15-4-2018
Vanmorgen
vertrokken. Eerst nog een half uurtje hardgelopen, daarna ontbeten,
gedoucht en verder ingepakt. Het was iets voor tienen toen ik
wegreed. Eerst ben ik naar Zandvliet gereden, het noordelijkste deel
van de haven van Antwerpen. Verder gegaan met de wandeling waar ik
mijn vorige reis, afgelopen oktober ook mee begonnen was. Toen was ik
tot de Zandvlietsluis gekomen, vandaag ben ik van daar tot ergens
lang de dijk van de Westerschelde gekomen, iets ten zuiden van het
Zeeuwse Bath. In ieder geval ben ik de grens gepasseerd. Na mijn
wandeling heb ik geluncht en daarna ben ik richting Bordeaux
vertrokken. Daar ben ik nog lang niet, maar wel in het Noord Franse
St. Quentin, waar Johny Cash niet over gezongen heeft, dat ging
namelijk over de gelijknamige gevangenis in de baai van San
Francisco.
16-4-2018
Vanmorgen eerst even
door St. Quentin gewandeld, het stadhuis gefotografeerd en daarna
gaan rijden. Bij mijn koffiepauze nog even door een bos gewandeld,
bij de parkeerplaats stond een bordje dat ik 700 meter van een
Gallisch Romaanse tempel was. Veel was het niet, wat lage muurtjes
die de oorspronkelijke plattegrond aangaven en een informatiebord,
maar toch wel leuk om gezien te hebben. Daarna weer verder. Bij
Parijs even niet naar mevrouw TomTom geluisterd, zij stuurde mij
dwars door de stad, op zich al niet zo'n verstandige route, maar het
mag ook niet meer zonder milieusticker. Dus ben ik de Boulevard
Periferique Interieur opgegaan. Het was er druk, zoals altijd, maar
het grootste deel kon ik aardig doorrijden. Daarna nog een heel stuk
naar het zuiden gereden.
17-4-2018
Vandaag weer eerst
even door de plaats gelopen waar ik overnacht heb. Vandaag was het
daar marktdag, ik ben langs beide kramen gelopen. Niet veel later ben
ik weer in mijn auto gestapt en verder richting Bordeaux gereden. Nog
steeds volgens de kortste route en dat was vandaag een mooie. Het
werd nog mooier doordat er een stralend blauwe lucht was, waardoor de
zon de vele koolzaadvelden nog feller geel leek lijken dan ze van
zichzelf al waren. Rond half 3 was ik in Bordeaux, ik vond een
parkeerplaats onder de voet van de brug, het punt dat een paar jaar
geleden het eindpunt van mijn fietstocht was. Daar ben ik nu weer
begonnen, de Garonne overgestoken en tot Macau gefietst. Daarna gaan
hardlopen, ik had 50 minuten op mijn programma staan, maar ben
slechts tot de helft gekomen, te moe van het fietsen, het was te
warm, ik was nog niet geacclimatiseerd en het was druk vanwege het
spitsuur, dus ik had voldoende excuses om wat minder te lopen. Terug
bij mijn auto had ik een probleem, toen ik aankwam had ik mijn auto
op het laatste moment nog een stukje naar voren gezet, ik stond eerst
over twee parkeervakken en nu stonden in ieder geval alle wielen in
hetzelfde vak. Ik stond toen een 15 cm van de auto voor mij en in het
vak achter mij zou nog een klein autootje passen. Toen ik weg wou
bleek dat er ook een wat minder kleine auto in dat vak te passen, die
stond net zo dicht bij mijn auto als de auto voor mij. Het kostte dus
was moeite om uit te parkeren.
18-4-2018
Ik was van plan om
wat rustig met mijn fietstocht te beginnen, dat is niet helemaal
gelukt, ik heb vandaag een kleine 100 Km langs de wijngaarden van de
Medoc gefietst. Het laatste stuk was wel erg afzien, regelmatig
gestopt om een slok water te nemen en even uit te rusten. Ik was dan
ook erg blij toen ik rond 2 uur bij mijn auto terug was.
Vanavond zat ik met de gebakken peren of eigenlijk ik zat met de peren, er zaten er nog 6 in de bak en ze waren rijp, ik verwacht dat ze over enkele dagen overrijp zullen zijn en dan dus niet meer lekker. Vandaar dat ik vanavond bij mijn diner 4 peren gebakken heb in plaats van groenten. Ik vond het erg smakelijk en vraag me nu af waar die uitdrukking vandaan komt.
Vanavond zat ik met de gebakken peren of eigenlijk ik zat met de peren, er zaten er nog 6 in de bak en ze waren rijp, ik verwacht dat ze over enkele dagen overrijp zullen zijn en dan dus niet meer lekker. Vandaar dat ik vanavond bij mijn diner 4 peren gebakken heb in plaats van groenten. Ik vond het erg smakelijk en vraag me nu af waar die uitdrukking vandaan komt.
19-4-2018
Weer een stralend
blauwe lucht vandaag waarbij de zon zorgde dat het kwik richting de
30 graden ging. Toch de hele dag een jas aangehad. Ik had gisteren
namelijk mijn armen verbrand, vooral de binnenkant van mijn ellebogen
is wat gevoelig. Ik had mijn trainingsjack aan en die is dun en dus
niet zo warm. Een bijkomend voordeel is dat hij felgeel is, dus was
ik goed zichtbaar. Morgen moet ik misschien zelfs handschoenen aan,
want vandaag is ook de bovenkant van mijn handen wat verbrand.
Vandaag weer een flinke afstand gefietst, ik ben tot de monding van
de Gironde gekomen en vanaf daar begonnen om de Atlantische kust af
te zakken.
