geluncht. 's Middags heb ik de steden bekeken en ben op zoek geweest naar een wifi-hotspot. Dat laatste was tevergeefs, het eerste heb ik wel gedaan. Bijzondere steden, Ulm ligt op de linkeroever van de Donau en Neu-Ulm op de rechter. Dat het twee afzonderlijke steden zijn wordt veroorzaakt doordat de rivier hier de grens vormt tussen Beieren en Baden-Wurtemberg. Ik slaap vannacht in het Beierse Neu-Ulm, want de stad aan de overkant is in zijn geheel een “umwelt-zone”, waar ik met mijn auto niet mag komen.

5-2-2015

Gisteren had ik er tijdens het wandelen al last van dat mijn linkerbeen, vlak boven mijn knie wat geïrriteerd was. 's Avonds toen ik in mijn camper zat had ik er geen last van, dus toen ik mijn broek uittrok om naar bed te gaan, vergat ik helemaal om ernaar te kijken. Vanmorgen was de irritatie er weer, toen ik me aan het eind van de morgen omklede om te gaan hardlopen, keek ik er wel naar, het was ook bijna niet te missen. Er zat een flinke bloederige plek op mijn been. Mijn hardloopbroek aangetrokken en gaan hardlopen. Daarna heb ik mijn hardloopbroek maar aangehouden met daaroverheen mijn spijkerbroek. Op die manier schuurde die laatste niet meer steeds langs de gevoelige plek. Dit had nog een bijkomend voordeel, het was lekker warm en dat kwam goed uit, want het vroor niet alleen, maar er stond ook een onaangename wind.

6-2-2015

Het was afzien vandaag. De temperatuur viel, voor februari, eigenlijk best mee, maar de harde kille wind zorgde dat het onaangenaam was. Gelukkig was ik er goed op gekleed, maar desondanks had ik het af en toe koud. De voorspelling dat er morgen minder wind zal zijn en dat de zon zich vaker zal laten zien.

De wind zorgt naast kou er ook voor dat de sneeuw verwaait. Een gevolg is dat er hier en daar bergen sneeuw ontstaan. Niet fijn om te rijden, want soms liggen ze op de weg. Ook niet fijn om te wandelen, ten eerste zak ik soms tot boven mijn enkels weg in de sneeuw en ten tweede is door de verwaaide sneeuw soms niet goed te zien waar er plakken ijs op de weg liggen. Daardoor zat ik vanmiddag onverwacht ineens op mijn billen, die nu wat stijf en morgenochtend waarschijnlijk blauw zijn.

7-2-2015

Bij de weersverwachting hadden ze beloofd dat het vandaag zonnig veel minder winderig zou zijn. Vanmorgen merkte ik daar niets van. Wel merkte ik dat ik gisteren gevallen was, niets ernstig, maar een gevoel van spierpijn rond mijn heup. Ik denk dat hij licht gekneusd is. Ik kon er wel mee wandelen, maar samen met het slechte weer had ik een goede reden om vanmorgen te overwegen om wandeling langs de Donau voorlopig even op te schorten. Gelukkig heb ik dat niet gedaan, want toen om 11 uur het zonnetje erbij kwam en de wind alsnog afnam, werd het een heerlijke dag. Tussen de middag heb ik nog ruim 2 uur hardgelopen en daarna nog een flink stuk gewandeld. Vanavond is het wel koud, het is mijn verwarming de hele avond niet gelukt om het in mijn camper meer dan 15 graden te laten zijn. Gelukkig heb ik vanmorgen LPG getankt, dus daar hoef ik mij geen zorgen over te maken.

8-2-2015

Vandaag het punt gepasseerd tot waar de Donau 200 Km sinds zijn bron heeft gestroomd. Als je op de kaart kijkt is er iets heel vreemds met die eerste 200 Km van deze rivier. Op enkele tientallen kilometers loopt hij nagenoeg parallel aan de Rijn. Maar in tegenstelling tot de grote rivier van West-Europa, mondt deze niet uit in de Noordzee maar in de Zwarte Zee. Een gevolg is dat de Donau hier precies in de andere richting stroomt dan de Rijn.

Het is volgende week carnaval, maar hier zijn ze er al druk mee bezig. Dat is de oorzaak van de vreemde stadspoort die ik zag in Riedlingen.

