Ik heb het al een paar dagen niet over
mijn wandelingen gehad. Ik ben er nog steeds me bezig, de laatste
dagen zelfs met twee routes tegelijk. Na mijn mega-wandeling rond het
oefenterrein van het Belgische leger, heb ik overnacht in een dorp
met de bijzondere naam Kalterherberg (ik vermoed dat het dorp zijn
naam te danken heeft aan een zuinige herbergier, maar het kan ook
zijn dat de hoogte van de plaats voor de kou zorgde). In hetzelfde
dorp had ik tijdens mijn wandeling langs de Roer ook overnacht, toen
was ik daar de Vennbahn voor het eerst tegengekomen en gaan volgen.
De ruim 50 Km van daar naar Aken had ik dus nog niet gewandeld. Nu
slingert dat fietspad rond de grens, dus heb ik de afgelopen dagen
beide wandelingen gecombineerd. Vandaag even niet, het laatste stukje
was de Vennbahn naar mijn zin wat te ver van de grens, dus heb ik de
laatste etappe van die wandeling apart gelopen. Dat heb ik vandaag
gedaan.
zaterdag 30 november 2013
28-11-2013
Ze spreken er Duits en daarin kennen ze
volgens mij het woord 'raar' niet zoals wij. Maar voor mij is dit een
erg vreemde plaatsnaam. Niet ver naar het noorden begint het
Nederlandse Limburg en daar ligt een stad die voor Engelsen net zo'n
naam heeft: Weert.
27-11-2013
Ik merk dat ik langzaam weer in de
buurt van Nederland kom. Gisterenavond kon ik opeens de Nederlandse
Radio 1 en 2 ontvangen. Dus heb ik gisterenavond naar “De staat van
Stassen” geluisterd, een leuk programma maar ik vond “Het theater
van het sentiment” leuker. Daarna mijn favoriete programma; “Met
het oog op morgen”. Ik viel met mijn neus in de boter, want het was
dinsdag en dan heeft dit programma mijn favoriete presentatrice,
Mieke van der Wey. Tenslotte ben ik vanmorgen wakker geworden met het
Radio 1 journaal. Ik blijf nog een nachtje op dezelfde camperplaats,
dus vanavond en morgenochtend hetzelfde programma.
26-11-2013
Je zou bijna zeggen dat ik voor een
marathon aan het trainen ben. Nadat ik vorige week 3 uur gelopen heb,
heeft mijn hardlooprondje vanmorgen 2 uur en 11 minuten geduurd. In
tegentelling tot vorige week was het nu wel gepland. Juist om te
voorkomen dat ik de weg kwijt zou raken heb ik vanmorgen
fietsrouteknooppunten gevolgd. Dus had ik van te voren uit kunnen
rekenen dat ik en 25 Km ging lopen. Het beviel me goed, het voordeel
is dat je meestal over asfalt loopt en weinig kruisingen tegenkomt.
Vanmiddag ook maar op die manier mijn wandelroute gepland. Daardoor
heb ik voor het eerst in lange tijd een keer zonder over modderpaden
te lopen gewandeld. Gevolg is dat ik een stuk relaxter heb kunnen
genieten van de Hooge Veenen waar ik doorliep.
25-11-2013
Het was weer een bijzonder wandeling
vandaag. Iets na negen uur ben ik vertrokken. Gisteren had ik al een
stukje door de blauwe zone van een militair oefenterrein gelopen.
