28-2-2014
Vanmorgen werd ik wakker op
een parkeerplaats bij het meest oostelijke puntje van het natuurpark
waar ik de afgelopen twee dagen door gewandeld ben. In de jaren 90
was dit unieke gebied bijna verdwenen geweest, er waren vergevorderde
plannen om een dam aan te leggen. Na veldslagen tussen de politie en
betogers die het bouwterrein bezet hadden, heeft de Oostenrijkse
overheid de zaak opnieuw bekeken en tenslotte het project afgeblazen.
Met als gevolg die mooie natuurgebied. Maar of het nu echt goed voor
het milieu is, vraag ik mij af. Niet alleen had de dam flink wat
electriciteit geproduceerd, het had ook de stroomsnelheid van de
rivier beperkt. Die is nu zo snel dat die vollekracht vooruit de
Donau opvaren beduidend langzamer gaan dan ik wandel. Er wordt dus
heel wat stookolie gebruikt en dus tonnen CO2 uitgestoten. Jammer dat
ze niet een creatieve oplossing hebben bedacht waarbij van beide
walletjes gegeten werd.
27-2-2014
Zo'n beetje de hele afstand
tussen Wenen en Bratislava bestaat de oever van de Donau uit een
nationaalpark. Ze noemen het hier een au, een gebied dat bij hoog
water af en toe onder komt te staan, dus wat wij in Nederland
uiterwaarden noemen. De bossen met veel grillig gevormde bomen en
veel dood hout, geven een chaotische indruk. Een mooi contrast met de
nagenoeg rechte dijk die door het hele gebied loopt. Naast het bos
zijn er ook flinke open plekken en allerlei poelen en oude
rivierarmen. Blijkbaar een ideaal gebied voor vogels, vooral 's
ochtends zorgen zij met hun gezang voor een ware kakofonie. Ze zullen
de lente wel in hun kop hebben, dat die in aantocht is blijkt er ook
uit dat de bosbodem op sommige plaatsen met een tapijt van bloeiende
sneeuwklokjes is bedekt.
26-2-2014
Vanavond aan een nieuw
puzzelboekje begonnen. Ik had hem al een tijdje, want hij is in het
Italiaans. Voor Sudoku's maakt dat niet zoveel uit. Maar de puzzel
die ik maakte was pittig, zodat ik nu bijna een uur later dan
gebruikelijk dit zit te tikken. Ik had willen schrijven over het
mooie natuurgebied waar ik door wandelde, maar morgen wandel ik er
ook door. Ik verheug me er al op.
25-2-2014
Wenen is een groene stad, in
de Donau ligt een 21 Km lang eiland dat eigenlijk gewoon een groot
langgerekt park is. Gisteren had ik er een derde van gelopen en
vanmorgen ook. Ik heb er even over gedacht om vanmiddag de stad in te
gaan, maar het was weer zulk mooi weer dat ik veel meer zin had om
verder te wandelen. Dus ben ik Wenen reeds gepasseerd.
24-2-2014
Vorige week stond in de
krant een kop met als tekst februari is het nieuwe april. Dat ging
over het weer. Toen ik plannen voor deze reis maakte had ik een klein
beetje angst voor de winter in midden Europa. De extreem koude
temperaturen en overlast van sneeuw en ijs, zijn de afgelopen vier
weken echter uitgebleven. De meeste dagen was de minimum temperatuur
rond het vriespunt en het maximum rond de 10 graden. De afgelopen
dagen zelfs duidelijk daarboven, de lucht is stralend blauw, echt
voorjaarsweer. Alleen zaterdag ging het zonnetje achter de wolken
schuil, maar ook toen was ik blij met het weer, want men had een
regenachtige dag voorspeld en het is droog gebleven. Over
voorspellingen gesproken, voor de komende dagen wordt geen grote
wijziging in het weer verwacht, ik blijf dus lekker genieten.
23-2-2014
Ik heb opnieuw een flinke
wandeling gemaakt vanmorgen. Gisteren had ik op de kaart een mooie
plaats om te overnachten gezien, maar er stond een slagboom op de
weg. Vlak daarbij een goede plek gevonden, maar voordat ik bij de
rivier was moest ik vanmorgen eerst de weg met de slagboom af
(wandelen mocht er wel). Dat was zo'n 3 Km dus zowel heen als terug
een half uur, een wandeling wordt dan al snel lang. Het stuk met de
heel brede strook autovrij bos heb ik nu gelukkig wel achter de rug,
ik sta nu in een voorstad van Wenen.