9-2-2015

De gevolgen van mijn val van eind vorige week zijn nagenoeg verdwenen. In plaats daarvan heb ik last van een andere blessure. Het viel mij vanmorgen toen ik nog in bed lag op dat ik pijn had aan de voorkant van mijn enkel. Vanmiddag bij het wandelen had ik er flink last van, ik ben dan ook wat eerder gestopt dan gebruikelijk. Het zou overbelasting kunnen zijn, maar ik vermoed eerder dat het te maken heeft met de sneeuw waar ik veel over wandel. Op grote stukken ligt een dik pak sneeuw waarvan de bovenlaag bevroren is. Soms is de bovenlaag sterk genoeg, maar meestal zak ik erdoor en dus en centimeter of 10 in de sneeuw. Dat geeft een hele rare manier van wandelen, ik denk dat daardoor de pijn in mijn enkel is ontstaan. Hopelijk is het morgen minder.

10-2-2015

Mijn toilet was vol want ik was al een tijdje geen plaats tegengekomen om hem te legen. Nu zou ik burgerlijk ongehoorzaam kunnen zijn en ze ergens in de natuur leeggieten (wat minder erg is dan het lijkt, want er zit alleen urine in, dus het zou een soort van getrapt wildplassen zijn). Maar dat is niet netjes en met de sneeuw kan dat ook niet zo onopvallend. In de plaats waar ik de afgelopen nacht, met zicht op de burcht, heb overnacht, was een openbaar toilet. Dus heb ik mijn tanks in een tas gedaan en ben naar die toilet gegaan en heb ze daar in de pot leeggegoten. Het was wel een gezeul met 15 kilo pis.

Vanavond alsnog bijna de wet overtreden. Mijn wandeling eindigde vandaag bij een dorpje dat Thiergarten heet. Ik was van plan daar of een paar kilometer verderop te overnachten. In het dorpje stond een bord dat het in de gemeente Beuron niet toegestaan is om in een camper te overnachten. Getwijfeld of ik het toch stiekem zou doen, maar uiteindelijk besloten om mijn auto een dorpje eerder neer te zetten, waar het wel mag. Een gevolg is wel dat ik morgen eerst een stukje moet rijden voordat ik met mijn wandeling verder kan. Waarschijnlijk betekent dat ik te maken krijg met bevroren ruiten en/of mist.

11-2-2015

Ik wil positief zijn, dus vandaag was een erg mooie dag. De pijn in mijn enkel viel reuze mee en met mijn wandeling langs de Donau ben ik een flink end opgeschoten.

Wat die enkel betreft, toen ik vanmorgen wakker werd dacht ik dat het helemaal mis was, niet alleen mijn voet kon ik nauwelijks bewegen, maar zelfs mijn tenen niet. Toen ik een half uurtje later opstond viel de pijn toch nog wel mee en dat deed het nog meer toen ik ging wandelen. Ik heb wel wat gevoeld, maar er waren momenten bij dat ik zonder pijn heb kunnen wandelen. Dat was maar goed ook, want ik heb veel gewandeld. Vanmorgen ging het allemaal zoals gewenst, ik was tot op zo'n 2,5 km van Bueron gekomen. Ik had bedacht daar na de lunch mijn auto neer te zetten, maar dat was betaald parkeren en daar hou ik niet van. Dus ben ik naar de volgende plaats gereden, Fridingen. De afstand viel wat tegen, ik had al ingeschat dat ik niet in 3 uur heen-en-weer zou kunnen komen, maar bedacht dat als ik 2 uur over de heenweg zou doen en terug ook, ik een uurtje later terug zou zijn. Ik was 3 uur onderweg, op de heenweg. Een mooie wandeling, door het bos en over besneeuwde bergpaadjes, daar niet van, maar het was wel erg laat toen ik aan de terugweg begon. De zon was inmiddels onder en toen ik in Bueron aankwam was de schemering ook nagenoeg voorbij. Daar ben ik nog een kwartiertje verloren, want een wegwijzer bleek gedraaid te zijn en het duurde even voordat ik doorhad welk pad ik op moest. Dat was een besneeuwd pad, in een witte wereld, maar alles bij elkaar kon ik hem toch goed volgen. Het enige nadeel was dat ik niet goed kon zien waar het glad was, maar dat is slecht éénmaal fout gegaan zonder verdere gevolgen. Ik begon net een beetje te twijfelen of ik wel goed ging, toen ik bij de brug kwam die ik van de heenweg herkende (daar had ik toen voor een andere route gekozen, maar in het donker over geitenpaadjes door het bos te lopen zag ik niet zo zitten, dus had ik voor de terugweg de fietsroute gekozen). Op het tijdstip dat ik normaal met mijn avondmaaltijd begin, was ik bij mijn auto terug. Over de terugweg heb ik uiteindelijk een half uur minder gedaan dan over de heenweg.

Blijkbaar had ik een voorgevoel dat ik tot zo laat zou wandelen, want gisteren had ik besloten om wat te drinken en eten in mijn rugzak te doen. Daar heb ik dus direct vandaag gebruik van gemaakt.

