27-5-2022 t/m 3-6-2022

 27-5-2022

De afgelopen twee weken geen stukjes geschreven. Terwijl ik bij mijn zus en zwager logeerde had ik er even geen zin in. Ik was nog op tijd om hun camping en restaurant te zien voordat de verkoop ervan op 16 mei officieel werd. De meeste tijd heb ik echter doorgebracht in hun tuin, daar heel veel bomen en struiken verwijderd, bij elkaar hebben we een twintigtal aanhangwagens vol tuinafval naar de gemeentelijke stortplaats gebracht. Tijdens het snoeien een mooie, maar voor de betreffende vogel een vervelende ontdekking gedaan, in een struik kwam ik een nestje tegen met wat, door het formaat en de kleur,op paaseitjes leek. Google vertelde mij later dat ik waarschijnlijk het broedsel van een roodborstje heb verstoord.

Vanmorgen ben ik vertrokken en via de Ljungandalsvägen en de onverharde weg tussen Stöde en Matfors naar Sundsvall gereden. Daar gewinkeld in Birsta, het plaatselijke paradijs voor shopaholics. Ook nog een stukje cultuur gedaan, door naar het erboven liggende kerkje te wandelen. Toen de snelweg op en nu overnacht ik bij het ruim 30 meter hoge standbeeld van de Y. Vroeger hadden Zweedse auto's, zoals ooit ook in Nederland, per provincie een letter op het nummerbord, voor deze provincie, Västernorland, was dat de Y.

28-5-2022

Vanmorgen tijdens mijn ontbijt hoorde ik op de radio eerst een verkeerswaarschuwing dat er op de E4 nabij het vliegveld een eland met twee kalveren aan de verkeerde kant van wildhekken liep. Later in het lokale nieuws hoorde ik dat die eland de twee kalveren op de snelweg gebaard had, vlakbij waar ik was. Die wildhekken staan er om aanrijdingen tussen het verkeer en elanden te voorkomen, doordat de dieren de weg niet op kunnen. Maar soms, bijvoorbeeld bij zijwegen, zijn er even geen hekken en kunnen ze toch de weg op en vervolgens zorgen de hekken ervoor dat er moeilijk vanaf komen. Jagers hebben ervoor gezorgd dat dat uiteindelijk toch lukte ze weer aan de juiste kant van het hek te krijgen, moeder en kinderen maken het goed.

Zelf heb ik vandaag geen eland gezien, maar wel tot twee keer toe een ree. De eerste keer was bijna aan het eind van de wandeling door het natuurgebied bij de plaats waar ik overnacht had, Een reebok stond een meter of 10 voor mij te grazen, keek mij enkele seconden aan en koos toen het hazenpad. Ik dacht nog dat zo dichtbij heel bijzonder was, maar vanmiddag toen ik in het bos bij Härnösand aan het wandelen was, stond een drachtige ree op een meter of 5 van mij me even nieuwsgierig aan te kijken om vervolgens tussen de bomen te verdwijnen.

29-5-2022

Ik heb overnacht bij de Högakustenbron, de imposante hangbrug in de E4. Daar begint de 130 Km lange wandelroute Högakustenleden. Die heb ik, ik denk 7 jaar geleden, gelopen. Daar begint ook de Lila Högakustenleden, de kleine variant ervan die slechts 6 Km lang is. Die heb ik vanmorgen gelopen, vermoedelijk voor de tweede keer, want een paar stukjes kwamen me erg bekend voor. Het was een pittige wandeling, ik heb er meer dan 2 uur over gedaan. Daarna naar Docksta gereden, waar ik ben gaan hardlopen. Ik dacht over een mooi geasfalteerd pad te gaan rennen, maar nam een afslag te vroeg waardoor ik eerst een hele steile helling opliep en vervolgens een bospad. Daar nam ik nog een afslag waarbij ik op een doodlopend pad naar een uitzichtpunt liep, maar na die terug gelopen te hebben kwam ik weer op de juiste route en daarna alsnog op de geasfalteerde weg die ik gemist had. Die nog een tijdje gevolgd en toen terug, nu wel helemaal over het asfalt kwam ik na anderhalf uur weer terug bij mijn auto.

Na de lunch ben ik naar Skulleberget gelopen en heb daar route naar de grot en daarna naar de top gevolgd. Het is bijna geen wandelen maar klimmen, daarbij vergeleken was de wandeling vanmorgen simpel, maar het was geen verrassing voor mij want ik had die route al twee keer eerder gewandeld. Een keer heb ik dezelfde route naar beneden gelopen, maar dat doe ik niet meer, want naar boven is het nog net binnen mijn wandelcapaciteiten, maar naar beneden eigenlijk niet meer. Nu heb ik een andere route naar beneden gelopen, die nieuw voor mij was. Hij was niet makkelijk, maar het was wel een route die ik goed aankon. Ik was wel een beetje moe toen ik bij mijn auto terug was.

30-5-2022

Vanmorgen eerst rond het meer gewandeld en toen de berg op. Daar bij de schansen voor het skispringen, heb je een prachtig uitzicht over Örnsköldsvik of Ö-vik zoals de meeste mensen de stad noemen. Daarna ben ik, met wat moeite, de berg afgedaald en heb ik langs de haven en door de sta gewandeld. Met nog een tussenstop ben ik daarna naar Umeå gereden en dar heb ik nog een stuk gewandeld over een langlaufloipe.

31-5-2022

Mijn nicht had mij getipt om in Umeå Skulpturpark te gaan. Na eerst door de stad gewandeld te hebben ben ik tijdens de koffie eens gaan kijken wat en waar het was. Het was hemelsbreed 5 Km naar het westen terwijl ik noordwaarts wil, dus twijfelde ik wat. Ik besloot er op de fiets heen te gaan. In eerste instantie viel het een beetje tegen, ik had een park verwacht en maar het was een terrein vol met gebouwen van een voormalig psychiatrisch ziekenhuis, uit de tijd dat ze dat nog gewoon een gekkenhuis noemde. Het was een beetje zoeken naar de sculpturen, maar ik heb toch wel een aantal bijzondere gezien.

Later vandaag ben ik boodschappen gaan doen en daarna vertrokken. Mijn routeplanner gaf mij de keuze om verder te gaan over de E4 of om via weg tweehonderdzoveel te gaan. Ik heb voor dat laatste gekozen. Veel rustiger en een mooie weg, behalve dan de 10 Km waar ze nog bezig waren hem mooi te maken. Daar kwam ik voor een rood stoplicht te staan en heb daar bijna een kwartier gestaan voordat er vanaf de andere kant een konvooi van enkele auto's kwam voorafgegaan door een auto met zwaailichten. Die laatste keerde voor mijn neus en daarna mocht ik en de drie auto's die inmiddels achter mij stonden hem volgen langs de werkzaamheden.

1-6-2022

Wat weer betreft begon juni met een erg slechte dag. Het was kil, afhankelijk van de meteoroloog werd er maximaal 11 of 12 graden verwacht en de verwachting kwam uit., Daarnaast was het nat, een groot gedeelte van de dag heeft het geregend. Vanwege die regen heb ik mijn telefoon vandaag in mijn camper gelaten, dus de foto van vandaag is er eentje die ik eerder genomen heb. Terwijl ik een mooie foto van een watermolen had kunnen maken. Op een parkeerplaats zat ik in mijn auto koffie te drinken toen mijn oog viel op een bordje dat 3 Km een zijweg in een hembygdgard was, een verzameling oude gebouwen. In mijn regenjas, het was bijna droog, ben ik er heen gewandeld. Verschillende gebouwen van oude boerderijen waren verplaatst naar een gebied rond een oude, maar nog werkende, watermolen en voorzien van bordjes met uitleg. Zo las ik dat boeren die moesten wachten tot ze de graanmolen mochten gebruiken, de tijd dode door letters en tekeningen op de deur te krassen. Dus heb ik vandaag graffiti van anderhalve eeuw oud gezien.

2-6-2022

Het weer kan snel omslaan, vanmorgen had ik het warm toen ik wakker werd, de zon scheen uitbundig door mijn gordijnen heen. In die zon ben ik na mijn ontbijt naar stad gewandeld, of eigenlijk naar de elf steden, want Luleå is de plaats waar tegenwoordig de Elfstedentocht wordt geschaatst. In de winter, nu zou je hem er hoogstens kunnen zwemmen.

Luleå is een aardige stad, maar valt in het niet bij Gammelstads Kyrkostad, het Unesco Werelderfgoed dat er net buiten ligt. Het bestaat uit een kerk en daaromheen een groot aantal kleine rode huisjes, die de gelovigen gebouwd hebben omdat ze te ver woonden om in een dag heen en weer te reizen en dus een plaats nodig hadden om te overnachten. Het was de derde keer dat ik er was, maar het blijft een indrukwekkend gezicht.

Ik begon mijn stukje van vandaag over het weer en daar eindig ik ook mee. Na de zonnige ochtend werd het in de loop van de middag steeds bewolkter en toen ik aan het eind van de middag aan het hardlopen was, kreeg ik een stevige bui over mij heen.

3-6-2022

Ik ben vandaag naar Haparanda gereden, de stad die grenst aan het Finse Tornio. Ik was hier nog maar net toen ik aangevallen werd door een kokmeeuw, in een duikvlucht kwam hij op mij af en scheerde rakelings langs mij. Na een viertal van die aanvallen was ik blijkbaar vergenoeg van zijn nest om geen gevaar meer te zijn, want toen hield hij op. Later die middag bleek ik niet de enige die last had van vogels die hun nest beschermen. Een eekhoorn werd steeds aangevallen door twee vogels. Steeds na een aanval veranderde de eekhoorn van richting, maar de vogels bleven hem belagen, ik had het te doen met het arme beestje. Uiteindelijk vluchtte hij een boom in en verloor ik hem uit het oog maar ik denk niet dat het verhaal daar afgelopen was, want ik vermoed dat in die boom het nest zat dat de vogels zo agressief aan het verdedigen waren.

Op de foto een monument waar ik langs kwam. Het staat bij de voormalige haven waar teer werd overgeslagen. Die teer werd voornamelijk gebruikt om houten schepen waterdicht te maken. Het is een beetje vergezocht, maar een paraplu is ook om tegen water te beschermen.