21-1-2015
Mijn wandeling afgesloten vandaag, want
ik had mijn doel, Passau, bereikt. Het laatste stuk hardlopend
gedaan, Dat ging nog een beetje fout. Op de heenweg had ik over een
smal voetpad van een drukke weg langs de rivier gelopen. Ik had
gezien dat bovenaan de heuvel langs die weg rijen huizen stonden, dus
bedacht ik mij dat daar ook een weg moest lopen. Die op de terugweg
genomen. Mijn gedachte was goed, er liep een weg, die gevolgd en na
een flink stuk was er een afslag naar links, daar stonden ook huizen,
dus die genomen. Dat was geen goede keus, want die weg liep rond en
tien minuten later was ik weer op hetzelfde punt terug. Toen de
andere weg maar weer verder gevolgd, maar ik had wel het idee dat ik
een beetje de verkeerde kant opging. Op een gegeven moment weer een
weg naar links ingeslagen en ook nu leek het fout gaan, want wat als
een halfverharde weg begon, veranderde in een modderpad en vervolgens
in een paar wielsporen door een grasveld. Daarna werd het gelukkig
weer beter en na enige tijd kwam ik weer uit op de weg waar ik op de
heenweg ook had gelopen.
Vanmiddag even Passau ingelopen. Niet
veel verder gekomen dan het station, want daar was Wifi. Op de foto
staat de dom, maar wel van een flinke afstand en niet ingezoomd.
22-1-2015
Er was een bewolkte dag voorspeld, maar
toen ik vanmorgen wakker werd was de zon zichtbaar. Het was wel een
frisse nacht geweest, de ramen van mijn auto zaten flink dicht. Ik
ben eerst wat boodschappen gaan doen, heb koffie gedronken met een
flink stuk taart erbij om het einde van mijn wandeltocht te vieren.
Toen ik daarna bij mijn auto terug kwam had de zon zijn werk gedaan
en waren de ramen ontdooid. Vervolgens vertrokken een 100 Km dichter
bij de Alpen gekomen. Onderweg nog even een stop gemaakt bij een
Duits stadje. Toen ik er doorheen wandelde kwam het mij bekend voor,
ik was er vorig jaar ook geweest. Ik vond toen de Oostenrijkse stad
aan de andere kant van de Inn mooier, dus ben ik ook nog even over de
grensbrug gelopen. Een foto gemaakt van het beeld dat aan de Duitse
kant van die brug staat.
23-1-2015
Vandaag in Rosenheim aangekomen. Ik was
wel benieuwd naar deze stad, heel vaak ben ik erlangs gereden maar
dan ging ik of rechtdoor naar Salzburg of rechtsaf richting
Innsbruck, terwijl deze stad een stukje ten noorden van de snelweg
ligt. Heel veel heb ik er niet aan gemist, want het is geen erg
bijzondere stad. Als ik het goed begrijp is het ook relatief nog niet
zo lang een stad want vorig jaar hebben ze gevierd dat het 150 jaar
geleden stadsrechten kreeg. Wat ik wel een apart stadje vond was
Trosberg, waar ik de afgelopen nacht was. Vanmorgen nog even het
stadje ingelopen en ik vond de altstadt bijzonder mooi. Eigenlijk
omdat ik het idee heb dat hij ook nog niet zo oud is, de panden rond
de Hauptstrasse lijken allemaal uit de jaren 20 van de vorige eeuw te
stammen.
24-1-2015
Nu ik dit type is het inmiddels 31
januari. Vorige week was ik er net mee begonnen, de datum stond er
al, maar nog geen tekst. Toen de eerste van mijn collega's
arriveerden bij het huis dat we in Hopfgarten gehuurd hadden. Ik heb
toen mijn laptop dichtgeklapt en vervolgens vandaag pas weer open
gedaan. Ook de volgende 6 stukjes heb ik dus later geschreven.
Deze dag ben ik van Rosenheim dus naar
Hopfgarten gereden, tussendoor boodschappen gedaan en rond de middag
was ik in het dorp. Ik had afgesproken dat ik om 2 uur bij het huis
zou zijn, dus heb ik eerst maar even een wandelingetje door het dorp
gemaakt. Een bekend dorp voor mij, want de eerste winter na mijn
pensioen heb ik hier 3 maanden op de camping gestaan.
25-1-2015
Het sneeuwde hard vanmorgen. In eerste
instantie had ik daardoor geen zin om de piste op te gaan.
Uiteindelijk heb ik me toch laten overhalen, gelukkig, want de sneeuw
die viel was minder dan verwacht en wat al gevallen was zorgde voor
heerlijke pistes.
26-1-2015
Vandaag ideale condities, heerlijke
sneeuw op de piste en nagenoeg de hele dag zon. Wel wat veel buckels
op de piste.
27-1-2015
Vandaag begon weer met sneeuw, maar dat
hield in de loop van de ochtend op. Later hebben we af en toe zelfs
de zon gezien. En weer heel mooie sneeuw.
28-1-2015
De afwisseling blijft, vandaag weer zon
en nog steeds heerlijke sneeuw, maar nu zelfs nog meer buckels als de
afgelopen dagen. Vermoeiend skiën, maar wel van genoten
29-1-2015
Een droge maar grotendeels bewolkte dag
vandaag. Een tocht gemaakt naar Westendorf, het was de eerste keer
dat ik de cabinebaan gebruikt heb die Brixen met Westendorf verbindt.
De laatste keer dat ik hier was, had je die nog niet en moest je met
de skibus om van gebied te wisselen. Mooie lange afdelingen gemaakt.
30-1-2015
Het lijkt wel saai, maar ook de laatste
dag was de sneeuw op de pistes heerlijk, eigenlijk zelfs de beste van
de hele week, want nu was hij vrij vlak. Het weer was op zich goed,
alleen waaide het nogal. De eerste keer deze week dat we last hadden
van de wind, die maakte het soms wat onaangenaam koud, toch weer een
fantastische dag. Een grote tocht gemaakt, naar Itter, Söll en
Ellmau. De tocht was zo lang dat we maar op het nippertje de laatste
lift terug hebben gehaald.
31-1-2015
Eindelijk weer een stukje dat echt van
vandaag is. Vanmorgen toen ik wakker werd sneeuwde het. Ik was een
beetje bang dat het niet zou lukken om weg te komen, want de eerste
500 meter gingen over een straat waar nog nauwelijks op gereden was
en die nog wat lichte hellingen had. Het ging echter zonder ook maar
enig probleem. Toch heb ik vandaag vast gestaan, na de lunch, het was
inmiddels een stralend zonnige dag en ik had mijn auto op een
parkeerplaats gezet. Ik had hem daar niet handig neergezet, want mijn
voorwielen stonden in een hoop sneeuw. Gevolg spinnende wielen, ik
kon niet voor of achteruit. Gelukkig had ik voor dit soort gevallen
een emmertje met grit, Voor beide wielen een handje daarvan
neergegooid en het probleem was opgelost.
1-2-2015
Weer aan het wandelen langs de Donau.
Ik ben op dezelfde plaats begonnen als een kleine vier werken
geleden, alleen ga ik nu de andere kant op, stroomopwaarts. Ondanks
dat het koud was en af en toe sneeuwde heb ik vandaag weer genoten.
De dijk waar ik voornamelijk over gelopen heb, ging door bossen en
tussen meren door. De rivier is hier beduidend anders dan in de buurt
van Passau waar ik de vorige keer eindigde. Daar is het een grote
rivier met scheepvaart, hier heb ik nog geen schip gezien. In plaats
daarvan zie ik vooral vogels op het water, diverse soorten eenden,
zwanen, aalscholvers, ganzen en meerkoeten. Daarnaast kan ik
regelmatig genieten van het sierlijke silhouet van een witte reiger
die langs de kant staat.
2-2-2015
Al heel vaak heb ik in Duitsland
“Kneipp-anlagen” gezien. Een soort van badkuip, ovaal, ongeveer
twee bij vier meter met in het midden een leuning. Soms stonden er
bordjes bij die een verklaring gaven over waarvoor ze dienen en hoe
ze gebruikt moeten worden. Het is met name bedoeld voor verbetering
van de bloedsomloop en je gebruikt ze door in ganzenpas door het
water te stappen, dat blijkbaar tot kniehoogte staat. Ik heb nog
nooit iemand er gebruik van zien maken, maar in de winter staat er
meestal ook geen water in. Pfarrer Kneipp blijkt deze methode en zijn
ideeen over gezondheid in het algemeen te hebben ontwikkeld in
Dillingen an der Donau, de plaats waar ik overnacht heb. Tijdens mijn
wandeling kwam ik niet alleen langs zijn standbeeld maar ook langs de
natuurlijke “Kneipp-anlage” in een parallelstroom van de Donau
waar hij zijn methode ontwikkelde en op zichzelf toepaste.
3-2-2015
Toen ik vanmorgen om half negen aan
mijn ontbijt zat, vertelde ze op de radio bij het weerbericht dat de
mist aan het oplossen was en het een zonnige dag ging worden. Ik had
er nog niet zoveel van gezien, want mijn ramen zaten nog
dichtgevroren. Toen ik even later buiten kwam om te gaan wandelen
leken ze gelijk te hebben, de zon was nog wat waterig maar deed zijn
best al. Terwijl ik aan het wandelen was werd het in eerste instantie
minder, steeds meer mist. Rond 11 uur ging het weer de goede kant op
en werd het alsnog een hele mooie dag. Wel koud, in het zonnetje was
het lekker, maar de temperatuur is nauwelijks boven nul geweest. Voor
de komende nacht hebben ze het zelfs over 15 graden vorst. Mijn
verwarming heeft het er moeilijk mee, bijna de hele avond is hij op
volle kracht aan het branden en echt comfortabel is het nog niet.
4-2-2015
Vandaag wat minder gewandeld dan
gebruikelijk. Vanmorgen ben ik tot in Ulm gekomen, toen ik terug was
ben ik met de auto naar Neu-Ulm gereden en heb daar geluncht. 's
Middags heb ik de steden bekeken en ben op zoek geweest naar een
wifi-hotspot. Dat laatste was tevergeefs, het eerste heb ik wel
gedaan. Bijzondere steden, Ulm ligt op de linkeroever van de Donau en
Neu-Ulm op de rechter. Dat het twee afzonderlijke steden zijn wordt
veroorzaakt doordat de rivier hier de grens vormt tussen Beieren en
Baden-Wurtemberg. Ik slaap vannacht in het Beierse Neu-Ulm, want de
stad aan de overkant is in zijn geheel een “umwelt-zone”, waar
ik met mijn auto niet mag komen.
5-2-2015
Gisteren had ik er tijdens het wandelen
al last van dat mijn linkerbeen, vlak boven mijn knie wat geïrriteerd
was. 's Avonds toen ik in mijn camper zat had ik er geen last van,
dus toen ik mijn broek uittrok om naar bed te gaan, vergat ik
helemaal om ernaar te kijken. Vanmorgen was de irritatie er weer,
toen ik me aan het eind van de morgen omklede om te gaan hardlopen,
keek ik er wel naar, het was ook bijna niet te missen. Er zat een
flinke bloederige plek op mijn been. Mijn hardloopbroek aangetrokken
en gaan hardlopen. Daarna heb ik mijn hardloopbroek maar aangehouden
met daaroverheen mijn spijkerbroek. Op die manier schuurde die
laatste niet meer steeds langs de gevoelige plek. Dit had nog een
bijkomend voordeel, het was lekker warm en dat kwam goed uit, want
het vroor niet alleen, maar er stond ook een onaangename wind.
6-2-2015
Het was afzien vandaag. De temperatuur
viel, voor februari, eigenlijk best mee, maar de harde kille wind
zorgde dat het onaangenaam was. Gelukkig was ik er goed op gekleed,
maar desondanks had ik het af en toe koud. De voorspelling dat er
morgen minder wind zal zijn en dat de zon zich vaker zal laten zien.
De wind zorgt naast kou er ook voor dat
de sneeuw verwaait. Een gevolg is dat er hier en daar bergen sneeuw
ontstaan. Niet fijn om te rijden, want soms liggen ze op de weg. Ook
niet fijn om te wandelen, ten eerste zak ik soms tot boven mijn
enkels weg in de sneeuw en ten tweede is door de verwaaide sneeuw
soms niet goed te zien waar er plakken ijs op de weg liggen. Daardoor
zat ik vanmiddag onverwacht ineens op mijn billen, die nu wat stijf
en morgenochtend waarschijnlijk blauw zijn.
7-2-2015
Bij de weersverwachting hadden ze
beloofd dat het vandaag zonnig veel minder winderig zou zijn.
Vanmorgen merkte ik daar niets van. Wel merkte ik dat ik gisteren
gevallen was, niets ernstig, maar een gevoel van spierpijn rond mijn
heup. Ik denk dat hij licht gekneusd is. Ik kon er wel mee wandelen,
maar samen met het slechte weer had ik een goede reden om vanmorgen
te overwegen om wandeling langs de Donau voorlopig even op te
schorten. Gelukkig heb ik dat niet gedaan, want toen om 11 uur het
zonnetje erbij kwam en de wind alsnog afnam, werd het een heerlijke
dag. Tussen de middag heb ik nog ruim 2 uur hardgelopen en daarna nog
een flink stuk gewandeld. Vanavond is het wel koud, het is mijn
verwarming de hele avond niet gelukt om het in mijn camper meer dan
15 graden te laten zijn. Gelukkig heb ik vanmorgen LPG getankt, dus
daar hoef ik mij geen zorgen over te maken.
8-2-2015
Vandaag het punt gepasseerd tot waar de
Donau 200 Km sinds zijn bron heeft gestroomd. Als je op de kaart
kijkt is er iets heel vreemds met die eerste 200 Km van deze rivier.
Op enkele tientallen kilometers loopt hij nagenoeg parallel aan de
Rijn. Maar in tegenstelling tot de grote rivier van West-Europa,
mondt deze niet uit in de Noordzee maar in de Zwarte Zee. Een gevolg
is dat de Donau hier precies in de andere richting stroomt dan de
Rijn.
Het is volgende week carnaval, maar
hier zijn ze er al druk mee bezig. Dat is de oorzaak van de vreemde
stadspoort die ik zag in Riedlingen.
9-2-2015
De gevolgen van mijn val van eind
vorige week zijn nagenoeg verdwenen. In plaats daarvan heb ik last
van een andere blessure. Het viel mij vanmorgen toen ik nog in bed
lag op dat ik pijn had aan de voorkant van mijn enkel. Vanmiddag bij
het wandelen had ik er flink last van, ik ben dan ook wat eerder
gestopt dan gebruikelijk. Het zou overbelasting kunnen zijn, maar ik
vermoed eerder dat het te maken heeft met de sneeuw waar ik veel over
wandel. Op grote stukken ligt een dik pak sneeuw waarvan de bovenlaag
bevroren is. Soms is de bovenlaag sterk genoeg, maar meestal zak ik
erdoor en dus en centimeter of 10 in de sneeuw. Dat geeft een hele
rare manier van wandelen, ik denk dat daardoor de pijn in mijn enkel
is ontstaan. Hopelijk is het morgen minder.
10-2-2015
Mijn toilet was vol want ik was al een
tijdje geen plaats tegengekomen om hem te legen. Nu zou ik burgerlijk
ongehoorzaam kunnen zijn en ze ergens in de natuur leeggieten (wat
minder erg is dan het lijkt, want er zit alleen urine in, dus het zou
een soort van getrapt wildplassen zijn). Maar dat is niet netjes en
met de sneeuw kan dat ook niet zo onopvallend. In de plaats waar ik
de afgelopen nacht, met zicht op de burcht, heb overnacht, was een
openbaar toilet. Dus heb ik mijn tanks in een tas gedaan en ben naar
die toilet gegaan en heb ze daar in de pot leeggegoten. Het was wel
een gezeul met 15 kilo pis.
Vanavond alsnog bijna de wet
overtreden. Mijn wandeling eindigde vandaag bij een dorpje dat
Thiergarten heet. Ik was van plan daar of een paar kilometer verderop
te overnachten. In het dorpje stond een bord dat het in de gemeente
Beuron niet toegestaan is om in een camper te overnachten. Getwijfeld
of ik het toch stiekem zou doen, maar uiteindelijk besloten om mijn
auto een dorpje eerder neer te zetten, waar het wel mag. Een gevolg
is wel dat ik morgen eerst een stukje moet rijden voordat ik met mijn
wandeling verder kan. Waarschijnlijk betekent dat ik te maken krijg
met bevroren ruiten en/of mist.
11-2-2015
Ik wil positief zijn, dus vandaag was
een erg mooie dag. De pijn in mijn enkel viel reuze mee en met mijn
wandeling langs de Donau ben ik een flink end opgeschoten.
Wat die enkel betreft, toen ik
vanmorgen wakker werd dacht ik dat het helemaal mis was, niet alleen
mijn voet kon ik nauwelijks bewegen, maar zelfs mijn tenen niet. Toen
ik een half uurtje later opstond viel de pijn toch nog wel mee en dat
deed het nog meer toen ik ging wandelen. Ik heb wel wat gevoeld, maar
er waren momenten bij dat ik zonder pijn heb kunnen wandelen. Dat was
maar goed ook, want ik heb veel gewandeld. Vanmorgen ging het
allemaal zoals gewenst, ik was tot op zo'n 2,5 km van Bueron gekomen.
Ik had bedacht daar na de lunch mijn auto neer te zetten, maar dat
was betaald parkeren en daar hou ik niet van. Dus ben ik naar de
volgende plaats gereden, Fridingen. De afstand viel wat tegen, ik had
al ingeschat dat ik niet in 3 uur heen-en-weer zou kunnen komen, maar
bedacht dat als ik 2 uur over de heenweg zou doen en terug ook, ik
een uurtje later terug zou zijn. Ik was 3 uur onderweg, op de
heenweg. Een mooie wandeling, door het bos en over besneeuwde
bergpaadjes, daar niet van, maar het was wel erg laat toen ik aan de
terugweg begon. De zon was inmiddels onder en toen ik in Bueron
aankwam was de schemering ook nagenoeg voorbij. Daar ben ik nog een
kwartiertje verloren, want een wegwijzer bleek gedraaid te zijn en
het duurde even voordat ik doorhad welk pad ik op moest. Dat was een
besneeuwd pad, in een witte wereld, maar alles bij elkaar kon ik hem
toch goed volgen. Het enige nadeel was dat ik niet goed kon zien waar
het glad was, maar dat is slecht éénmaal fout gegaan zonder verdere
gevolgen. Ik begon net een beetje te twijfelen of ik wel goed ging,
toen ik bij de brug kwam die ik van de heenweg herkende (daar had ik
toen voor een andere route gekozen, maar in het donker over
geitenpaadjes door het bos te lopen zag ik niet zo zitten, dus had ik
voor de terugweg de fietsroute gekozen). Op het tijdstip dat ik
normaal met mijn avondmaaltijd begin, was ik bij mijn auto terug.
Over de terugweg heb ik uiteindelijk een half uur minder gedaan dan
over de heenweg.
Blijkbaar had ik een voorgevoel dat ik
tot zo laat zou wandelen, want gisteren had ik besloten om wat te
drinken en eten in mijn rugzak te doen. Daar heb ik dus direct
vandaag gebruik van gemaakt.
12-2-2015
Tijdens mijn eerste wandeling vanmorgen
had ik twee aangename verrassingen. De eerste was het weer, voorspeld
was dat door “hoch-nebel” het net als gisteren een grauwe dag zou
worden. Ik was nog maar net vertrokken toen ik de nevel zag oplossen
en al snel zag ik de eerste blauwe lucht. Het werd een fantastisch
mooie zonnige dag.
De tweede verrassing was toen ik een
informatiepaneel over de rivier tegenkwam. Daarop stond dat de Donau
2780 Km lang is, terwijl ik steeds gedacht heb dat het 2856 Km was.
Blijkbaar is in de afstand de lengte van een van de twee rivieren
meegenomen die bij Donaustetten samenvloeien en vanaf daar als Donau
verder gaan. Dat betekent dat mijn wandeling niet zoals ik gedacht
had tot eind volgende week duurt, maar dat ik hem komend weekend al
kan afsluiten.
13-2-2015
De zon deed vandaag weer goed zijn best
om het Zwarte Woud minder wit te laten worden. Een gevolg daarvan is
dat niets heb kunnen zien van een bijzonder natuurlijk fenomeen waar
ik langs kwam, de Donau verzakking. Ongeveer de helft van het jaar
sijpelt al het water van de Donau hier het poreuze kalksteen in, om
12 Km als een ondergrondse rivier verder te stromen en dan weer op te
wellen. De bedding van de rivier is dan droog. Nu is er echter zoveel
water in de rivier dat niet alles in de ondergrondse rivier past, dus
staat de bedding niet droog en is er nu dus eigenlijk niets te zien.
14-2-2015
Vandaag het doel van mijn wandeling
bereikt, het punt waar twee rivieren samenkomen en dan als de Donau
verder gaan. Tijdens mijn wandeling werd ik nog even op het verkeerde
been gezet, want toen ik de gemeente Donauschingen binnenkwam stond
op een bord dat ik nog 9 Km verwijderd was van de Donauquelle. Er
blijkt dus toch een bron te zijn, alleen het water daarvan stroomt de
eerste paar honderd meter door de Brig.
De euforie die ik voelde toen ik
vanmiddag het begin van de Donau bereikt had, was van korte duur. Een
kwartiertje later was het weg. Vanwege het mooie weer had ik
vanmiddag mijn muts en handschoenen in de auto gelaten, toch kreeg ik
wat koude vingers en stak toen mijn handen in mijn zakken. Ik miste
iets, in mijn rechterzak had mijn portemonnee moeten zitten. Ik me
bedenken waar ik hem verloren kon zijn, de kans was het grootste dat
hij in mijn auto lag, een paar dagen geleden was het ook al gebeurt
dat hij uit mijn zak viel toen ik mij uitkleedde om naar bed te gaan.
Dus snel terug naar mijn auto. Daar grondig gezocht en niets
gevonden. Een andere mogelijkheid was dat ik hem om toilet verloren
was. Ik had een bouwtoilet gebruikt. Daar aangekomen bleek mijn hoop
de laatste geweest te zijn, maar in de andere zin des woords
tevergeefs. Nog een keer in mijn auto gezocht en toen dat niets
opleverde naar het politiebureau gegaan. Daar konden ze niet zoveel
voor mij doen, ze hebben mijn naam, adres en telefoonnummer
opgeschreven en zouden me berichten als hij gevonden was. Mijn
creditcard en bankpas geblokkeerd, daarna hardlopend het zelfde
rondje als vanmiddag nog eens gelopen voor het geval dat ik hem
onderweg was verloren. Plannen gemaakt om morgen naar huis te rijden,
het is 711 Km en als ik heel zuinig rij zou ik dat misschien net
kunnen halen met de diesel die nog in mijn tank zit. Tanken kan niet,
want ik heb geen passen en geen rooie cent. Terug bij mijn auto nog
een keer gezocht en met succes, ik vond hem in de bak met keuken
ingrediënten, die achter de bank staat, hij stond heel netjes
rechtop naast de doos met cup-a-soup. Mijn creditcard kan niet
gedeblokkeerd worden, van mijn bankpas weet ik dat nog niet, maar ik
denk dat maandag blijkt dat daar hetzelfde voor geldt. Gelukkig had
ik nog voldoende cash, dus ik hoef me niet te haasten om thuis te
komen.
Ik heb er wel wat van geleerd. Mijn
vorige portemonnee had ik altijd met een kettinkje aan mijn broek
geknoopt, soms wat onhandig, maar naar mijn idee een goede maatregel
tegen zakkenrollerij. Deze portemonnee had niets waar ik dat
kettinkje aan vast kon maken, dus gebruikte ik het niet meer. Door
een lange schoenveter aan mijn beurs en broek te knopen heb ik nu
hetzelfde resultaat. Veder heb ik mijn creditcard en een deel van
mijn geld bij mijn paspoort gestopt als reservevoorraad.
