Dit keer even zonder foto's,
die staan nog op mijn toestel.
19-2-2014
Na twee weken langs de Donau
gewandeld te hebben, ben ik vandaag voor het eerst een veerpont
tegengekomen die actief was. Ik had geen behoefte om naar de andere
kant te gaan, dus heb ik hem niet genomen. Het was een bijzondere
pont, hier noemen ze het een roll-fahre, wij zouden het een gierpont
noemen. Vroeger dacht ik altijd dat dat een ander woord was voor
strontschuit, maar inmiddels weet ik dat het werkwoord gieren
verschillende betekenissen heeft. Naast het bemesten van het land en
het uitzinnig lachen betekent het in dit geval dat de pont zichzelf
aan een kabel over de rivier trekt. Deze pont over de Donau zit met
een staalkabel aan een rolmechanisme vast dat over een tweede kabel
rolt die een meter of 7 boven de rivier gespannen is. Als ik het goed
begrepen heb heeft het veer geen motor, maar gebruikt de stroming van
de rivier om over te steken. Hier kan dat goed, want er is sterke
stroming, gewone schepen die stroomopwaarts varen moeten hun motor
hard laten werken om langzaam vooruit te komen.
18-2-2014
Ooit heb ik een verhaal
gehoord over iemand die bij een reisbureau kwam en graag naar Milch
in Oostenrijk wou. Bij het reisbureau hebben ze hemel en aarde
bewogen om de plaats te vinden, maar dat lukte niet. De klant was
ervan overtuigd dat het bestond, want ze was er al eens geweest en
vond het zo'n mooi stadje. Uiteindelijk kwam de aap uit de mouw, de
plaats heet geen Milch maar Melk. Vandaag ben ik daar geweest. Ik was
er al eens eerder en ook nu blijkt weer dat mijn herinneringen niet
helemaal stroken met de werkelijkheid. Ik had ten eerste het idee dat
het aan de andere kant van de rivier lag. Wat wel goed in mijn
geheugen zat, was dat er een mooie en imposant groot klooster was.
Dat stond alleen niet bovenaan een bergtop zoals ik dacht, maar op
een soort van terp, net iets hoger dan de rest van de stad.
17-2-2014
Toen ik vorig jaar langs de
Seine wandelde gebeurde het regelmatig dat ik een flinke wandeling
langs de oever had gemaakt en daarna in de helft van de tijd, of soms
nog minder, bij mijn auto terug was. Dit vanwege het meanderen van de
rivier. De rivieren waar ik dit jaar langs loop zijn veel rechter dan
de Seine. Alleen de Donau, waar ik nu langs loop, heeft een paar
stukken met bochten. Tot op heden waren die steeds op punten waar
door de grote rotswanden langs de kant het niet mogelijk was om op de
terugweg een stuk af te snijden. Vandaag ging dat wel. Ik heb eerst 2
uur langs de oever gewandeld en ben daarna in 1 uur weer terug
gekomen. In dat uur heb ik ook nog boodschappen gedaan.
Vanmiddag kwam ik langs een
wel heel erg aparte bank.
16-2-2014
Vandaag het boek uitgelezen
waar ik de afgelopen weken in bezig was. Een boek dat ik al heel lang
bij me heb en van plan was te lezen, maar waar ik nog nooit toe
gekomen was. Het heet Warlock en is geschreven door Wilbur Smith.
Altijd gedacht dat het Fantasy was of Science Fiction. Nu klop dat
laatste eigenlijk wel, want geschiedenis is ook een wetenschap. Het
speelt zich namelijk af in het Egypte van de Farao's. Een leuk boek,
het deed me soms denken aan wat er de afgelopen twee jaar in dat land
is gebeurt. Ik ben wel blij dat het tegenwoordig een stuk minder
bloeddorstig is dan wat in het boek staat.
15-2-2014
De pijnlijke spier in mijn
lies waar ik woensdag over schreef bracht mij donderdag al geen last
meer tijdens het wandelen. Gisteren had ik eigenlijk op mijn
programma staan om te gaan hardlopen, maar voor alle zekerheid heb ik
de spier maar een dagje extra rust gegund. Vanmorgen om half negen
ben ik vertrokken, naar een paar passen merkt ik al dat de blessure
nog niet helemaal weg was. Toch maar een stukje verder gelopen, maar
de pijn groeide, dus om erger te voorkomen ben ik na een kilometer
maar weer opgehouden. Ik heb me nu voorgenomen om in ieder geval tot
volgende week vrijdag niet meer hard te lopen. Zorgen maken dat ik te
weinig beweging krijg hoef ik niet, want bijna iedere dag wandel ik
ruim 30 Km.
14-2-2014
Het gebied waar ik vandaag
doorheen gewandeld ben is in 2002 getroffen door de overstroming van
de eeuw. Het was natuurlijk een beetje vroeg om die naam al te
gebruiken, maar om te zorgen dat dat kan heeft men maatregelen
genomen. Maatregelen die mij Hollands aandoen. Men heeft rond de
Donau en de zijrivier die de grote boosdoener was, uiterwaarden
gecreëerd en daaromheen dijken aangelegd. Een mooie oplossing,
boeren kunnen het land in de uiterwaarden gewoon gebruiken. Het
overstroomt soms, maar dat deed het toch al. Achter de dijken houdt
men droge voeten, tenminste als het niet nog hoger komt dan in 2002.
Een gevolg was wel dat er een gehucht door de nieuwe situatie
buitendijks kwam te liggen. Dat heeft men rigoureus aangepakt, alle
panden zijn gesloopt alleen een fragment van de gevel van een
boerderij staat er nog als monument voor het verdwenen dorp. Ik vraag
me alleen af hoe dat stukje muur er na de volgende overstroming
uitziet en of het er überhaupt nog wel staat.
13-2-2014
Indrukwekkend, dat is het
enige juiste woord waar ik vandaag mee kan beginnen. Mijn wandeling
heb ik vandaag even onderbroken omdat ik door het stadje Mauthausen
kwam en daar de “KZ Memorial” bezocht heb. Dit concentratiekamp
is hier, al en paar maanden voor de 'anschluss', opgezet omdat de
steengroeve die ernaast ligt van een Duitse onderneming was. De
gevangenen werden daar tewerkgesteld. In de loop van de oorlog zijn
de gevangenen ook bij vele andere bedrijven in de omgeving ingezet.
Vaak onder mensonterende omstandigheden, van de 200.000 gevangenen
hebben er dan ook 120.000 het niet overleefd.
12-2-2014
Het wil niet erg opschieten
met hardlopen deze week. Net als maandag heb ik vanmorgen beduidend
minder gelopen dan ik van plan was en de reden daarvan was nu een
stuk vervelender. Het begon lekker, vanaf de parkeerplaats waar ik
overnacht had, stak ik de straat over en liep over een mooi
geasfalteerd fietspad langs de rivier. Na een tijdje werd het half
verhard, dat liep wat moeilijker, maar ging ook lekker. Na een
tweeënhalve kilometer gelopen te hebben begon ik wat pijn in mijn
lies te krijgen. Dat gebeurt wel eens vaker, dan loop ik door en
verdwijnt het. Dit keer niet het werd alleen maar erger. Dusdanig dat
ik op 3 kilometer moest stoppen met hardlopen. Wandelen ging gelukkig
nog wel, dus ben ik terug gewandeld. Tussendoor nog enkele keren
geprobeerd om weer hard te gaan lopen, maar naar enkele stappen
speelde de spier weer op. Ik was blij toen ik weer terug bij mijn
auto was, omdat alleen een trainingspak aan hebben niet echt warm is
als ik me niet zo inspan.
Later die ochtend, ik had
boodschappen gedaan en liep terug, kwam ik bij een stoplicht waarvan
ik gisteren ervaren had dat hij erg lang op rood stond. Dus toen hij
op groen sprong toen ik er vlak bij was, wou ik even een sprintje
trekken om hem te halen en dat deed zeer. Vanaf toen had ik er ook
met wandelen last van, wel werd die last in de loop van de dag steeds
minder. Maar eens zien hoe het morgen gaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten