9-2-2016 t/m 23-2-2016

9-2-2016

Toen ik gisterenmiddag door Melfi aan het wandelen was, zag ik bij het kasteel een bordje dat er een wandelroute was die naar de rifugio op Monte Vulture ging. Volgens het bordje stond er 3:30 voor. Veel te veel om daar nog aan te beginnen. Toen ik vanmorgen aan het hardlopen was, bedacht ik me dat ik ook vandaag die wandeling zou kunnen maken. Dat heb ik ook gedaan. Een lunchpakketje meegenomen, ik zou dan wel niet de hele wandeling doen, want ik begon op de parkeerplaats waar mijn auto stond en niet bij het kasteel, maar heen en weer zou het toch ruim 6 uur lopen zijn. Iets na 10 uur vertrok ik. Het was een mooie wandeling, alleen stond er bovenop de berg een harde, kille wind. De tijd die op de bordjes stond bleek niet helemaal op mijn wandeltempo afgestemd, want in minder dan 4 uur was weer terug. Daarna nog een stukje gaan rijden, maar niet erg ver want de wind was dusdanig dat hij veel invloed op de wegligging van mijn auto had. Bij het volgende stadje ben ik dan ook gestopt en hem uitgebreid gaan bekijken. Daarbij onder andere door de smalste straat van Italië gelopen, hij was 38 cm breed, ik moest er op het smalste stuk zijdelings doorheen, want gewoon lopend paste ik niet.

10-2-2016

Vandaag twee keer boodschappen gedaan. Toen ik Foggia aan het eind van de morgen binnenreed, was dat bij een Centro Commerciale, daar direct maar gestopt en bijna alles dat ik nodig had ingeslagen. Alleen vond ik de melk er duur, 77 cent voor een pak, bij Lidl is dat 59 cent en dan heb je ook nog een pak met een schenkdop, wat ik handiger vind dan een pak waar je een hoek moet afscheuren. Dus die heb ik laten staan. Maar inmiddels heb ik wel weer een pak, want toen ik vanmiddag aan het wandelen was, kwam ik een Lidl tegen. Daar ook nog wat andere dingen ingeslagen, dus mijn voorraadkast is nu goed gevuld.
Onderweg naar Foggia ben ik bij een dorpje gestopt dat mij een beetje tegenviel, er was niet veel bijzonders te zien. Wel zat het toerstenbureau in een bijzonder gebouw. Wat mij bij dat gebouw vooral opviel was dat er groot de naam van de plaats en de hoogte waarop hij ligt aangegeven. Niet echt bijzonder, maar die hoogte stond in meters met twee cijfers achter de komma, aangegeven dus feitelijk in centimeters. En dat terwijl de Italianen over het algemeen niet zo precies zijn.

11-2-2016

Was ik in Regio Calabria een paar weken geleden getuige van een actie tegen de georganiseerde misdaad, vandaag heb ik de Carabinieri in actie gezien tegen iets veel ergers, illegale ambulante handel. Aan het eind de parkeerplaats waar ik vannacht stond, was een kiosk van een groenteboer. Toen ik vanmorgen, ondanks de regen, ging hardlopen, zag ik dat er 3 auto's van de Carabinieri bij stonden. Toen ik tijdens het hardlopen langs een andere groenteboer kwam, dacht ik even dat ik verkeerd had ingeschat waar ik was en dat ik al weer terug was, want ook bij die kiosk stond de Carabinieri. Toen ik na ruim een uur wel terug was bij mijn auto, stonden de donkerblauwe Alfa Romeo's er nog steeds. Later toen ik naar de stad liep, waren ze weg. De kiosk was dicht, er rondom zat een afzetlint en aan iedere zijde hing een door de commandante ondertekende brief.

12-2-2016

Net als gisteren werd ik vanmorgen wakker met het getik van regendruppels op mijn dak. Maar na mijn ontbijt was het nagenoeg droog, in de loop van de morgen kwam het zonnetje zelfs tevoorschijn. Aan het eind van de dag trok de lucht weer dicht en heb ik nog enkele regendruppels gevoeld, maar echt nat werd ik er niet van. In dat wisselvallige weer ben ik vandaag van Lucerna naar Campobasso gereden. Onderweg ben ik twee keer gestopt, de eerste keer in een dorpje op een bergtop met de naam Volturo. Meestal stop ik in alle plaatsen die op mijn kaart staan en daar stond Volturo op, maar toen ik later verder reed kwam ik opnieuw langs een plaats met de naam Volturo, in dit geval stond er op het bord nog een hoofdletter A achter. Dit bleek de plaats te zijn die op mijn kaart stond, dus ben ik ook daar gestopt. De dorpjes leken niet alleen qua naam op elkaar, ook qua bezienswaardigheden. In beide gevallen was dat niet veel. In de provinciehoofdstad Campobasso is meer te zien. Grappig om zo'n stad te verkennen waar ik eigenlijk nog nooit eerder van gehoord had.

13-2-2016

Opnieuw getik op mijn dak vanmorgen. Mijn plan was om vanmorgen te gaan hardlopen, maar ik had me al voorgenomen om als het regende dat even uit te stellen, nog niet eens al mijn kleding die ik donderdag bij het hardlopen droeg is geheel opgedroogd. Terwijl ik zat te ontbijten zag ik dat er in het westen de hemel blauw aan het worden was. Toen ik later de stad inliep, was die strook zo breed geworden dat de zon vrijelijk kon schijnen. De laagstaande zon en de natte straten zorgde voor een onaangename schittering. Niet dat ik er last van had toen ik de schildering op de plaatselijke markthal op mijn telefoon vastlegde. Een mooie fresco, maar hij haalt het niet bij de beschildering op het dak van de Rotterdamse markthal. Na die wandeling ben ik vertrokken. Rond het middaguur zag ik weer donkere wolken aan de horizon verschijnen. Het was nog ver weg, dus ben ik toen maar gaan hardlopen om de volgende weersomslag voor te zijn. Dat ging goed, lekker gelopen, ik was in een breed en vlak dal. Het enige is dat ik 10 minuten meer heb gelopen dan de bedoeling was, toen ik bijna terug was kwam ik op een tweesprong en heb daarbij voor de verkeerde afslag gekozen.

14-2-2016

Vanmorgen wakker geworden in Isernia, de hoofdstad van IS. Mannen met baarden, vrouwen met hoofddoeken heb ik er niet gezien, het zou me niets verbazen als er niet eens een moskee is. Italië is opgedeeld in provincies, waarvan de naam gelijk is aan die van de hoofdstad ervan. De naam van de provincie wordt afgekort tot twee letters (m.u.v. Roma) en die afkorting wordt op heel veel plaatsen gebruikt. Tot in de tweede helft van de jaren 90 kregen Italiaanse auto's op hun nummerbord de afkorting van de provincie gevolgd door een nummer. IS is blijkbaar een provincie met weinig auto's, want de Citroën ZX op de foto zou in de meeste provincies waar ik tot nu toe geweest ben een nummer rond de 500.000 hebben gehad. Terwijl ik door IS wandelde vroeg ik me af wat er eigenlijk met 100% Isis is gebeurt. Ooit was zij de belangrijkste vrouwelijke DJ, maar ik heb al jaren niets meer van haar gehoord. Ik vermoed dat ze inmiddels een periode achter de rug heeft waarin ze vooral K3 draaide.

15-2-2016

Vanmorgen met een wandeling begonnen. Ik had gisteren twee wandelroutes gezien en vanmorgen gekozen voor de route die het dichtst bij mijn auto begon. Het was een mooi pad, ik had het idee dat een oude spoorlijn was. Het begon als asfalt, daarna werd het half verhard, toen gras en tenslotte eindigde het als een smal bospaadje. Waarschijnlijk ben ik aan het eind doorgelopen, want op de kaart die ik later zag ging de wandeling maar tot een waterval. Ik had de afslag naar de waterval gezien, maar dacht dat dat een intermezzo was, want het pad ging gewoon verder. Ik ben eerst het pad verder gaan volgen, maar dat werd steeds moeilijker. Nog even Hans en Grietje gespeeld door met takken aan te geven hoe ik terug moest lopen. Niet veel later liep ik terug, want er lagen zoveel omgewaaide bomen over het pad dat het geen doen was om verder te gaan. Dus terug gegaan en alsnog bij de waterval gaan kijken.

16-2-2016

Popoli is volgens mij Italiaans voor volk, maar het is ook de naam van de plaats waar ik de afgelopen nacht was. Niet alleen een rare naam voor een plaats, maar ik kwam er ook een raar fenomeen tegen. Een waterval midden in de stad. Het rare is dat het niet ergens onderaan een helling was, maar een rotsformatie die als een pukkel uit het landschap omhoog stak, het zou kunnen dat de watertoren die erboven stond lek was. Maar ik vermoed dat er een bron was waar veel water uit opborrelde. Verder staat in Popoli het geboortehuis van de bedenker van de Vespa en de bijzonder mooie ruïne van een middeleeuws kasteel. Toen ik dat kasteel vanmorgen bekeken had en van de berg aan het afdalen was, hoorde ik op enkele meters afstand van mij een knor en zag ik vervolgens een everzwijn het bos inlopen. De eerste keer dat ik grootwild zie deze reis. Vanmiddag aangekomen in l'Aquila, de plaats die ik ken door de aardbeving die er op 6 april 2009 heeft plaatsgevonden. Het oude centrum is een grote bouwplaats, overal is men aan het renoveren, er staan meer hijskranen dan bomen. Ook buiten het centrum is men hard bezig met herstelwerkzaamheden en nieuwbouw, maar daarnaast staan er ook nog veel gebouwen waar nog niets aan gedaan is en die een stille getuige zijn van de ramp die plaatsgevonden heeft. Indrukwekkend is de hele stad, maar zeker de half ingestorte studentenflat met aan de hekken die eromheen staan monumentjes voor diegene die daar hun leven hebben verloren.

17-2-2016

Ik was nog zo onder de indruk van de aardbevingsschade die, na bijna 7 jaar, nog overal in de binnenstad van l'Aquila te zien is dat ik vanmorgen geen zin had om de stad in te gaan. Na een klein rondje de andere kant opgewandeld te zijn, ben ik vertrokken. De volgende plaats die op mijn kaart stond ben ik gestopt en na de koffie ben ik daar gaan wandelen. Eerst langs de rivier en net toen van plan was een brug over te gaan en aan de andere kant terug te lopen, kwam ik een bord tegen met wandelroutes. Ik kon van waar ik was met de ene route naar boven lopen, die kwam uit op een andere route en als ik daar rechtsaf ging kwam ik weer uit in het dorp waar mijn auto stond. Ik schatte dat ik voor de lunch bij mijn auto terug zou zijn. Het werd een late lunch, want het was een route met wat verrassingen. Hij was goed aangegeven, vooral op punten waar heel duidelijk was waar het pad was en er geen alternatieven waren. Bij kruispunten was het niet altijd even goed aangegeven. Soms ging het goed, maar een paar keer ging het fout maar dan vond ik nadat ik teruggelopen was alsnog de juiste route. De route zelf had ook zijn uitdagingen. De eerste was op een punt waar het pad langs een vallei liep. Het was een smal pad en een boom die aan de valleikant had gestaan was naar beneden gevallen en had met zijn wortels het pad meegenomen. Voorzichtig over de helling erboven kruipend kon ik dit verdwenen stuk weg overslaan. Een stukje verder een ander probleem, houtvesters waren hard aan het werk geweest en hadden de bomen die ze omgezaagd hadden laten liggen, over een afstand van een meter of 50 lag het hele pad vol met omgezaagde bomen. Een soort mikado, maar dan levensgroot. Het was even om eroverheen te klimmen. Een tijdje later kwam ik hetzelfde probleem nogmaals tegen, maar daar kon ik een omweg over een alm maken en op die manier de bomen omzeilen. Mijn schatting dat ik rond lunchtijd bij mijn auto zou zijn bleek juist te zijn, alleen werd het een late lunch..

18-2-2016

Vanmorgen ben ik op het geografisch middelpunt van Italië geweest. Dat ligt op een plein in de stad Rieti waar ik de afgelopen nacht gestaan heb. In Zweden staat op het soortgelijke punt een kleine metalen piramide, in Italië doen ze dat anders, ondanks dat het maar een klein plein is, heeft er waarschijnlijk een groot beeld gestaan. Heeft, want het enige dat er van over is, is een grote ronde sokkel. Na Rieti bekeken te hebben, ben ik gaan hardlopen, gevolgd door een lunch en toen ben ik richting Terni vertrokken. Onderweg nog een tussenstop gemaakt bij een stadje aan een meer. Er was een wandelroute rond het meer, maar ik had gelukkig op tijd in de gaten dat ik die niet voor donker kon voltooien. In plaats daarvan ben ik de berg achter het dorp opgelopen en heb daar de ruïne bekeken. Onderweg naar boven het ik een klap op mijn hoofd gehad. Er lag een omgevallen boom over het paadje waar ik over liep, blijkbaar pas kort, want deze den zat nog goed in de naalden. Bij het kijken hoe ik er langs kon, zag ik dat er bovenop een losse tak lag, die schoof ik eerst even opzij. Die tak was het daar niet mee eens, want toen ik even later bezig was de andere takken van de boom te passeren, kwam de tak weer terugveren. Dat merkte ik toen hij met een klap tegen mijn hoofd aankwam. Gelukkig had hij eerst de bovenkant van mijn oor geraakt, waardoor de klap wat minder hard was, anders had ik het risico gelopen dat ik buiten westen was geraakt. Helemaal ongeschonden kwam ik er niet vanaf, in eerste instantie had ik niets in de gaten, maar toen ik een tijdje later aan het afdalen was voelde ik aan mijn oor en merkte ik dat er een korstje op zat. Dat tak heeft mij dus tot bloedens toe geslagen.

19-2-2016

Mijn broer wordt kasteelheer. Nadat de Kerst in Rome zijn zijn vriendin en hij nog een weekje door Italië getrokken. Wat ik niet wist was dat ze op die reis bij een kasteel gingen kijken waar hij een appartement op het oog had. Inmiddels heeft hij het gekocht, maar wat hij er precies mee van plan is weet ik niet. Door niet de kortste weg van Terni naar Folingo te nemen kwam ik langs het kasteel. Bijzonder fraai, een mooi opgeknapt bouwwerk in een hele mooie omgeving. Van die omgeving heb ik vanmiddag geprofiteerd door een wandeling te maken naar het dorp dat bovenop de volgende berg ligt. Ik heb vast kunnen stellen dat het een omgeving is waar je heel mooi kan wandelen.

20-2-2016

Twee weken gelden heb ik geteld wat ik nog aan schone kleding had en had ik geconstateerd dat ik nog 4 weken vooruit kon. Ik heb toen een setje met was gemaakt, want begin maart ben ik nog niet thuis. Mijn plan was om die was te gaan doen als ik ergens een wasserette tegenkwam. Nu kom je die in Italië niet zo heel veel tegen en als ik er al eentje zag, was er altijd een reden om daar niet naartoe te gaan. Gisteren had ik lopen bedenken dat ik ook gewoon wat extra kleding kan kopen voor de rest van deze reis. Maar dat is toch niet nodig, want ik bleek gisterenavond mijn auto naast een wasserette geparkeerd te hebben. Vanmorgen na mijn ontbijt ben ik daar naartoe gegaan. Een mooie, schone zaak met Mi-elle apparatuur (volgens de Italiaanse radioreclame schrijf je dat zo maar spreek je het uit als Miele, op de apparaten stond trouwens gewoon Miele). Anderhalf uur later kwam ik er met een tas vol schone was weer uit. Naast het wassen heb ik vandaag Assisi bezocht. De St. Fracnciscus basiliek daar is prachtig. Ik was erdoorheen gelopen, had de fresco's en alle andere versieringen bewonderd en was in de kelder geweest bij de tombe van de Sint, toen ik een bordje tegenkwam dat de trap op wees. Op de verdieping boven de basiliek bleek nog een kerk te zijn ook voorzien van bijzondere fresco's. Volgens mij is dit de eerste keer kerk gezien heb met twee verdiepingen.

21-2-2016

Vanmorgen Perugia bekeken, aan het eind van de ochtend ben ik vertrokken en korte tijd later gestopt bij een Centro Commerciale. Ze hadden daar wifi en ik kon daar verbinding mee maken, maar daarna opende mijn browser met als adres de inlogpagina, alleen die bleef helemaal leeg. Op een ander punt in het winkelcentrum nog een keer geprobeerd, maar met hetzelfde resultaat. Jammer want ik was wel eens benieuwd hoe mijn aandelen het doen en sinds 8 februari heb ik mijn stukjes niet meer op DeBaatbus gezet, dus dit wordt langzamerhand wel een erg groot artikel.

22-2-2016

Ik had gisteren een kaart met wandelroutes gezien. Ergens boven het dorp waar ik overnacht heb zou er een moeten zijn. Vanmorgen ben ik daar heen gelopen, maar ik heb hem niet gevonden. Desondanks een hele mooie wandeling gemaakt. Tot twee keer toe wild gespot. Eerst een ree dat een honderd meter voor mij op de vlucht sloeg. Een stukje verder een vos, tenminste dat denk ik. Ik liep over een zandweg, tegen de wind in, toen ik een bocht omkwam, zag ik op een meter of 5 voor mij het beest al snuffelend de weg oversteken. Mij had hij niet in de gaten. Ondanks dat hij zo dicht voor mij langsliep, begon ik toen hij in de berm verdwenen was te twijfelen of het wel een vos was. Hij had de vorm en het formaat van een vos, maar zijn uiterlijk was voor mijn gevoel toch net iets anders. Het snuffelen doet mij twijfelen of het niet een, mogelijk wilde, hond was, maar hij heeft niet geblaft. Ik hou het toch maar op een vos.

23-2-2016

Ik ben blij dat ik gisteren op het laatste moment heb besloten om niet via Siena naar Firenze te rijden, maar om de weg via Arezzo te nemen. Gisteren had ik al profijt van die keuze doordat ik via Cortona kwam, wat ik een heel leuk stadje vond. Vanmorgen Arezzo bekeken en ook dat was een verrassend mooie stad. Nou is dat niet zo bijzonder als je door Italië reist, maar deze stad had nog iets anders. Het blijkt het decor geweest te zijn van “La vita e bella”, een film die ik zou kunnen noemen als je mij zou vragen wat de indrukwekkende film is die ik ooit gezien heb. Ik heb de film in eerste instantie met enige scepsis bekeken, een film over de tweede wereldoorlog die door een Italiaanse komiek is gemaakt, kon nooit wat zijn. Maar het bleek een uiterst ontroerende film te zijn, die mij ondanks dat ik hem al meer dan 10 jaar geleden gezien heb nog steeds bijstaat.