22-2-2014
Maak je geen zorgen om de
dag van morgen. Meestal hou ik mij aan dat motto, maar gisteren was
ik toch wat ongerust of mijn geplande wandeling van vandaag wel zou
lukken. De Donauradweg, de fietsroute langs de Donau, loopt dwars
door Oostenrijk, bijna altijd aan beide kanten van de rivier. Aan de
linkeroever was ik twee kleine stukjes tegengekomen waar hij even
onderbroken was, omdat hij over bergpaadjes ging die zelfs voor een
mountainbiker nagenoeg ontoegankelijk waren, wandelend was het geen
probleem. Het stuk dat ik vandaag op mijn programma had staan was
lang, ruim 15 Km en ook hier werden de fietsers over de andere oever
gestuurd. De oorzaak kon geen bergrug zijn, want ik ben nu in een
breed rivierdal. Ik ben het toch maar gaan wandelen, na een kleine 10
Km hield het fietspad, zoals aangekondigd op, er was wel een pad om
te wandelen. Vlak daarna kwam ik bij een zijrivier uit, dus dacht ik
dat ik de reden gevonden had waarom de fietsers omgestuurd werden.
Het bleek echter geen zijrivier te zijn maar een oude rivierarm, die
na een kilometer ophield en ik mijn pad kon vervolgen tot mijn
bestemming. Ik wandelde door mooie oeverbossen, onderweg nog een
wildzwijn en een ree gezien. Dat het geen fietsroute is begrijp ik
trouwens wel, het pad was af en toe zo slecht dat het met een gewone
fiets niet te doen zou zijn.
21-2-2014
Goed nieuws om mee te
beginnen. Vanmiddag heb ik een half uur hardgelopen. Ik voelde wel
dat er iets nog niet helemaal 100% is met de opstandige spier in mijn
lies, maar echt pijn kon ik het niet noemen. Tijdens het half uur dat
ik gelopen heb werd het in ieder geval niet erger. Hij mag nu weer
even rusten, maandag ga ik pas weer rennen.
Vanmiddag opnieuw een bever
gezien. In een flits, is was hem blijkbaar al voorbij gelopen, toen
ik achter mij wat kabaal hoorde en op het moment dat ik mijn hoofd
omgedraaid had nog net wat bruins in de rivier zag springen. Bevers
waren hier ook nagenoeg uitgestorven, maar met de uitgezette
exemplaren gaat het zo voorspoedig dat ze overlast beginnen te geven.
Bosbouwers zijn er niet blij mee, zij vellen liever zelf hun bomen.
Daarnaast zorgen in beekjes de dammen soms voor kleine
overstromingen. De beverdammen die in de Donau liggen doen wat dat
betreft geen kwaad. Het is leuk om zo'n dam te herkennen, op het
eerste gezicht lijkt het op een grote stapel takken die langs de
oever van de rivier ligt, maar als je goed kijkt zie je dat die daar
niet vanzelf zijn gekomen.
20-2-2014
Geduld is een schone zaak.
Het probleem dat ik sinds gmail vernieuwd is mijn ontvangen mail niet
meer in mijn mailprogramma (Thunderbird) zag heeft zichzelf opgelost.
Helemaal perfect is het nog niet, want mail versturen lukt nog niet.
Dat laatste kwam eigenlijk wel goed uit, want ik had een mailtje
klaarstaan (Bericht uit Spitz) maar had daar eigenlijk nog wat tekst
en een foto aan toe willen voegen. Maar ik kwam in Krems opeens een
McDonalds tegen en bedacht het dan maar te verzenden. Maar dat ging
dus niet.
Dat ik geen foto kon
toevoegen kwam omdat mijn toestel nog in mijn auto lag en ik de
foto's nog niet naar mijn PC had gekopieerd. Vandaar dat op mijn blog
er ook geen foto's bij stonden. Waarschijnlijk heb ik die als ik dit
publiceer die alsnog toegevoegd.
De foto die ik vandaag
gemaakt heb was van een bijzonder punt, ik was precies 2.000 Km van
de monding van de Donau.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten