15-4-2018 t/m 25-4-2018

15-4-2018

Vanmorgen vertrokken. Eerst nog een half uurtje hardgelopen, daarna ontbeten, gedoucht en verder ingepakt. Het was iets voor tienen toen ik wegreed. Eerst ben ik naar Zandvliet gereden, het noordelijkste deel van de haven van Antwerpen. Verder gegaan met de wandeling waar ik mijn vorige reis, afgelopen oktober ook mee begonnen was. Toen was ik tot de Zandvlietsluis gekomen, vandaag ben ik van daar tot ergens lang de dijk van de Westerschelde gekomen, iets ten zuiden van het Zeeuwse Bath. In ieder geval ben ik de grens gepasseerd. Na mijn wandeling heb ik geluncht en daarna ben ik richting Bordeaux vertrokken. Daar ben ik nog lang niet, maar wel in het Noord Franse St. Quentin, waar Johny Cash niet over gezongen heeft, dat ging namelijk over de gelijknamige gevangenis in de baai van San Francisco.

16-4-2018

Vanmorgen eerst even door St. Quentin gewandeld, het stadhuis gefotografeerd en daarna gaan rijden. Bij mijn koffiepauze nog even door een bos gewandeld, bij de parkeerplaats stond een bordje dat ik 700 meter van een Gallisch Romaanse tempel was. Veel was het niet, wat lage muurtjes die de oorspronkelijke plattegrond aangaven en een informatiebord, maar toch wel leuk om gezien te hebben. Daarna weer verder. Bij Parijs even niet naar mevrouw TomTom geluisterd, zij stuurde mij dwars door de stad, op zich al niet zo'n verstandige route, maar het mag ook niet meer zonder milieusticker. Dus ben ik de Boulevard Periferique Interieur opgegaan. Het was er druk, zoals altijd, maar het grootste deel kon ik aardig doorrijden. Daarna nog een heel stuk naar het zuiden gereden.

17-4-2018

Vandaag weer eerst even door de plaats gelopen waar ik overnacht heb. Vandaag was het daar marktdag, ik ben langs beide kramen gelopen. Niet veel later ben ik weer in mijn auto gestapt en verder richting Bordeaux gereden. Nog steeds volgens de kortste route en dat was vandaag een mooie. Het werd nog mooier doordat er een stralend blauwe lucht was, waardoor de zon de vele koolzaadvelden nog feller geel leek lijken dan ze van zichzelf al waren. Rond half 3 was ik in Bordeaux, ik vond een parkeerplaats onder de voet van de brug, het punt dat een paar jaar geleden het eindpunt van mijn fietstocht was. Daar ben ik nu weer begonnen, de Garonne overgestoken en tot Macau gefietst. Daarna gaan hardlopen, ik had 50 minuten op mijn programma staan, maar ben slechts tot de helft gekomen, te moe van het fietsen, het was te warm, ik was nog niet geacclimatiseerd en het was druk vanwege het spitsuur, dus ik had voldoende excuses om wat minder te lopen. Terug bij mijn auto had ik een probleem, toen ik aankwam had ik mijn auto op het laatste moment nog een stukje naar voren gezet, ik stond eerst over twee parkeervakken en nu stonden in ieder geval alle wielen in hetzelfde vak. Ik stond toen een 15 cm van de auto voor mij en in het vak achter mij zou nog een klein autootje passen. Toen ik weg wou bleek dat er ook een wat minder kleine auto in dat vak te passen, die stond net zo dicht bij mijn auto als de auto voor mij. Het kostte dus was moeite om uit te parkeren.

18-4-2018

Ik was van plan om wat rustig met mijn fietstocht te beginnen, dat is niet helemaal gelukt, ik heb vandaag een kleine 100 Km langs de wijngaarden van de Medoc gefietst. Het laatste stuk was wel erg afzien, regelmatig gestopt om een slok water te nemen en even uit te rusten. Ik was dan ook erg blij toen ik rond 2 uur bij mijn auto terug was.
Vanavond zat ik met de gebakken peren of eigenlijk ik zat met de peren, er zaten er nog 6 in de bak en ze waren rijp, ik verwacht dat ze over enkele dagen overrijp zullen zijn en dan dus niet meer lekker. Vandaar dat ik vanavond bij mijn diner 4 peren gebakken heb in plaats van groenten. Ik vond het erg smakelijk en vraag me nu af waar die uitdrukking vandaan komt.

19-4-2018

Weer een stralend blauwe lucht vandaag waarbij de zon zorgde dat het kwik richting de 30 graden ging. Toch de hele dag een jas aangehad. Ik had gisteren namelijk mijn armen verbrand, vooral de binnenkant van mijn ellebogen is wat gevoelig. Ik had mijn trainingsjack aan en die is dun en dus niet zo warm. Een bijkomend voordeel is dat hij felgeel is, dus was ik goed zichtbaar. Morgen moet ik misschien zelfs handschoenen aan, want vandaag is ook de bovenkant van mijn handen wat verbrand. Vandaag weer een flinke afstand gefietst, ik ben tot de monding van de Gironde gekomen en vanaf daar begonnen om de Atlantische kust af te zakken.

20-4-2018

Vanmorgen eerst een uurtje hard wezen lopen. Getwijfeld of ik over het strand ging lopen, maar het mooi geasfalteerde, kaarsrechte fietspad waar ik gisteren overheen was gereden vond ik toch comfortabeler lopen. Na mijn ontbijt ben ik gaan fietsen, grotendeels over fietspaden die me door dennenbossen voerden. Soms waren het hele smalle fietspaden er waren erbij die nog geen meter breed waren.

21-4-2018

Het was een goede keuze dat ik gisteren op dezelfde plaats was blijven overnachten als de nacht ervoor. Toen ik vanmorgen op de plaats aankwam waar ik naartoe had willen gaan bleek je daar 's nachts niet met een camper te mogen staan. Feitelijk mocht ik er zelfs overdag niet staan, want er stonden borden dat er een hoogtebeperking gold van 2 meter. Alleen stond de poort bij de ingang open dus kon ik er ondanks dat ik een halve meter te hoog was er toch oprijden, maar niet nadat ik mij ervan vergewist had dat ik er ook weer af kon. Ik was trouwens niet de enige te hoge auto die op die parkeerplaats stond. Vanaf daar ben ik gaan fietsen, eerst naar het noorden, naar de plaats tot waar ik gisteren gekomen was en na de lunch ben ik zuidwaarts gefietst. Langs de oceaan ben ik naar Cap Ferret gefietst en toen langs de baai weer terug. Het was vijf uur toen ik weer op de parkeerplaats was en ik was weer best moe.

22-4-2018

Ik had voor vanmiddag anderhalf uur hardlopen op het programma staan, maar ik was bang dat ik daar na het fietsen te moe voor zou zijn, dus heb ik het vanmorgen maar gedaan, Het was nuttig ook, want al rennend over de dijkjes tussen de oesterbanken en eendenkooien in het Bassin d'Orcachnon concludeerde ik dat het niet verstandig was om dat op de fiets te doen. Dus toen ik vanmiddag dezelfde kant op fietste heb ik mij grotendeels tot de geasfalteerde wegen beperkt. Op mijn vuile fiets, vuil van het stuifmeel van alle dennenbomen, heb ik toch weer lekker gefietst.

23-4-2018

Vanmorgen had ik besloten om niet eerst naar het punt te rijden tot waar ik gisteren gekomen was, maar eerst verder naar het zuiden te gaan en pas na de lunch het stukje terug. Maar toen ik in het plaatsje was dat ik vanmorgen tot doel had en daar koffie wou gaan drinken, keek ik op een kaart van de plaats en zag ik vanaf daar niet langs de kust verder kon, omdat daar een groot militair terrein was. Dus moest ik mijn weg vervolgen het binnenland in en dat deed mij besluiten om een rondje te rijden en direct, dus nog voor de lunch, naar mijn eindpunt van gisteren te fietsen. Die route viel wat tegen. Het begon met een mooi fietspad, met korte maar venijnige klimmetjes, tot wel 10%, Daarna een heel mooi stuk langs een meer tot ik bij een dorpje uitkwam. Vanaf daar moest ik een onaangenaam drukke weg volgen. Ik was blij dat ik die na een kilometer of 10 kon verruilen voor een ooit geasfalteerde weg, die vol met diepe gaten zat. Door die gaten ging ik slingerend over de weg, ondanks dat de weg kaarsrecht was, parallel aan een spoorbaan waarvan de bovenleiding aan opvallende portalen hing. De weg eindigde bij een viaduct waarmee een kruisende weg over de spoorbaan ging. Ik besloot om niet het viaduct over te gaan, maar rechtdoor een onverharde weg op. Dat was geen goede keuze, want kort daarna kwam ik in dusdanig los zand terecht dat fietsen niet meer mogelijk was en ik dus een stukje heb moeten lopen.

24-4-2018

Vandaag in drie etappes gefietst gescheiden door een koffie- en lunchpauze. Als ik aan het wandelen ben vind ik dat een ideale dagindeling, maar nu iets minder, want in mijn ochtendetappes had ik noordwaarts en zuidwaarts gefietst vanaf mijn overnachtingsplek, dus moest ik na de lunch mijn auto verplaatsen. Als ik wandel is dat een kwestie van achter het stuur gaan zitten en rijden, maar nu moet ik ook mijn fiets inladen en dat is toch even wat werk. Maar ik doe het graag want ik heb vandaag weer door hele mooie gebieden gefietst. Vanmiddag vooral door een groot dennenbos. Met de auto was ik langs een papierfabriek gereden en daar lag een immens hoge stapel houtschilfers en een uurtje later kwam ik door een stuk waar ze mogelijk vandaan kwamen.

25-4-2018

Toen ik vanmorgen mijn gordijn opende werd ik verrast doordat er spetters op mijn ruit zaten. Het bleek motregen, die inmiddels gestopt was, want ik ben vervolgens gaan hardlopen en had er geen last van. Toen ik na mijn ontbijt naar St. Girons reed had ik mijn ruitenwissers nodig, dat was niet de enige tegenvaller, want toen ik daar aankwam bleek dat je daar niet kon parkeren met een auto van meer dan 2 meter hoog. Toen ben ik een weg opgereden die het bos in ging en daar vond ik een plek waar ik wel mocht staan en het was ook nog eens langs de fietsroute. Die ik de rest van de dag gevolgd heb. Aan het eind van mijn fietstocht werd ik nog even in de luren gelegd, ik dacht terug te zijn omdat ik mijn auto zag, maar het bleek een fel geel bloeiende struik te zijn, mijn auto stond een kilometer verder.