20-4-2018
Vanmorgen eerst een
uurtje hard wezen lopen. Getwijfeld of ik over het strand ging lopen,
maar het mooi geasfalteerde, kaarsrechte fietspad waar ik gisteren
overheen was gereden vond ik toch comfortabeler lopen. Na mijn
ontbijt ben ik gaan fietsen, grotendeels over fietspaden die me door
dennenbossen voerden. Soms waren het hele smalle fietspaden er waren
erbij die nog geen meter breed waren.
21-4-2018
Het was een goede
keuze dat ik gisteren op dezelfde plaats was blijven overnachten als
de nacht ervoor. Toen ik vanmorgen op de plaats aankwam waar ik
naartoe had willen gaan bleek je daar 's nachts niet met een camper
te mogen staan. Feitelijk mocht ik er zelfs overdag niet staan, want
er stonden borden dat er een hoogtebeperking gold van 2 meter. Alleen
stond de poort bij de ingang open dus kon ik er ondanks dat ik een
halve meter te hoog was er toch oprijden, maar niet nadat ik mij
ervan vergewist had dat ik er ook weer af kon. Ik was trouwens niet
de enige te hoge auto die op die parkeerplaats stond. Vanaf daar ben
ik gaan fietsen, eerst naar het noorden, naar de plaats tot waar ik
gisteren gekomen was en na de lunch ben ik zuidwaarts gefietst. Langs
de oceaan ben ik naar Cap Ferret gefietst en toen langs de baai weer
terug. Het was vijf uur toen ik weer op de parkeerplaats was en ik
was weer best moe.
22-4-2018
Ik had voor
vanmiddag anderhalf uur hardlopen op het programma staan, maar ik was
bang dat ik daar na het fietsen te moe voor zou zijn, dus heb ik het
vanmorgen maar gedaan, Het was nuttig ook, want al rennend over de
dijkjes tussen de oesterbanken en eendenkooien in het Bassin
d'Orcachnon concludeerde ik dat het niet verstandig was om dat op de
fiets te doen. Dus toen ik vanmiddag dezelfde kant op fietste heb ik
mij grotendeels tot de geasfalteerde wegen beperkt. Op mijn vuile
fiets, vuil van het stuifmeel van alle dennenbomen, heb ik toch weer
lekker gefietst.
23-4-2018
Vanmorgen had ik
besloten om niet eerst naar het punt te rijden tot waar ik gisteren
gekomen was, maar eerst verder naar het zuiden te gaan en pas na de
lunch het stukje terug. Maar toen ik in het plaatsje was dat ik
vanmorgen tot doel had en daar koffie wou gaan drinken, keek ik op
een kaart van de plaats en zag ik vanaf daar niet langs de kust
verder kon, omdat daar een groot militair terrein was. Dus moest ik
mijn weg vervolgen het binnenland in en dat deed mij besluiten om een
rondje te rijden en direct, dus nog voor de lunch, naar mijn eindpunt
van gisteren te fietsen. Die route viel wat tegen. Het begon met een
mooi fietspad, met korte maar venijnige klimmetjes, tot wel 10%,
Daarna een heel mooi stuk langs een meer tot ik bij een dorpje
uitkwam. Vanaf daar moest ik een onaangenaam drukke weg volgen. Ik
was blij dat ik die na een kilometer of 10 kon verruilen voor een
ooit geasfalteerde weg, die vol met diepe gaten zat. Door die gaten
ging ik slingerend over de weg, ondanks dat de weg kaarsrecht was,
parallel aan een spoorbaan waarvan de bovenleiding aan opvallende
portalen hing. De weg eindigde bij een viaduct waarmee een kruisende
weg over de spoorbaan ging. Ik besloot om niet het viaduct over te
gaan, maar rechtdoor een onverharde weg op. Dat was geen goede keuze,
want kort daarna kwam ik in dusdanig los zand terecht dat fietsen
niet meer mogelijk was en ik dus een stukje heb moeten lopen.
24-4-2018
Vandaag in drie
etappes gefietst gescheiden door een koffie- en lunchpauze. Als ik
aan het wandelen ben vind ik dat een ideale dagindeling, maar nu iets
minder, want in mijn ochtendetappes had ik noordwaarts en zuidwaarts
gefietst vanaf mijn overnachtingsplek, dus moest ik na de lunch mijn
auto verplaatsen. Als ik wandel is dat een kwestie van achter het
stuur gaan zitten en rijden, maar nu moet ik ook mijn fiets inladen
en dat is toch even wat werk. Maar ik doe het graag want ik heb
vandaag weer door hele mooie gebieden gefietst. Vanmiddag vooral door
een groot dennenbos. Met de auto was ik langs een papierfabriek
gereden en daar lag een immens hoge stapel houtschilfers en een
uurtje later kwam ik door een stuk waar ze mogelijk vandaan kwamen.
25-4-2018
Toen ik vanmorgen
mijn gordijn opende werd ik verrast doordat er spetters op mijn ruit
zaten. Het bleek motregen, die inmiddels gestopt was, want ik ben
vervolgens gaan hardlopen en had er geen last van. Toen ik na mijn
ontbijt naar St. Girons reed had ik mijn ruitenwissers nodig, dat was
niet de enige tegenvaller, want toen ik daar aankwam bleek dat je
daar niet kon parkeren met een auto van meer dan 2 meter hoog. Toen
ben ik een weg opgereden die het bos in ging en daar vond ik een plek
waar ik wel mocht staan en het was ook nog eens langs de fietsroute.
Die ik de rest van de dag gevolgd heb. Aan het eind van mijn
fietstocht werd ik nog even in de luren gelegd, ik dacht terug te
zijn omdat ik mijn auto zag, maar het bleek een fel geel bloeiende
struik te zijn, mijn auto stond een kilometer verder.