3-1-2015
Een lekker rustig dagje vandaag. De was
gedaan, de badkamer en het toilet gekuist en verder gegaan met
inpakken. Dat inpakken ging goed, toen ik mijn paklijst op mijn
computer opende bleek ik al nagenoeg alles daarop al verzameld had.
Ik hoef morgen en overmorgen bijna alleen nog maar dingen in mijn
auto te zetten.
4-1-2015
Vandaag was de jaarlijkse loop van “Het
Halve Maatje”, dat was de reden waarvoor ik met mijn vertrek
gewacht had. Alle 249 startnummers voor deze 5 Km loop die start en
eindigt bij het gezellige huiskamercafé aan de Kleiweg waren
verkocht, dus had ik er weinig fiducie in dat ik het qua klassering
beter zou doen dan vorig jaar. Toen was ik met 22minuut17 volgens
mijn eigen telling 15e geworden. Tot mijn eigen verbazing eindigde ik
beduidend beter dan verwacht, ik denk dat ik 12e ben geworden. Wat
mij nog het meest verbaasde was eigenlijk mijn tijd, met 20minuut39
(volgens mijn stopwatch en 32 volgens de officiële tijd) heb ik een
nieuw persoonlijk record gezet, sinds ik tot de veteranen behoor.
Blijkbaar begint mijn trainingsarbeid voor de marathon zijn vruchten
af te werpen.
5-1-2015
Vandaag vertrokken, na alles in mijn
auto gezet te hebben, reed ik rond 10 uur weg. Onderweg boodschappen
gedaan en vervolgens Duitsland ingereden. Een stuk verder gereden dan
ik van plan was. Ik wou tussen 5 en half-6 stoppen, maar toen reed ik
net bij Wiesbaden en het leek mij niet zo handig om bij een grote
stad te stoppen. Datzelfde gold voor de luchthaven van Frankfurt waar
ik vervolgens langskwam. Op goed geluk heb ik daarna de afslag
Obersthausen genomen en daar heb ik een mooie plek gevonden om te
overnachten. Ik ben benieuwd hoe het er hier morgenochtend uitziet.
Het is namelijk een industriegebied, dus het kan morgenochtend vol
met auto's staan, maar voor hetzelfde geld is het net zo leeg als nu.
Ik weet namelijk niet in welke deelstaat ik ben en in sommige, zoals
Beieren, is 6 januari een feestdag, Driekoniginen.
6-1-2015
Het bleek Hessen te zijn waar ik
vanmorgen wakker werd en in die deelstaat is Driekoningen geen vrije
dag. De foto die hierboven staat heb ik vanmorgen gemaakt, dit was de
plek waar ik overnacht heb. Mijn auto is op de foto nauwelijks te
zien, want het was mistig. Gelukkig bleef de mist niet de hele dag
hangen, zoals ze op de radio voorspeld hadden, maar werd het in de
loop van de morgen lekker zonnig. Een mooi gezicht was de rijp die in
een dikke laag op de velden lag en in het zonnetje lag te glinsteren.
De velden bleven de hele reis van vandaag wit, hoe verder ik naar het
zuiden kwam werd de oorzaak steeds vaker de sneeuw die erop lag. In
de loop van de middag ben ik in Donauwörth aangekomen, de plaats
waar ik mijn wandeling wou beginnen. Alvast een klein stukje
gewandeld, de zon ging mooi onder in de door het witte landschap
vloeiende rivier.
7-1-2015
Volgens mijn schema zou ik vanmorgen
gaan hardlopen. Gezien de kou en omdat ik niet echt de indruk had dat
ik een mooi parcours had vanaf mijn overnachtingsplaats, twijfelde ik
er gisteren al erg aan. Die twijfel was over toen ik vanmorgen
neerslag op mijn dak hoorde vallen, ik stelde het hardlopen uit. Na
mijn ontbijt eerst gaan wandelen, het sneeuwde een klein beetje toen
ik vertrok, maar dat hield snel op. Na iets meer dan twee uur
gewandeld te hebben, thuis koffie gedronken, een stukje gereden en
toen alsnog gaan hardlopen. Eigenlijk wel een goede tijd om te
trainen, want straks op 12 april gaat de marathon ook pas aan het
eind van de ochtend van start, dus goed om daar alvast aan te wennen.
8-1-2015
Gisteren ontdekt dat het niet handig is
om in het donker een overnachtingsplaats te zoeken. Zeker nu er
sneeuw ligt is het zelfs overdag al moeilijk om een parkeerplaats te
vinden. Gisteren had ik tot 5 uur gewandeld en toen was het bijna
donker. Eerst naar een punt gereden vlak bij waar ik gestopt met
wandelen was, maar daar vond ik geen parkeerplek. Toen verder
gereden, ik kwam langs een parkeerplaats langs de weg, daar gestopt
maar mijn auto stond er erg scheef en toen ik op de kaart keek bleek
ik ook nog eens ver van de rivier te zijn. Op de kaart een dorpje
langs de rivier uitgezocht, maar daar aangekomen kon ik er geen goede
plek vinden. Besloten om naar Neuburg, de volgende grote plaats te
rijden. In een dorpje vlak daarvoor kwam ik toevallig langs een mooie
parkeerplek. Ik zat daardoor wel een heel end van de plaats waar ik
gisteren al wandelend gekomen was. Ik heb er ruim 7 uur over gedaan
om daar naar toe en weer terug te wandelen. Na mijn verlate lunch ben
ik verder gereden, maar een klein stukje want 2 Km verderop, in
Neuburg vond ik een heel mooie plek en daar ga ik nu overnachten.
9-1-2015
Lekker gewandeld vandaag, tussendoor
nog ruim twee uur hardgelopen. Ik ben dan ook vandaag flink
opgeschoten met mijn tocht langs de Donau. Ik zit nu hemelsbreed 150
Km van mijn einddoel, Passau, toen ik woensdag vertrok was dat 200
Km. Ik kan dus nog wel even genieten van deze wandeling. Nu maar
hopen dat het weer net zo meevalt als vandaag. De voorspelling was
regen en wind. Dat eerste kwam nauwelijks uit, dat laatste pas in de
loop van de middag. Het was wat minder aangenaam in de wind, maar het
was ook wel mooi toen ik aan het eind van de middag bij de stuw van
Ingolstadt was. De wind zorgde dat er boven de stuw een dusdanige
golfslag ontstond, dat er regelmatig golven over de stuw heen kwamen.
10-1-2015
Vandaag ben ik een kanaal overgestoken.
Op zich niets bijzonders, ik doe het regelmatig, maar dan doe ik het
via een brug, vandaag ben ik er dwars doorheen gegaan. Ik was
vanmorgen vanuit Ingolstadt verder met mijn wandeling langs de Donau
gegaan. Ik liep een groot deel van de route over een dijk langs de
rivier. Op de terugweg besloot ik even van de route af te wijken want
ik had zin in koffie. In het dorpje was een bakker met “steh-kaffee”
en daar heb ik een bakkie genomen. De koffie was slap, maar verder
wel smakelijk, de “nuss-ecke” die ik erbij nam was erg lekker. Na
de koffie wou ik weer terug naar de dijk, mijn route leek eenvoudig,
op de heenweg was ik een elektriciteitscentrale gepasseerd, en de
rood-wit gestreepte schoorstenen waren een duidelijk baken. Toen ik
vlak bij die centrale was ging het mis, ik kon het pad naar de dijk
niet vinden. Steeds ging ik een weg in die mij na enige tijd de
verkeerde kant opstuurde, dan nam ik weer een afslag en kwam ik weer
heel dicht bij de centrale uit. Ik kwam dus wel steeds dichter bij de
dijk. Op enig moment moest ik kiezen om verder weer richting de
centrale te lopen of een weg langs een meer te nemen. Die laatste
leek mij de juiste richting in te gaan dus nam ik die. Na een tijdje
was er aan de ander kant van de weg ook een meer, dus begon ik te
vrezen dat het een doodlopende weg was. Dat was het ook, maar aan het
eind was er een klein paadje en aan het eind daarvan zag ik de dijk.
Alleen was er wel een kanaal van een meter of drie breed tussen waar
ik stond en de dijk. Het paadje ging verder langs het kanaal, maar
liep een stukje verder dood op het hek van een waterzuivering. Dat
hek gaan volgen, maar daar was niet echt een paadje en na een klein
stukje was het wel heel dicht begroeid. Het water in het kanaal was
helder en niet erg diep, dus heb ik toen maar besloten om er doorheen
te gaan. Mijn broekspijpen opgestroopt en erin gestapt. Mijn
schatting dat het een centimeter of 20 diep was bleek juist, dus kwam
ik met alleen natte schoenen en sokken aan de overkant. Daar ontdekte
ik dat er 30 meter verder een dam door het kanaal lag.
11-1-2015
Ik moet er geen gewoonte van maken,
maar vandaag heb ik opnieuw door het water gelopen. Op mijn eerste
wandeling vanmorgen was ik net al een kilometer terug gelopen omdat
er een zijrivier in de Donau monde. Ik had toen besloten om op de
dijk te blijven lopen, maar omdat er een sticker van de Jakobsweg op
paal van het verkeersbord zat, ben ik toch de weg die de uiterwaarden
inliep opgegaan. De weg werd al snel een modderpad die een kilometer
of 3 verder helemaal onder water stond. Ik had al gezien dat de weg
naar de dijk met droge voeten alleen kon als ik bijna helemaal weer
terug liep, mijn schoenen waren nog nat van gisteren, dus heb ik een
doorwaadbare plek gezocht. Die was 30 meter breed en hetzelfde aantal
in centimeter diep. Mijn broekspijpen had ik opgestroopt, maar die
zakte wat af, dus de onderkant ervan is ook nat geworden.
Vanmiddag nog twee keer op een punt
aangekomen waar de weg overstroomd was, maar toen maar omgekeerd,
want ik had inmiddels droge schoenen en sokken aangedaan.
De overstroomde uiterwaarden hebben
vooral met het weer van gisteren te maken. Er is toen, elders in
Beieren een temperatuur van van meer dan 20 graden gemeten, in
januari is dat nooit eerder voorgekomen. Vandaag stond het kwik
echter weer op normale waarden, een graad of vijf.
12-1-2015
Echt hoogwater is het niet, ongeveer
een meter hoger dan normaal. Voordat het dusdanig hoog is dat het een
streepje op de muren verdient moet het minstens nog 3 of 4 meter
stijgen. Toch heb ik er vandaag weer last van gehad. Vanaf Kelheim
liep ik over een heel mooi pad langs de rivier, tot een punt het pad
langs een rots liep en iets lager lag dan de rest. Een gevolg was dat
het pad een deel van de rivier was en ik er niet langs kon. Ik had
mijn droge schoenen aan, dus er doorheen was ook geen goed idee. Ik
ben terug gelopen, maar de rivier liep tussen steile bergwanden,
daardoor moest ik een heel stuk terug. Uiteindelijk was ik anderhalf
uur later aan de andere kant van het ondergelopen pad. Op mijn omweg
kwam ik wel langs de “Befreiunshalle” een kitscherig bouwwerk dat
Koning Leopold van Beieren heeft laten bouwen nadat hij Napoleon
verslagen had. Het staat op een mooi punt, er is een verbluffend mooi
uitzicht.
13-1-2015
Het was een mooie dag vandaag. Het
begon niet helemaal goed, er brandde een rood lampje op mijn
verwarming. Ik schrok er niet echt van, want ik wist dat mijn gas
bijna op
was. Gisterenavond had ik al plannen voor een koud
alternatief voor het geval dat tijdens het koken mijn fles leeg zou
raken. Dat was niet nodig en vannacht heeft hij tot een uur of zes
mijn verwarming draaiende gehouden. Het mooie zat hem in het weer, de
hele dag was het stralend zonnig. Lekker gewandeld en zelfs voordat
ik gas ging tanken is het me nog gelukt om koffie te zetten. Ik was
om koffietijd terug bij mijn auto en denk ik probeer het gewoon.
Blijkbaar was het butaan warm genoeg geworden om weer gas te vormen,
er kwam in ieder geval voldoende uit de fles om een ketel water aan
de kook te brengen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten