zaterdag 30 november 2013

29-11-2013

Ik heb het al een paar dagen niet over mijn wandelingen gehad. Ik ben er nog steeds me bezig, de laatste dagen zelfs met twee routes tegelijk. Na mijn mega-wandeling rond het oefenterrein van het Belgische leger, heb ik overnacht in een dorp met de bijzondere naam Kalterherberg (ik vermoed dat het dorp zijn naam te danken heeft aan een zuinige herbergier, maar het kan ook zijn dat de hoogte van de plaats voor de kou zorgde). In hetzelfde dorp had ik tijdens mijn wandeling langs de Roer ook overnacht, toen was ik daar de Vennbahn voor het eerst tegengekomen en gaan volgen. De ruim 50 Km van daar naar Aken had ik dus nog niet gewandeld. Nu slingert dat fietspad rond de grens, dus heb ik de afgelopen dagen beide wandelingen gecombineerd. Vandaag even niet, het laatste stukje was de Vennbahn naar mijn zin wat te ver van de grens, dus heb ik de laatste etappe van die wandeling apart gelopen. Dat heb ik vandaag gedaan.

28-11-2013

Ze spreken er Duits en daarin kennen ze volgens mij het woord 'raar' niet zoals wij. Maar voor mij is dit een erg vreemde plaatsnaam. Niet ver naar het noorden begint het Nederlandse Limburg en daar ligt een stad die voor Engelsen net zo'n naam heeft: Weert.

27-11-2013

Ik merk dat ik langzaam weer in de buurt van Nederland kom. Gisterenavond kon ik opeens de Nederlandse Radio 1 en 2 ontvangen. Dus heb ik gisterenavond naar “De staat van Stassen” geluisterd, een leuk programma maar ik vond “Het theater van het sentiment” leuker. Daarna mijn favoriete programma; “Met het oog op morgen”. Ik viel met mijn neus in de boter, want het was dinsdag en dan heeft dit programma mijn favoriete presentatrice, Mieke van der Wey. Tenslotte ben ik vanmorgen wakker geworden met het Radio 1 journaal. Ik blijf nog een nachtje op dezelfde camperplaats, dus vanavond en morgenochtend hetzelfde programma.


26-11-2013

Je zou bijna zeggen dat ik voor een marathon aan het trainen ben. Nadat ik vorige week 3 uur gelopen heb, heeft mijn hardlooprondje vanmorgen 2 uur en 11 minuten geduurd. In tegentelling tot vorige week was het nu wel gepland. Juist om te voorkomen dat ik de weg kwijt zou raken heb ik vanmorgen fietsrouteknooppunten gevolgd. Dus had ik van te voren uit kunnen rekenen dat ik en 25 Km ging lopen. Het beviel me goed, het voordeel is dat je meestal over asfalt loopt en weinig kruisingen tegenkomt. Vanmiddag ook maar op die manier mijn wandelroute gepland. Daardoor heb ik voor het eerst in lange tijd een keer zonder over modderpaden te lopen gewandeld. Gevolg is dat ik een stuk relaxter heb kunnen genieten van de Hooge Veenen waar ik doorliep.

25-11-2013

Het was weer een bijzonder wandeling vandaag. Iets na negen uur ben ik vertrokken. Gisteren had ik al een stukje door de blauwe zone van een militair oefenterrein gelopen. Vandaag waren de bordjes omgedraaid en mocht ik de blauwe en rode zone niet betreden. Dan er maar omheen. Bij de blauwe zone betekende het dat ik het pad dat ik gisteren al twee keer gelopen had nu nog een keer over moest, maar nu de andere kant op. Helemaal niet erg, want het liep door een heel mooie vallei, die in het voorjaar nog mooier moet zijn, want dan staat hij vol met wilde narcissen. Rond de blauwe zone lopen duurde iets langer dan ik gedacht had, maar niet onrustbarend, dus begon ik daarna met de rode zone. Dit leek heel voorspoedig te gaan, want aan de buitenkant van het verboden gebied liep een tankbaan, een mooie kaarsrechte betonweg waarvan ik een mooi uitzicht had op de vallei waar opviel dat de weilanden door heggen gescheiden waren. Een apart gezicht. Wat mij verontrustte was dat ik geweervuur hoorde, maar niet uit de rode zone maar verder weg. Toen ik aan het eind van de rode zone was, bleek hoe dat kon. De blauw en rode zones vormden maar een deel van een oefenterrein, de zones mag je in als er geen oefeningen zijn, bij de rest van het terrein staan altijd bordjes “militair gebied, verboden toegang”. Het was geen klein oefenterrein. Na een uur kwam ik bij een dorpje, daar in een café een bakkie gedaan en ik dacht om daarna bij de bakker broodjes te kopen, maar ik kwam geen bakker meer tegen. Na het dorp heb ik nog anderhalf uur langs het oefenterrein gelopen. Het was 4 uur en het begon al wat te schemeren en ik was hemelsbreed nog meer dan 10 Km van mijn auto vandaan. In eerste instantie ben ik maar niet het bos ingegaan, maar heb ik de weg gevolgd, dan wist ik zeker dat ik goed uitkwam. Toen ik het eerste Duitse dorpje bereikte ben ik een fietsroute gaan volgen. Dat ging al snel fout, de weg splitste zich in tweeën en ik ging rechtdoor. Na een kilometer kwam ik erachter dat de route linksaf was gegaan, ik moest dus terug. Daarna ging het volgen van de route goed, alleen ging hij dwars door het bos en het werd steeds donkerder. Het laatste stuk heb ik mijn telefoon gebruikt om de weg een beetje te verlichten. Tot slot brak er toen ik op enkele honderden meters van mijn auto verwijderd was nog even een flinke, natte, sneeuwbui los. Ik was dan ook heel blij toen ik bij mijn auto terug was. Het was kwart voor zeven, dus werd het vandaag wel een hele late lunch.


24-11-2013

Net als bijna iedere dag de afgelopen weken, heb ik vandaag gewandeld. Weinig bijzonderheden, een mooie omgeving, langs wegen en paden vooral in het bos gewandeld. Soms een stuk omgewandeld, waaronder een stuk waarbij ik na enkele kilometers weer terug kwam op hetzelfde punt. Bij gebrek aan bijzonderheden zal ik het maar even over de foto van vandaag hebben. Het heeft wat van de mehir-velden in Frankrijk maar deze zijn niet door Obelix & Co. aangelegd, maar door het nazi-regime. Het zijn de restanten van de west-wall. De verdedigingslinie die het Hitler-regime tussen Kleef en Basel heeft gebouwd. Het was een groot werkgelegenheidsproject, eind jaren 30 en heeft miljarden gekost, in 1938 is in Duitsland bijna 10 keer zoveel aan dit project uitgegeven dan aan voedsel, bijna een kwart van de totale staal- en cementproductie werd gebruikt voor het gewapend beton van deze tankversperringen en de bunkers waar deze verdedigingslinie uit bestond. Toen 5 jaar later Duitsland werd aangevallen, had de technische vooruitgang ervoor gezorgd dat dit soort hobbels voor de tanks geen probleem meer waren. Daarnaast waren de bunkers door gebrek aan onderhoud, bewapening en mankracht nauwelijks een probleem voor de oprukkende geallieerden. Nu is het de vraag hoe men over 2000 jaar over deze vreemde velden met betonblokken denkt. Ik vermoed dat ze er een religieuze betekenis aan toekennen.

23-11-2013

Gisteren dacht ik een mooie plek te hebben uitgezocht om te overnachten. De parkeerplaats bij een kerk en een feestzaal annex VVV. Het was ook een mooie plek alleen was er in de feestzaal een disco. De muziek viel wel mee, maar het komen en gaan van de bezoekers gaf een dusdanig lawaai dat ik slecht geslapen heb. De laatste keer dat ik op mijn horloge keek was het half 3, maar ik denk dat het 4 uur was voordat het rustig was. De tweede helft van de nacht heb ik wel goed geslapen. Op een gegeven moment werd ik wakker en hoorde ik Duits. Ik vreesde dat het nog niet gedaan was met de geluidsoverlast, maar het bleek mijn radio te zijn. Maar een half uurtje langer blijven liggen en daarna toch redelijk uitgeslapen opgestaan. Ik had mij voorgenomen om vanmiddag na mijn wandeling een foto te nemen van de feestzaal, om te laten zien dat je daar niet echt een populaire disco verwacht. Maar blijkbaar is er vanavond een nog groter feest, want het gebouw was met geblindeerde hekken afgezet en er waren Dixi's gesplaatst. Ik zal er geen last van hebben, ik slaap vanacht in een andere plaats. De foto die ik wel gemaakt heb is van de kerk, ik dacht dat het een mooi gerestaureerd oud kerkje was, maar het bleek dat de begin vorige eeuw gebouwde moderne kerk na een granaatinslag afgebroken moest worden en deze dus naoorlogs is.

22-11-2013

Het was afzien vandaag. Een stevige maar vooral ijzige wind en daarbij heeft het een groot deel van de dag licht gesneeuwd. Gisteren aan het eind van de dag heb ik mijn auto verplaatst naar een parkeerplaats die waarschijnlijk een van de hoogste van België is. Maar hij lag op de door mij geplande wandelroute voor vandaag. Omdat ik toch ging wandelen vond ik het vanmorgen dan ook niet zo erg dat mijn ramen bevroren waren. Alleen toen ik om half vier weg wou rijden waren ze nog steeds bevroren. Gelukkig ging het er wel makkelijk af. Nu sta ik in een dorpje met de mooie naam Schönberg, 15 Km zuidelijker en ruim 200 meter lager. De temperatuur is hier dan ook een paar graden hoger.

21-11-2013

Het sneeuwde vanmorgen toen ik opstond. Heel licht, maar op de daken en velden had zich een klein laagje wit poeder gevormd. Het was niet verkeersbelemmerend, maar dat maakte voor mij niet uit, want ik ben vanmorgen in Malmedy gebleven zodat ik mijn accu nog even iets langer aan de lader kon laten staan en tevens even naar de Quick kon voor een kop koffie en om te Internetten. Toen ik tegen enen terug was, gaf de regulator van mijn zonnepanelen aan dat mijn accu vol was. Ik ben toen in oostelijke richting vertrokken naar de grens met Duitsland. Hier een wandeling gemaakt, waarbij ik langs de 'Weisse Stein' kwam. Een steen die een toeristische attractie vormt en niet wit is, zelfs nu niet terwijl de omgeving dat wel was, het was weer gaan sneeuwen. Volgens het informatiepaneel is de steen oorspronkelijk wel wit geweest, daardoor had hij voor de Germanen een religieuze betekenis, zij gebruikte hem als offersteen.  

donderdag 21 november 2013

20-11-2013

Sinds het afgelopen weekend had ik het idee dat als ik een LPG-tankstation zou vinden ik mijn tank zou gaan vullen. Niet gevonden, met als gevolg dat toen ik vanmorgen koffie had gezet er nog maar 1 liter gas in de tank zat. Om te voorkomen dat vanavond mijn kachel uit gaat en, nog erger, ik niet meer kan koken, moest ik vandaag gaan tanken. Ik dacht dit in St. Vith te kunnen gaan doen, maar daar was geen pomp. Bij de toeristeninfo gaan vragen en zij vertelde mij dat ik ervoor naar Malmedy moest. Dus heb ik dat maar gedaan en zoals ze vertelde was er op de weg waarover ik de stad inreed een benzinestation met autogas. Na mijn tank gevuld te hebben, heb ik besloten om maar een dagje in Malmedy te blijven, de camperplaats moet je hier wel voor betalen, maar daar krijg je dan ook stroom voor. De zon heb ik de afgelopen tijd maar weinig gezien, dus is het wel eens verstandig om mijn accu met de lader te vullen, al is het maar om te voorkomen dat ik een dezer dagen ondanks een volle gastank toch in de kou zit (mijn gaskachel heeft een beetje elektriciteit nodig voor de besturing en de ventilator).

Het kan nog zijn dat het feit dat ik naar Malmedy moest een 'blessing in disguise' blijkt, er wordt voor morgen sneeuw voorspeld en ik vermoed dat het mij hier minder problemen zal opleveren dan 25 Km zuidelijker.

19-11-2013

Vandaag dan wel mijn wandeling rond Luxemburg afgerond. Hardlopend nog wel. Gisteren de kaart bestudeerd en een route uitgekozen die ik in ongeveer 2 uur zou kunnen rennen. Daar vanmorgen aan begonnen. Het begon al met een tegenvaller, de eerste twee kilometer was bergopwaarts, dus had ik een flinke warming up. Het stuk door Luxemburg ging daarna van een leien dakje. Na de grens werd het wat moeilijker, de weg was onverhard, soms wat modderig en ik had geen wegnummers of borden die mij de juiste weg wezen. Wel een wandelroute, maar op een gegeven moment had ik het idee dat die wel heel erg veel noordwaarts ging. Ik ben toen een andere route gaan volgen en die kwam even later in een dorp uit waarvan ik de naam op de kaart had gezien. Daar ging het fout, ik twijfelde of ik linksaf of rechtdoor moest gaan, de route ging linksaf, dus ben ik die gevolgd. Achteraf had ik zelfs rechtsaf moeten slaan, dan had ik een korte weg terug naar Ouren gehad. Daar kwam ik 5 Km later achter, ik kwam in het dorpje Oudler en dacht bijna thuis te zijn, maar de kerk zag er toch wel wat anders uit als vanmorgen. Dat bleek niet zo raar, toen ik een kaart tegenkwam en zag dat Oudler toch wat anders is dan Ouren, de twee plaatsen liggen 13 Km van elkaar. Gelukkig stond Ouren hier wel aangegeven, dus ben ik die route gaan volgen en kwam ik moe maar voldaan terug bij mijn auto. Volgens mijn stopwatch bleek ik precies 3 uur gelopen te hebben, ik schat een kilometer of 33, waarvan ruim 10 om. Sinds mijn laatste marathon, op 2e Paasdag in, ik denk 2004, hen ik niet meer zo lang hardgelopen.
Geen foto vandaag.

18-11-2013

Ik ga straks slapen op dezelfde parkeerplaats als waar ik precies vier weken geleden wakker ben geworden, bij het 'Europa Denkmal' in Ouren. Het drielandenpunt van België, Duitsland en Luxemburg. Toen begon ik met mijn wandeling langs de Luxemburgse grens, vandaag wou ik daarvan de laatste etappe lopen. Dat is niet gelukt, Na mijn lunch was ik gaan wandelen en na anderhalf uur realiseerde ik me dat als ik me dat ik als ik de route wou lopen die ik op mijn programma had, ik pas rond vijfen bij de grens zou zijn waar ik vanmorgen was en dat het daarna nog minstens een uur terug was naar mijn auto. Maar ik was ook vlak bij een brug over de Our, dus ben ik die overgegaan en langs de Duitse kant van de grens terug gewandeld. Dus in plaats van de laatste etappe van mijn Luxemburgse wandeling werd het de eerste langs de Belgisch-Duitse grens. Niet dat ik nu wel op tijd thuis was, na een voorspoedig begin kwam ik tegen de schemering in een bos uit. Daar heb ik een keer een verkeerde keuze gemaakt waardoor ik een flink end om moest lopen. Uiteindelijk was het half zeven voordat ik bij mijn auto terug was. Het was wel weer een hele belevenis om op een onverlicht bospad te lopen terwijl het donker was.


17-11-2013

Op de kalender van de KNVB voor dit seizoen stond dit weekend waarschijnlijk als inhaal weekend ingevuld. Rond het weekend zijn er vriendschappelijke interlands en clubs zonder internationals zouden dus nu hun eventuele inhaalwedstrijden kunnen spelen. Ik heb mijn weekend op soortgelijke manier ingevuld. Na gisteren het stukje LuxemburgseVennbahn gelopen te hebben dat ik nog op het programma had staan, heb ik vandaag de etappe langs de Luxemburgs-Duitse grens tussen Dasburg en Gemund gelopen waar ik op mijn tweede dag van mijn wandeling langs die grens, a.s. dinsdag 4 weken geleden, niet was toegekomen. Het was maar goed dat ik dat toen niet geprobeerd heb, want ik ben vandaag ruim 5 uur aan het wandelen geweest en qua route zat vandaag bijna alles mee, ik heb het idee dat ik nagenoeg de snelste weg tussen beide plaatsen gelopen heb. Toch wel leuk om hier weer terug te zijn, nu zie ik dat de herfst hier een stuk verder is, veel bomen zijn nu kaal. Verder valt nu des te meer op dat hier in de Eiffel het landschap een stuk anders is dan 20 Km ten noordwesten hiervan, de Belgisch-Luxemburgse grens waar ik de afgelopen dagen heb gelopen.

Besloten deze nacht in Dasburg te blijven, nu maar hopen dat er morgen geen mist is en dat ik mijn ruiten niet hoef te schrappen, want morgen wil ik terug naar de noordgrens om mijn wandeling af te ronden.

16-11-2013

Vandaag het hoogste punt van mijn wandelingen door Luxemburg bereikt. Wandelingen, want tijdens mijn wandeling langs de grens was ik vandaag op het punt waar ik vier weken geleden met mijn wandeling langs het Belgische deel van de Vennbahn had afgesloten. Dit fietspad over de voormalige spoorlijn loopt na de grens nog een kleine 10 kilometer in Luxemburg door, vandaag heb ik die gewandeld. Wie mijn bericht van vier weken geleden nog kan herinneren weet dat het Belgische deel van deze route eindigde bij een tunnel die afgesloten was. Vandaag in Luxemburg heb ik geleerd waarom. Nadat het spoorverkeer op de Vennbahn gestaakt was is de tunnel gekraakt door kolonies vleermuizen, waaronder zeer zeldzame soorten. Om die beesten met rust te laten is de tunnel afgesloten en zal dat ook blijven. Men is bezig om een alternatieve route over de berg aan te leggen. Dat wordt een flinke kuitenbijter, want de berg waar de tunnel doorgaat heeft de hoogste top van het land.

zaterdag 16 november 2013

15-11-2013

Ik schrok even toen ik tijdens mijn wandeling vandaag een informatiepaneel tegenkwam over de gietijzeren grenspalen die de Belgisch-Luxemburgse grens markeren. Nadat met het verdrag van Londen Luxemburg in 1839 onafhankelijk kreeg en de grens bepaald werd zijn die, nadat het verdrag in 1843 geratificeerd was, geplaatst. De palen zijn genummerd en vandaag ben ik o.a. nummer 283 tegengekomen. Volgens het informatiepaneel zouden er 507 staan, ik heb het vermoeden dat het een drukfout is, want volgens mij ben ik bijna aan het eind van deze wandeling, het lijkt mij logischer als er in totaal 307 zijn. Dat zou ook kloppen want de grens is zo'n 150 Km lang en dan staan ze dus om de halve kilometer.
Morgen wordt Sinterklaas verwelkomd, maar hier zijn ze al druk met de Kerst bezig. Men is hard bezig om de bomen te oogsten. De foto daarvan kon je gisteren al zien, ik vond hier een foto van een grenspaal toepasselijker.


14-11-2013

Ik zat vanmorgen gevangen. Het had niets te maken met het feit dat ik illegaal wildkampeerde in Luxemburg (dat ik zo goed bevallen dat ik het nu opnieuw doe), maar met de vorst. Afgelopen maandag had het licht gevroren en toen ging het slot van mijn schuifdeur al een beetje moeilijk open, nu had het nog enkele graden harder gevroren en ging het helemaal niet meer. Gelukkig kon ik wel gewoon door de voordeur aan bestuurderszijde naar buiten.
Verder ben ik vandaag een stuk door een hond gevolgd. Ik liep het dorp uit waar ik overnacht heb en bij een boerderij zat zoals veelal gebruikelijk een hond. Deze begon niet zoals de meeste te blaffen, maar kwam op mij aflopen, maakte toen zij mij naderde een omtrekkende beweging en kwam achter mij lopen. Meestal duurt zo'n escorte totdat het de hond duidelijk is dat ik de boerderij alleen maar passeer. Deze liep na een half uur nog met mij mee. Even dacht ik dat ik haar kwijt was toen er in het weiland een verse hoop mest gestort was. Maar enkele minuten later liep zij weer achter mij. Toen liep ik fout en ik dacht in de juiste richting te gaan door een stukje dwars door een bos te gaan, zij kon dat niet. Maar ik had daar snel in de gaten dat het bos geen oplossing was, en toen ik terug was op de weg kwam zij er ook weer aan. Vervolgens ben ik nog een keer een bos ingegaan, dit keer duurde het wat langer voordat ik door had dat het doodliep op een weiland met hoog prikkeldraad. Toen ik terug op de weg kwam was de hond verdwenen.


13-11-2013

Weer lekker gewandeld op deze heerlijk zonnige dag. Vanmorgen liep ik een stuk door een bos toen ik voor mij een roofvogel zag wegvliegen. Wat voor vogel het was weet ik niet, maar in ieder geval een flinke, zijn vleugels hadden een spanwijdte van een anderhalve meter. Blijkbaar had ik hem bij zijn lunch gestoord, want vlak nadat ik hem had zien vliegen hoorde ik een klap en zag ik dat vlak naast mij het half geconsumeerde karkas van een duif uit de boom was gevallen.

Na mijn wandelingen van vandaag was het bijna 7 uur vanavond toen ik op zoek was naar een plaats om te overnachten. Ik had op een kaart gezien dat er in een dorpje een parkeerplaats zou zijn, maar toen ik daar aankwam bleek dat er wegwerkzaamheden waren en door de omleidingsroute heb ik de parkeerplaats helemaal niet gezien. Doorgereden naar het volgende dorp, toen ik dat binnenreed zag ik dat ik in Luxemburg beland was. Ik vond er wel een mooi plaatsje om een nachtje te parkeren, dus slaap ik in Luxemburg.

12-11-2013

Vandaag weer lekker gewandeld. Wel weer de route kwijtgeraakt door een rondlopende weg, stukken dwars door het bos gelopen en een snelstromende rivier op mijn pad tegengekomen. Dit keer ben ik niet door de rivier gegaan, maar een paar honderd meter de richting opgelopen waar ik niet heen moest en zoals verwacht daar een brug gevonden.

Iets heel anders. Lekker gegeten vanavond. Ik heb rijst in de pan gedaan, met de inhoud van een pak gezeefde tomaten, wat spekblokjes en ui. Dit aan de kook gebracht en langzaam gaar laten worden. Met wat Provençaalse kruiden erover was het een heel lekkere maaltijd.

11-11-2013

Vandaag weer een avontuurlijke wandeling gehad. Gisterenavond was ik er achtergekomenn dat de rivier de Sûre op een gegeven moment Luxemburg instroomt en niet meer de grensrivier is. Maar waar ik gisteren mijn wandeling beëindigd had was de brug nog wel de grens. Naar die brug ben ik vanmorgen gelopen en vervolgens aan de andere kant van de rivier naar de volgende. Dat was een flink stuk en ik was dus niet echt meer bij de grens. Hemelsbreed was het 6,5 Km naar mijn auto, volgens de routeplanner ruim het dubbele. Begonnen om de weg te volgen, maar gauw kwam ik een wandelpad tegen dat veel meer de goede richting uitging. Dat ben ik gaan volgen en daarna een paar ander paden die ik koos op basis van mijn elektronisch kompas. Ik ging aardig de goede kant uit toen ik in een dal uitkwam waar een riviertje doorliep. Het pad kwam bij een hek uit, erachter zag ik een bruggetje over het riviertje, dus ben ik over het hek geklommen. Na het bruggetje ging de weg verder, maar haaks op de richting die ik op moest. In de goede richting was een berghelling, die blijkbaar niet zo lang geleden gerooid en herplant was. Zag er makkelijk uit, dus heb ik die beklommen. Toen ik boven was weer naar beneden, dat was iets moeilijker maar ging ook goed. Alleen toen ik beneden kwam bleek daar weer een rivier te lopen, dit keer geen brug, slechts een meter of vijf brede rivier met snelstromend water. De beste oplossing leek mij om door de rivier te gaan. Mijn schoenen, sokken en broek uitgetrokken en ik de rivier in. Ik had verwacht dat ik tot mijn knieën in het water zou lopen, het bleek echter tot vlak onder mijn kruis te komen, mijn onderbroek was droog gebleven, ware het niet dat het een snelstromende rivier was en het water dat tegen mijn benen kwam wat omhoog werd gestuwd. Aan de overkant gekomen mijzelf weer aangekleed en toen het volgende probleem, het hek dat ik had gezien kon ik niet even opendoen en het prikkeldraad was tot anderhalve meter hoog, dus daaroverheen was ook geen optie, gelukkig vond ik een klein stukje verderop wel een stuk prikkeldraad dat laag genoeg was om overheen te stappen. Daarna relatief eenvoudig terug richting mijn auto gegaan, tot ik op één kilometer was. Opnieuw een snelstromende rivier waar ik overheen moest. Ik had me er al bij neergelegd dat ik nogmaals uit de broek moest, toen ik een veel eenvoudiger oplossing zag, er lag een betonnen plaat bij wijze van brug over de rivier. Ik was daar wel blij mee.


10-11-2013

Soms heb je van die dagen dat ik niet weet wat ik zal schrijven. Nu op een positieve manier, ik kan het hebben over mijn wandeling van vanmorgen, over hoe ik vanmiddag een korte wandeling maakte en er geen brug over de Sûre bleek te zijn waar ik die verwacht had of over mijn reis naar mijn overnachtingsplek waarbij bleek dat de plaats die ik uitgezocht had niet in België maar in Luxemburg lag (in Luxemburg mag je formeel niet in je geparkeerde auto slapen net als in Nederland, vandaar dat ik een voorkeur heb om in een van de buurlanden te overnachten).
Laat ik maar bij het begin eindigen. Vanuit Martelange vanmorgen zuidwaarts gewandeld naar Nothomb, vervolgens over een weg die recht over de grens liep terug. Op enig moment boog die weg af Luxemburg in en kwam ik op een punt waar ik de keuze had over hoe ik terug naar Martelange zou lopen. Eerst koos ik om via Perlé te lopen, maar toen ik een wandelroute tegenkwam die in de richting van mijn alternatieve route ging, ben ik die gaan volgen. Na enige tijd boog die route af in een richting waarbij ik dacht dat het niet goed was, dus ben ik een andere route gaan volgen. Blijkbaar maakte die een heel langzame bocht naar rechts, want terwijl ik het idee had naar het noorden te lopen keek ik toen de zon even door de wolken prikte er recht in. Even dacht ik met een bijzonder natuurverschijnsel te maken te hebben, maar ook hier blijkt er geen noorderzon te zijn. Ik bleek een half rondje gelopen te hebben en kwam daarna alsnog in Perlé uit. Daarna rustig verder naar mijn auto teruggelopen, vermeldenswaardig is nog dat ik bij het Luxemburgse Haute Martelange een kleine omweg moest maken omdat de weg een rivier was geworden.


9-11-2013

Martelange, bekend omdat het langs de oude weg tussen Luik en Luxemburg ligt en omdat de weg hier precies langs de grens van het Groothertogdom loopt. Met als gevolg dat de gehele oostelijke zijde van de weg hier al vanouds vol met benzinestations staat. Na mijn aandelen Shell gesponsord te hebben vond ik hier een mooi plekje langs de Sure om de nacht door te brengen. Rond zessen zat ik in mijn auto toen ik blauwe zwaailichten aan zag komen. Ze kwamen alleen heel langzaam. Op de hoek aan de andere kant van de brug bleef hij een tijdje staan en toen zag ik in de verte nog een stel soortgelijke lichten. Snel nadat de eerste die ik zag weer ging rijden, de brug over ging en langs mij reed was mij duidelijk. Achter de politieauto reed een Romeinse centurion op een paard en liepen zijn legionairs, allen met helm, zwaard en schild. Ze zagen eruit zoals bij Asterix, alleen was het hesje dat ze aanhadden niet groen maar fluoriserend oranje. Blijkbaar zijn ze onderweg Galliërs tegengekomen, want toen ze een uur later weer langs kwamen was het legioen nog maar half zo groot (het zou kunnen dat het niet de Galliërs waren maar de regen die het plezier in deze optocht vergalde).


8-11-2013

Vandaag viel mij in Luxemburg op dat straten die op de bordjes tweetalig zijn aangegeven soms verschillende namen hebben. De straat die in het Frans “Rue de Chateau d'eaux” was in het Luxemburgs iets heel anders als Watertorenweg namelijk Kätzenbierge, wat volgens mij Kattenberg betekent. Ook bij andere straten ben ik dit verschijnsel tegengekomen.  

7-11-2013

Vandaag mijn nieuwe regenjas kunnen gebruiken. Gezien de afgelopen dagen viel het vandaag eigenlijk wel mee met de regen, het was vandaag vooral motregen. Maar ook daarbij was ik blij met de investering die ik gisteren gedaan heb.

Ik heb een beetje genoeg van het herfstweer, maar gezien de verwachtingen moet ik het nog even vol zien te houden. Niet alleen ik maar ook mijn huishoudaccu. Ook bij regen doen mijn zonnepanelen het, maar beduidend minder dan op een zonnige dag. Daarbij komt dat de dagen inmiddels zo kort zijn en de zon als die al schijnt laag staat, mijn accu wordt daardoor maar een beetje opgeladen. De afgelopen dagen mijn koelkast uit gehad en mijn accu alleen voor de ventilator van mijn verwarming en mijn LED-verlichting gebruikt, desondanks heb ik het idee dat ik meer verbruikt dan geproduceerd heb. Vanavond toch maar weer mijn koelkast aangezet, de temperatuur zelfs 's nachts ruim boven de 10 graden. Aan de andere kant heeft mijn verwarming vandaag maar even gebrand.
Geen foto vandaag

6-11-2013

Mijn wandeling rond Luxemburg heeft vandaag een volgende mijlpaal gehaald, het derde drielandenpunt. De eerste twee lagen midden in een rivier, bij deze was het mij niet helemaal duidelijk er was een braakliggend stuk land waar wel iets van een riviertje door stroomde en daar ergens moest het zijn. Vlak daarlangs was wel duidelijk wat welk land was. Luxemburg was te herkennen aan een grote verzameling tankstations, ik zag zelfs een Franse politieauto die daar ging tanken. De Luxemburgse overheid schijnt jaarlijks 700 miljoen aan extra accijns te verdienen, doordat hun accijns zoveel lager is dan in de buurlanden. Terug naar de grens. De Belgische kant werd gekenmerkt door een groot industrieterrein. De Franse door een 'Zone Commerciale', een hypermarché en een groot aantal andere zaken. De super was een Auchan, mijn favoriet, dus daar even boodschappen gedaan. Verder ben ik bij de Decathlon geweest, ik was op zoek naar een regenjas die klein opgevouwen kon worden. Gevonden, hij had van mij nog iets groter mogen zijn zodat ik hem ook over mijn rugzak aan kon trekken, maar XXXL was zelfs niet zo groot.


5-11-2013

Nog steeds wandel ik tussen de ijzerertsmijnen in het zuiden van Luxemburg. Vandaag geleerd waarom men soms koos voor dagbouw en soms om ondergronds te gaan. De reden is simpel en natuurlijk financieel. Dagbouw had de voorkeur, maar als er teveel berg op de erts-aders lag, ging men de berg in. Diegene die dat deden waren blijkbaar voornamelijk Portugezen. Supporters van Benfica en Sporting hebben hier elk hun eigen café. Het zou mij niet verbazen als de wijk waar iemand hier woont sterk afhankelijk is van welke club uit Lissabon de voorkeur heeft.

4-11-2013

Het gebeurt me niet vaak, maar vanmorgen regende het dusdanig dat ik maar even heb afgezien van de anderhalf uur hardlopen die ik op het programma had staan. Na mijn ontbijt ben ik boodschappen gaan doen, daarna naar een volgend dorp gereden en heb ik daar koffie gedronken. Even over gedacht om toen te gaan hardlopen, maar het weer was nog zo instabiel dat het mij beter leek om te gaan wandelen. Dat heb ik gedaan, mijn bedoeling was een uur of twee te gaan lopen zodat ik een beetje bijtijds kon lunchen en ik aan het eind van de middag kon gaan sporten. Steeds als het mogelijk was ben ik linksaf geslagen dus zou ik weer bij mijn auto uitkomen. Tot mijn verbazing kwam ik toen ik dacht bijna bij mijn auto te zijn een bord tegen waarop stond dat ik in de plaats was waar ik vanmorgen vertrokken was. Daar stond mijn auto dus niet meer. Op de kaart gekeken en gezien dat er een pad tussendoor was naar het dorp waar mijn auto wel stond. Die route gaan volgen, tot ik bij een punt uitkwam waar men een nieuwe rondweg aan het aanleggen was, die ging dwars door wat mijn route was. Nog geprobeerd om aan de andere kant van het bouwterrein mijn weg weer te vinden, maar die was weg. Inmiddels was het gaan stortregenen. Ik had de keuze om op het bouwterrein het ontzettend modderige tracé van de nieuwe weg te volgen of via een geasfalteerde weg terug te lopen naar het dorp. Omdat ik niet zeker wist of de nieuwbouwweg wel op een punt uitkwam waar ik wezen wou, ben ik toch maar naar het dorp gelopen. De weg was geasfalteerd, maar door de regen veranderd in een snelstromende rivier. Ongeveer een uur nadat ik er eerder was geweest kwam ik dus weer in het dorp waar in overnacht had en moest toen nog naar het dorp waar mijn auto nu stond. Gelukkig was de regen gestopt en ging de terugweg zonder verdere problemen. Toen ik terug was bij mijn auto was het half vijf, dus in plaats van een vroege werd het een late lunch. Toch heb ik daarna nog een half uurtje hard gelopen.


3-11-2013

Vandaag op mijn snufferd gegaan. Bijna dagelijks wandel ik over door modder glibberige of met takken bezaaide paden, klim ik over boomstammen of kruip er onderdoor en spring ik over stroompjes. Tot op heden gaat dat goed, zij het soms maar net. Vanmiddag liep ik door een dorpje, ondanks het herfstweer scheen even het zonnetje recht in mijn ogen, die ik weer gebruikte om op mijn telefoon te kijken hoe ik bij mijn auto terug kon komen. Wat ik daardoor niet zag was dat ze in dit dorp Amsterdammertjes hebben in de vorm van betonnen voetballen. Ik liep er dan ook recht tegenaan, waarna ik op het trottoir lag, met schaafwonden aan mijn kin, knie, handen en telefoon. Gelukkig geen grote schade, mijn knie heb ik nog niet gezien, maar die zal vast net als mijn kin wat kleine wondjes laten zien. Van mijn telefoon is het kunststof in de hoek links onderin nu niet meer zo glad als het was.
Sinds ik met mijn Mazda een flinke deuk in mijn deur heb gereden met zo'n betonnen Amsterdammertje, had ik het er al niet zo op en dat heeft er niets mee te maken met dat ik een geboren en getogen Rotterdammer ben.



zondag 3 november 2013

2-11-2013

Vandaag was een dag waarop ik er in slaagde om steeds weer voor de verkeerde weg te kiezen. Het begon met mijn wandeling vanmorgen. Ik was in een dorpje en zag een straatnaambordje met Rue en de naam van de volgende plaats waar ik naartoe wou. Nu wist ik dat beide plaatsen gescheiden werden door een snelweg, dus ik kon al twijfelen of deze straat nog wel naar dat dorpje zou gaan. Het was een leuke straat, eerst geasfalteerd en later toen hij in het bos liep werd het halfverhard. Hij klom flink, niet zo vreemd want hij eindigde op een punt waar parapenters van de berg af konden springen. Er was een mooi uitzicht over de vallei, ik zag o.a. het dorpje waar naartoe ik onderweg was. Maar de weg hield dus op, wel kon ik zien dat er blijkbaar al eerder wandelaars en mountainbikers de weg vervolgd hadden over het gras. Ik dus ook en dat ging goed, tot ik aan het eind kwam. Het pad kwam uit bij een woning die in aanbouw was, waar ooit het pad op de weg uitkwam was nu een afgrond van een meter of 3. Na wat gezoek ben ik via een omweg toch op de weg beland, vlak bij stond een kaart van het dorp, het bleek het dorp waar ik een uurtje eerder ook was. Daarna ging het goed, totdat ik de snelweg over was en daarna een mooi landbouwpad zag dat de goede richting uitging. Dat volgen ging goed tot ik moest kiezen welke kant ik uitging. Ik kon rechtdoor en rechtsaf en bij dat laatste had ik de keuze om links of rechts van een sloot te lopen. Rechtsaf links langs de sloot zag er het meest als een pad uit dus heb ik daarvoor gekozen. Toen ik bijna aan het eind was hield het pad echter op, maar ik kon door het gras doorlopen. Dat heb ik ook gedaan toen de sloot aan het eind van het veld een bocht naar links maakte en honderd meter verder opnieuw. Toen ik het veld driekwart rond was kon ik daar ook niet anders dan linksaf. Ik had me er al bij neergelegd dat ik terug moest toen ik op 50 meter van mijn beginpunt een pad zag dat de goede richting uitging. Ik had dus beter direct rechtdoor kunnen gaan. Het pad werd blijkbaar niet veel gebruikt, maar was voor mij voldoende begaanbaar. Daarna ben ik nog een keer een pad opgelopen dat na een kilometer dood bleek te lopen op een spoorweg en heb ik nog een heel tijd door het bos lopen dwalen omdat paden die ik aan het volgen was plotseling op bleken te houden.
Na mijn lunch ben ik weer gaan wandelen en toen leek alles goed te gaan. Op de terugweg liep ik langs een weg, dat beviel niet zo en ik was blij dat ik een zijweg tegenkwam. Na mijn ervaringen van vanmorgen mijn GPS er maar even bijgepakt. Ik kon de zijweg gaan volgen, als ik de tweede weg rechts zou nemen, de Rue des Mines, zou ik uitkomen op het punt waar ik wou. Regelmatig controlerend op mijn GPS ben ik de weg opgelopen. Toen ik bij de Rue des Mines uitkwam stond daar een slagboom en allerlei bordjes die mij in het Frans vertelde dat ik het terrein van de mijn niet op mocht. Ik sprak even geen Frans, dus ben ik deze dagbouw ijzermijn opgelopen. Al snel vertelde mijn GPS mij dat ik niet meer op de weg liep en toen ik er volgens dat apparaat wel weer op liep, was er weer geen weg. Mijn conclusie was dat waar ooit de weg was, nu een mijn was en dat bij het afgraven daarvan men de weg weggehaald had. Toen maar besloten om terug te gaan, dat was ook niet makkelijk, want het begon inmiddels aardig donker te worden en ik liep over paadjes die door modder en losliggende takken bij daglicht al moeilijk begaanbaar waren. Maar uiteindelijk toch weer bij de weg uitgekomen.
Ondanks alles heb ik vandaag heerlijk gewandeld.


1-11-2013

Mensen zijn kuddedieren. Toen ik vanmiddag naar de camperplaats van Dudelange reed, zag ik dat op het P&R terrein twee campers stonden en een derde bezig was zijn wagen daar neer zetten. Doordat ik hier al diverse keren geweest was wist ik dat ik voor de camperplaats het viaduct over moest. Ik was even bang dat men daar stond omdat het hier vol zou staan, maar niets is minder waar, ik was de eerste die hier zijn camper neerzette. Toen ik rond half 6 na een rondje hardlopen weer langs het P&R terrein liep zag ik dat er inmiddels 5 campers stonden, op de officiële plaats was ik nog steeds de enige.

Vandaag een foto van kuddedieren, ik had foto's gemaakt als illustratie bij mijn verhaal over de ontsnapte stier enkele dagen geleden, maar vandaag zijn ze ook wel toepasselijk.

31-10-2013

Halloween, en zoals gebruikelijk begon ik deze dag met het in mijn bed kruipen om de eerste acht uur slapend door te brengen. Dat mocht niet zo zijn. Een echt horrorverhaal is het niet, maar in kader van 'trick or treat' kan ik zeggen dat ik op een truc werd getrakteerd, door mijn thermometer.
Het was koud deze nacht, geen probleem want mijn dekbed is lekker warm. Ik lag voor mijn gevoel net even in bed (het kan ook zijn dat het al een paar uur was, ik heb niet gekeken hoe laat het was), toen ik in mijn rust gestoord werd door een doordringend piepend geluid. De buitentemperatuur was dusdanig gezakt dat mijn thermometer het nodig vond aan te geven dat het glad kon worden. Het was de bedoeling dat die functie uitstond, maar blijkbaar had ik hem ooit per ongeluk weer geactiveerd. Ik heb het alarm uitgezet en ben weer gaan liggen. Een paar minuten later opnieuw het alarm, ik op een ander knopje gedrukt en het hield weer op. Dit herhaalde zich daarna nog 3 keer. Nadat ik met alle vier de knopjes het alarm een keer uitgezet zonder een permanent resultaat bedacht ik mij dat ik misschien twee keer op een knopje moest drukken, eerst om het alarm uit te zetten en daarna om de alarmfunctie uit te zetten. Het onderste knopje leek mij de beste kandidaat. Het is daarna stil gebleven en ik heb lekker geslapen. Vanmorgen bleek dat de temperatuur tot 1,3 graden was gezakt.


30-10-2013

Toen ik nog iedere avond naar de Wereldomroep kon luisteren zorgde ik er altijd voor dat ik om half 6 thuis was, want dan kon ik de hele uitzending beluisteren. Ook nu die zender is opgeheven hou ik mij aan die tijd. Vandaag gemerkt waarom dat eigenlijk wel verstandig is. Ik was vanuit Schengen rond half vijf gaan wandelen. Ik ben anderhalf uur weggeweest en merkte goed dat afgelopen weekend de zomertijd is opgehouden. Tegen zes uur was de schemering al bijna afgelopen en ik was net op tijd het bos uit voordat het echt donker werd.
  

29-10-2013

Vandaag door drie landen gewandeld, eigenlijk zelfs door vier, want toen ik de brug naar Remich opliep zag ik daar dat er een camping was die “Drei länder ecke” genaamd was. Dat leek mij raar omdat ik nog een kleine 10 Km van de Franse grens verwijderd was. Toch klopte het, op dat punt was de grens tussen Luxemburg, Rheinland Pfalz en Saarland. Ik overnacht vandaag bij het station van Perl, dat ligt aan de voet van de brug naar Schengen en enkele honderden meters van Apach in Frankrijk. Morgenochtend daarom een heel internationaal hardlooprondje.

28-10-2013

Lang voordat een Zweedse zangeres en een Belgische rocker beide een hit hadden met “I follow rivers” deed ik dat al. Het zal ergens rond de eeuwwisseling zijn geweest dat ik langs de Moezel ben gaan fietsen. Dat beviel zo goed dat ik daarna ook langs diverse andere rivieren heb gefietst en sinds vorig jaar gewandeld. Nu volg ik dan de Duits-Luxemburgse grens, maar op een heel klein stukje na bestaat die ook uit rivieren. Ik ben nu bij de derde en laatste daarvan aangeland, de Moezel. Leuk omdat ik hier ooit al eens gefietst heb en nu tijdens mijn wandelingen regelmatig bekende punten tegenkom. Wat trouwens opvalt is dat het water in de Moezel andersom stroomt, niet dat het stroomopwaarts gaat, maar de Our en een Sure stroomde in zuidelijke richting en deze in noordelijke. Het stroomt flink, het water staat vrij hoog, een raar gezicht om bomen te zien die in het water staan.

27-10-2013

Toch vandaag nog even in Trier gebleven. Toen ik vanmorgen aan het hardlopen was bedacht ik mij dat ik op het station mogelijk wifi kon vinden. Dat bleek ook zo te zijn, op het hauptbahnhof kon je en half uur gratis internetten. Dus even heel snel alles gedaan wat ik moest doen. Een half uur is kort, dus toen ik met het publiceren van deze stukjes tot 22 oktober was gekomen was mijn tijd op. Toen ik het station weer uitliep zag ik waar ik gisteren naar had lopen zoeken, een café met wifi, alleen vond ik dat ik al voldoende gedaan had en ben ik er niet naartoe gegaan.

26-10-2013

In het verleden als ik op vakantie ging, waren vaak grotere steden mijn doel. Vanmiddag ben ik in Trier aangekomen. Een mooie stad, met als toppunt de Porta Nigra, de zwarte stadspoort die nog uit de Romeinse tijd stamt. Een periode waarvan op vele plaatsen in het centrum nog resten zijn terug te vinden. Na een middag in het levendige centrum rond te hebben gewandeld heb ik het echter wel weer gezien, ik verlang terug om weer in de natuur te wandelen.

25-10-2013

Bij mijn koffie vanmorgen merkte ik hoe ik er blijkbaar aan gewend ben dat er in de horeca niet meer gerookt wordt. In Luxemburg is dat blijkbaar niet zo, Ondanks dat er maar een stuk of vier klanten waren, stonk het ontzettend naar rook. Dusdanig dat je het rookverbod in Nederland en veel andere landen nog meer gaat waarderen.
Na de koffie teruggewandeld. Een mooie wandelroute, bijzonder was dat ik op een gegeven moment een riviertje over moest, er was geen brug, slechts wat, wankele, stenen in het water. Het ging goed. Tien meter verder moest ik opnieuw diezelfde rivier over, weer over rotsblokken en een heel klein stukje verder opnieuw. Het ging allemaal goed, ook toen ik een paar kilometer verder nog een ander riviertje over moest waar als extra moeilijkheid een boomstronk tussen de rotsen vast was komen te zitten. De wandeling werd verder nog bemoeilijkt door omgevallen bomen die het pad blokkeerde, ergens lagen er vier bij elkaar, het was een heel geklauter voor ik daar overheen en onderdoor was. Al deze obstakels weerhielden mij er niet van om verder te wandelen, tot ik iets zwarts op het pad zag. Het stond rustig te grazen en toen ik wat dichterbij was zag ik dat het een stier was. Ik gestopt en gekeken of het pad niet ergens een bocht maakte en hij achter een schrikdraad stond, maar dat was niet zo. Hij had mij inmiddels ook opgemerkt. Hij keek mij aan en maakte met zijn voorpoot een beweging die mij uit filmscènes bekend was als een teken om tot de aanval over te gaan. Dit imponerende gedrag werkte, met in mijn achterhoofd de jaarlijkse beelden van het St. Firmin festival in Pamplona, heb ik rechtsomkeer gemaakt en ben ik teruggelopen. Met een omweg van een kilometer of twee heb ik daarna mijn wandeling weer voortgezet.


24-10-2013

Sinds vanmorgen weet ik waarvoor de kabels dienen die over rivieren gespannen zijn. De afgelopen tijd kwam ik ze regelmatig tegen en ik had me af lopen vragen waarvoor ze zouden dienen. Eerst dacht ik aan een barrière voor hoogwater, maar daar hingen ze wel erg hoog voor. Toen dacht ik aan kano wedstrijden, maar dan moet je er veel meer hebben. De kabels lopen van een huisje van anderhalf bij anderhalf naar een staander die aan de andere oever staat. Wat ik vandaag geleerd heb ik dat het huisje gebouwd is rond een peilstok waarmee de hoogte van het water af kan worden gelezen. Aan de kabels kan een apparaat gehangen worden waarmee de stroomsnelheid van het water gemeten kan worden. Door beide gegevens te combineren kan berekend worden hoeveel water er door de rivier stroomt.

23-10-2013

Ik moet het maar eens over het weer hebben. De Duitse en Luxemburgse radiozenders waren het vandaag niet helemaal met elkaar eens. Beide hadden voorspeld dat het afgelopen nacht flink zou regenen en dat deed het. Volgens de Duitsers zou de harde regen na de middag plaats maken voor wisselvallig weer en volgens de Luxemburgers zou dat voor de middag al zo zijn. De laatste hadden gelijk, toen ik vanmorgen om 9 uur de deur uitging was het droog en op een paar druppels na is het de rest van de ochtend droog gebleven. Vanmiddag een paar buien die binnen een minuut weer ophielden. Twee daarvan waren zo hard dat je er nat van zou worden, maar beide keren zat ik net in mijn auto.










22-10-2013

Gisteren was ik er al bang voor, op één dag van Vianden naar Dasburg-Pont en terug te lopen was wat teveel hooi op mijn vork. Op zich had het gekund, maar dan had alles goed moeten gaan en dat deed het dus niet. Iets over half negen vanmorgen vertrokken, de berg opgewandeld en op een gegeven moment kwam ik een wandelroute tegen die ik ben gaan volgen. Ik had ongeveer een uur gewandeld toen ik zicht had op een burcht die wel erg veel leek op die van Vianden. Dat was niet zo raar, want het was die van Vianden, daar kwam ik achter toen ik een bordje tegenkwam dat ik rechtsaf kon slaan en het dan 2 Km naar Vianden was. Daarna verder de route gaan volgen, maar ik ben hem op enig moment kwijt geraakt. Toen ik me dat realiseerde eerst een pad opgegaan dat de goede richting uit leek te gaan, maar na 200 meter een bocht van bijna 180 graden maakte. Toen maar teruggelopen en het andere pad ingeslagen. Die bracht mij naar een routebordje waar ik kon zien dat ik na ruim 2 uur wandelen op slechts 4 Km van mijn startpunt was. Maar het bordje zorgde er ook voor dat ik de goede richting uitging. Ik ging goed op mijn doel af toen ik het bos uit was en een weg begon te volgen, een bospad is leuker wandelen, maar er was niet veel verkeer dus dit ging ook wel. Bij een dorpje aangekomen zag ik weer in routebord, ditmaal voor fietsers. Het was nog 16 Km naar Dasburg. Alleen stond het bord dusdanig dat het mij niet helemaal duidelijk was of ik nu de weg moest volgen of een pad links inslaan. Het leek het meest op het laatste en dat leek een fietspad. Honderd meter verder werd het echter een weg over het gras die weer iets verder in een klein wandelpad overging, dusdanig dat zelfs een ervaren mountainbiker er moeite mee zou hebben. Maar het was wel mooi wandelen. Wel had ik op een gegeven moment de zon recht in mijn gezicht, dat was vreemd omdat ik noordwaarts wou. Het bleek dat ik langs een stuwmeer liep, dus op een gegeven moment maakte hij een bocht en ging weer de juiste richting uit. Daarna een pad langs de rivier, dat liep lekker totdat het pad naar rechts afboog en vervolgens doodliep op een grasveld. Datzelfde deed het pad dat langs de rivier ging ook, dus ik terug want het leek mij handiger om daar langs een weiland te lopen. Echter op een gegeven moment hield het weiland op en mijn hoop dat er een paadje langs de rivier zou zijn bleek al snel tevergeefs. Ik wou niet terug en het bos waar ik in terecht was gekomen was een productiebos met eiken. Op de bodem groeide alleen wat mos, ik kon er dus goed lopen, alleen liep het snel dood en moest ik omhoog. Het was nogal een klim. Bovenop aangekomen heb ik een richel kunnen volgen, onder mij lokte een grasveld, maar het leek mij verstandig om zo lang mogelijk hoog te blijven. Achteraf heb ik op het juiste moment besloten om toch richting het gras te gaan, want de richel bleek even later bij een ravijn uit te komen. Het grasveld kon ik niet op, want er liep prikkeldraad, maar dat kon ik goed volgen en zo om de ravijn heen. Tot ongeveer het punt waar het prikkeldraad ophield, daar leek ik echter een pad te zien lopen, enkele tientallen meters boven het punt waar ik stond. Dat was ook zo, alleen was dit niet zo'n netjes opgeruimd eikenbos, maar een stuk bos waarvan de bodem bezaaid was met afgebroken takken en af en toe wat braamstruiken. Toch vrij snel het pad bereikt en daarbij een roofvogel aan het schrikken gebracht die blijkbaar nooit verwacht had dat er iemand op 2 meter van hem vandaan uit de berm op zou duiken. Dat pad gevolgd en bij een brug die ik tegenkwam een bankje opgezocht om mijn bammetje en banaan op te eten. Daarbij op de kaart gekeken waar ik was en geconcludeerd dat ik beter terug kon lopen, want het was nog zo'n 10 Km naar Dasburg-Pont. Dat laatste stukje moet ik later maar een keer doen, ik was nu om even over half 6 thuis.