12-2-2015

Tijdens mijn eerste wandeling vanmorgen had ik twee aangename verrassingen. De eerste was het weer, voorspeld was dat door “hoch-nebel” het net als gisteren een grauwe dag zou worden. Ik was nog maar net vertrokken toen ik de nevel zag oplossen en al snel zag ik de eerste blauwe lucht. Het werd een fantastisch mooie zonnige dag.

De tweede verrassing was toen ik een informatiepaneel over de rivier tegenkwam. Daarop stond dat de Donau 2780 Km lang is, terwijl ik steeds gedacht heb dat het 2856 Km was. Blijkbaar is in de afstand de lengte van een van de twee rivieren meegenomen die bij Donaustetten samenvloeien en vanaf daar als Donau verder gaan. Dat betekent dat mijn wandeling niet zoals ik gedacht had tot eind volgende week duurt, maar dat ik hem komend weekend al kan afsluiten.

13-2-2015

De zon deed vandaag weer goed zijn best om het Zwarte Woud minder wit te laten worden. Een gevolg daarvan is dat niets heb kunnen zien van een bijzonder natuurlijk fenomeen waar ik langs kwam, de Donau verzakking. Ongeveer de helft van het jaar sijpelt al het water van de Donau hier het poreuze kalksteen in, om 12 Km als een ondergrondse rivier verder te stromen en dan weer op te wellen. De bedding van de rivier is dan droog. Nu is er echter zoveel water in de rivier dat niet alles in de ondergrondse rivier past, dus staat de bedding niet droog en is er nu dus eigenlijk niets te zien.

14-2-2015

Vandaag het doel van mijn wandeling bereikt, het punt waar twee rivieren samenkomen en dan als de Donau verder gaan. Tijdens mijn wandeling werd ik nog even op het verkeerde been gezet, want toen ik de gemeente Donauschingen binnenkwam stond op een bord dat ik nog 9 Km verwijderd was van de Donauquelle. Er blijkt dus toch een bron te zijn, alleen het water daarvan stroomt de eerste paar honderd meter door de Brig.

De euforie die ik voelde toen ik vanmiddag het begin van de Donau bereikt had, was van korte duur. Een kwartiertje later was het weg. Vanwege het mooie weer had ik vanmiddag mijn muts en handschoenen in de auto gelaten, toch kreeg ik wat koude vingers en stak toen mijn handen in mijn zakken. Ik miste iets, in mijn rechterzak had mijn portemonnee moeten zitten. Ik me bedenken waar ik hem verloren kon zijn, de kans was het grootste dat hij in mijn auto lag, een paar dagen geleden was het ook al gebeurt dat hij uit mijn zak viel toen ik mij uitkleedde om naar bed te gaan. Dus snel terug naar mijn auto. Daar grondig gezocht en niets gevonden. Een andere mogelijkheid was dat ik hem om toilet verloren was. Ik had een bouwtoilet gebruikt. Daar aangekomen bleek mijn hoop de laatste geweest te zijn, maar in de andere zin des woords tevergeefs. Nog een keer in mijn auto gezocht en toen dat niets opleverde naar het politiebureau gegaan. Daar konden ze niet zoveel voor mij doen, ze hebben mijn naam, adres en telefoonnummer opgeschreven en zouden me berichten als hij gevonden was. Mijn creditcard en bankpas geblokkeerd, daarna hardlopend het zelfde rondje als vanmiddag nog eens gelopen voor het geval dat ik hem onderweg was verloren. Plannen gemaakt om morgen naar huis te rijden, het is 711 Km en als ik heel zuinig rij zou ik dat misschien net kunnen halen met de diesel die nog in mijn tank zit. Tanken kan niet, want ik heb geen passen en geen rooie cent. Terug bij mijn auto nog een keer gezocht en met succes, ik vond hem in de bak met keuken ingrediënten, die achter de bank staat, hij stond heel netjes rechtop naast de doos met cup-a-soup. Mijn creditcard kan niet gedeblokkeerd worden, van mijn bankpas weet ik dat nog niet, maar ik denk dat maandag blijkt dat daar hetzelfde voor geldt. Gelukkig had ik nog voldoende cash, dus ik hoef me niet te haasten om thuis te komen.

Ik heb er wel wat van geleerd. Mijn vorige portemonnee had ik altijd met een kettinkje aan mijn broek geknoopt, soms wat onhandig, maar naar mijn idee een goede maatregel tegen zakkenrollerij. Deze portemonnee had niets waar ik dat kettinkje aan vast kon maken, dus gebruikte ik het niet meer. Door een lange schoenveter aan mijn beurs en broek te knopen heb ik nu hetzelfde resultaat. Veder heb ik mijn creditcard en een deel van mijn geld bij mijn paspoort gestopt als reservevoorraad.