Vandaag waren de bordjes omgedraaid en mocht ik de blauwe en rode
zone niet betreden. Dan er maar omheen. Bij de blauwe zone betekende
het dat ik het pad dat ik gisteren al twee keer gelopen had nu nog
een keer over moest, maar nu de andere kant op. Helemaal niet erg,
want het liep door een heel mooie vallei, die in het voorjaar nog
mooier moet zijn, want dan staat hij vol met wilde narcissen. Rond de
blauwe zone lopen duurde iets langer dan ik gedacht had, maar niet
onrustbarend, dus begon ik daarna met de rode zone. Dit leek heel
voorspoedig te gaan, want aan de buitenkant van het verboden gebied
liep een tankbaan, een mooie kaarsrechte betonweg waarvan ik een mooi
uitzicht had op de vallei waar opviel dat de weilanden door heggen
gescheiden waren. Een apart gezicht. Wat mij verontrustte was dat ik
geweervuur hoorde, maar niet uit de rode zone maar verder weg. Toen
ik aan het eind van de rode zone was, bleek hoe dat kon. De blauw en
rode zones vormden maar een deel van een oefenterrein, de zones mag
je in als er geen oefeningen zijn, bij de rest van het terrein staan
altijd bordjes “militair gebied, verboden toegang”. Het was geen
klein oefenterrein. Na een uur kwam ik bij een dorpje, daar in een
café een bakkie gedaan en ik dacht om daarna bij de bakker broodjes
te kopen, maar ik kwam geen bakker meer tegen. Na het dorp heb ik nog
anderhalf uur langs het oefenterrein gelopen. Het was 4 uur en het
begon al wat te schemeren en ik was hemelsbreed nog meer dan 10 Km
van mijn auto vandaan. In eerste instantie ben ik maar niet het bos
ingegaan, maar heb ik de weg gevolgd, dan wist ik zeker dat ik goed
uitkwam. Toen ik het eerste Duitse dorpje bereikte ben ik een
fietsroute gaan volgen. Dat ging al snel fout, de weg splitste zich
in tweeën en ik ging rechtdoor. Na een kilometer kwam ik erachter
dat de route linksaf was gegaan, ik moest dus terug. Daarna ging het
volgen van de route goed, alleen ging hij dwars door het bos en het
werd steeds donkerder. Het laatste stuk heb ik mijn telefoon gebruikt
om de weg een beetje te verlichten. Tot slot brak er toen ik op
enkele honderden meters van mijn auto verwijderd was nog even een
flinke, natte, sneeuwbui los. Ik was dan ook heel blij toen ik bij
mijn auto terug was. Het was kwart voor zeven, dus werd het vandaag
wel een hele late lunch.
24-11-2013
Net als bijna iedere dag de afgelopen
weken, heb ik vandaag gewandeld. Weinig bijzonderheden, een mooie
omgeving, langs wegen en paden vooral in het bos gewandeld. Soms een
stuk omgewandeld, waaronder een stuk waarbij ik na enkele kilometers
weer terug kwam op hetzelfde punt. Bij gebrek aan bijzonderheden zal
ik het maar even over de foto van vandaag hebben. Het heeft wat van
de mehir-velden in Frankrijk maar deze zijn niet door Obelix &
Co. aangelegd, maar door het nazi-regime. Het zijn de restanten van
de west-wall. De verdedigingslinie die het Hitler-regime tussen Kleef
en Basel heeft gebouwd. Het was een groot werkgelegenheidsproject,
eind jaren 30 en heeft miljarden gekost, in 1938 is in Duitsland
bijna 10 keer zoveel aan dit project uitgegeven dan aan voedsel,
bijna een kwart van de totale staal- en cementproductie werd gebruikt
voor het gewapend beton van deze tankversperringen en de bunkers waar
deze verdedigingslinie uit bestond. Toen 5 jaar later Duitsland werd
aangevallen, had de technische vooruitgang ervoor gezorgd dat dit
soort hobbels voor de tanks geen probleem meer waren. Daarnaast waren
de bunkers door gebrek aan onderhoud, bewapening en mankracht
nauwelijks een probleem voor de oprukkende geallieerden. Nu is het de
vraag hoe men over 2000 jaar over deze vreemde velden met
betonblokken denkt. Ik vermoed dat ze er een religieuze betekenis aan
toekennen.
23-11-2013
Gisteren dacht ik een mooie plek te
hebben uitgezocht om te overnachten. De parkeerplaats bij een kerk en
een feestzaal annex VVV. Het was ook een mooie plek alleen was er in
de feestzaal een disco. De muziek viel wel mee, maar het komen en
gaan van de bezoekers gaf een dusdanig lawaai dat ik slecht geslapen
heb. De laatste keer dat ik op mijn horloge keek was het half 3, maar
ik denk dat het 4 uur was voordat het rustig was. De tweede helft van
de nacht heb ik wel goed geslapen. Op een gegeven moment werd ik
wakker en hoorde ik Duits. Ik vreesde dat het nog niet gedaan was met
de geluidsoverlast, maar het bleek mijn radio te zijn. Maar een half
uurtje langer blijven liggen en daarna toch redelijk uitgeslapen
opgestaan. Ik had mij voorgenomen om vanmiddag na mijn wandeling een
foto te nemen van de feestzaal, om te laten zien dat je daar niet
echt een populaire disco verwacht. Maar blijkbaar is er vanavond een
nog groter feest, want het gebouw was met geblindeerde hekken afgezet
en er waren Dixi's gesplaatst. Ik zal er geen last van hebben, ik
slaap vanacht in een andere plaats. De foto die ik wel gemaakt heb is
van de kerk, ik dacht dat het een mooi gerestaureerd oud kerkje was,
maar het bleek dat de begin vorige eeuw gebouwde moderne kerk na een
granaatinslag afgebroken moest worden en deze dus naoorlogs is.
22-11-2013
Het was afzien vandaag. Een stevige
maar vooral ijzige wind en daarbij heeft het een groot deel van de
dag licht gesneeuwd. Gisteren aan het eind van de dag heb ik mijn
auto verplaatst naar een parkeerplaats die waarschijnlijk een van de
hoogste van België is. Maar hij lag op de door mij geplande
wandelroute voor vandaag. Omdat ik toch ging wandelen vond ik het
vanmorgen dan ook niet zo erg dat mijn ramen bevroren waren. Alleen
toen ik om half vier weg wou rijden waren ze nog steeds bevroren.
Gelukkig ging het er wel makkelijk af. Nu sta ik in een dorpje met de
mooie naam Schönberg, 15 Km zuidelijker en ruim 200 meter lager. De
temperatuur is hier dan ook een paar graden hoger.
21-11-2013
Het sneeuwde vanmorgen toen ik opstond.
Heel licht, maar op de daken en velden had zich een klein laagje wit
poeder gevormd. Het was niet verkeersbelemmerend, maar dat maakte
voor mij niet uit, want ik ben vanmorgen in Malmedy gebleven zodat ik
mijn accu nog even iets langer aan de lader kon laten staan en tevens
even naar de Quick kon voor een kop koffie en om te Internetten. Toen
ik tegen enen terug was, gaf de regulator van mijn zonnepanelen aan
dat mijn accu vol was. Ik ben toen in oostelijke richting vertrokken
naar de grens met Duitsland. Hier een wandeling gemaakt, waarbij ik
langs de 'Weisse Stein' kwam. Een steen die een toeristische
attractie vormt en niet wit is, zelfs nu niet terwijl de omgeving dat
wel was, het was weer gaan sneeuwen. Volgens het informatiepaneel is
de steen oorspronkelijk wel wit geweest, daardoor had hij voor de
Germanen een religieuze betekenis, zij gebruikte hem als offersteen.
donderdag 21 november 2013
20-11-2013
Sinds het afgelopen weekend had ik het
idee dat als ik een LPG-tankstation zou vinden ik mijn tank zou gaan
vullen. Niet gevonden, met als gevolg dat toen ik vanmorgen koffie
had gezet er nog maar 1 liter gas in de tank zat. Om te voorkomen dat
vanavond mijn kachel uit gaat en, nog erger, ik niet meer kan koken,
moest ik vandaag gaan tanken. Ik dacht dit in St. Vith te kunnen gaan
doen, maar daar was geen pomp. Bij de toeristeninfo gaan vragen en
zij vertelde mij dat ik ervoor naar Malmedy moest. Dus heb ik dat
maar gedaan en zoals ze vertelde was er op de weg waarover ik de stad
inreed een benzinestation met autogas. Na mijn tank gevuld te hebben,
heb ik besloten om maar een dagje in Malmedy te blijven, de
camperplaats moet je hier wel voor betalen, maar daar krijg je dan
ook stroom voor. De zon heb ik de afgelopen tijd maar weinig gezien,
dus is het wel eens verstandig om mijn accu met de lader te vullen,
al is het maar om te voorkomen dat ik een dezer dagen ondanks een
volle gastank toch in de kou zit (mijn gaskachel heeft een beetje
elektriciteit nodig voor de besturing en de ventilator).
Het kan nog zijn dat het feit dat ik
naar Malmedy moest een 'blessing in disguise' blijkt, er wordt voor
morgen sneeuw voorspeld en ik vermoed dat het mij hier minder
problemen zal opleveren dan 25 Km zuidelijker.
19-11-2013
Vandaag dan wel mijn wandeling rond
Luxemburg afgerond. Hardlopend nog wel. Gisteren de kaart bestudeerd
en een route uitgekozen die ik in ongeveer 2 uur zou kunnen rennen.
Daar vanmorgen aan begonnen. Het begon al met een tegenvaller, de
eerste twee kilometer was bergopwaarts, dus had ik een flinke warming
up. Het stuk door Luxemburg ging daarna van een leien dakje. Na de
grens werd het wat moeilijker, de weg was onverhard, soms wat
modderig en ik had geen wegnummers of borden die mij de juiste weg
wezen. Wel een wandelroute, maar op een gegeven moment had ik het
idee dat die wel heel erg veel noordwaarts ging. Ik ben toen een
andere route gaan volgen en die kwam even later in een dorp uit
waarvan ik de naam op de kaart had gezien. Daar ging het fout, ik
twijfelde of ik linksaf of rechtdoor moest gaan, de route ging
linksaf, dus ben ik die gevolgd. Achteraf had ik zelfs rechtsaf
moeten slaan, dan had ik een korte weg terug naar Ouren gehad. Daar
kwam ik 5 Km later achter, ik kwam in het dorpje Oudler en dacht
bijna thuis te zijn, maar de kerk zag er toch wel wat anders uit als
vanmorgen. Dat bleek niet zo raar, toen ik een kaart tegenkwam en zag
dat Oudler toch wat anders is dan Ouren, de twee plaatsen liggen 13
Km van elkaar. Gelukkig stond Ouren hier wel aangegeven, dus ben ik
die route gaan volgen en kwam ik moe maar voldaan terug bij mijn
auto. Volgens mijn stopwatch bleek ik precies 3 uur gelopen te
hebben, ik schat een kilometer of 33, waarvan ruim 10 om. Sinds mijn
laatste marathon, op 2e Paasdag in, ik denk 2004, hen ik niet meer zo
lang hardgelopen.
Geen foto vandaag.
18-11-2013
Ik ga straks slapen op dezelfde
parkeerplaats als waar ik precies vier weken geleden wakker ben
geworden, bij het 'Europa Denkmal' in Ouren. Het drielandenpunt van
België, Duitsland en Luxemburg. Toen begon ik met mijn wandeling
langs de Luxemburgse grens, vandaag wou ik daarvan de laatste etappe
lopen. Dat is niet gelukt, Na mijn lunch was ik gaan wandelen en na
anderhalf uur realiseerde ik me dat als ik me dat ik als ik de route
wou lopen die ik op mijn programma had, ik pas rond vijfen bij de
grens zou zijn waar ik vanmorgen was en dat het daarna nog minstens
een uur terug was naar mijn auto. Maar ik was ook vlak bij een brug
over de Our, dus ben ik die overgegaan en langs de Duitse kant van de
grens terug gewandeld. Dus in plaats van de laatste etappe van mijn
Luxemburgse wandeling werd het de eerste langs de Belgisch-Duitse
grens. Niet dat ik nu wel op tijd thuis was, na een voorspoedig begin
kwam ik tegen de schemering in een bos uit. Daar heb ik een keer een
verkeerde keuze gemaakt waardoor ik een flink end om moest lopen.
Uiteindelijk was het half zeven voordat ik bij mijn auto terug was.
Het was wel weer een hele belevenis om op een onverlicht bospad te
lopen terwijl het donker was.
17-11-2013
Op de kalender van de KNVB voor dit
seizoen stond dit weekend waarschijnlijk als inhaal weekend ingevuld.
Rond het weekend zijn er vriendschappelijke interlands en clubs
zonder internationals zouden dus nu hun eventuele inhaalwedstrijden
kunnen spelen. Ik heb mijn weekend op soortgelijke manier ingevuld.
Na gisteren het stukje LuxemburgseVennbahn gelopen te hebben dat ik
nog op het programma had staan, heb ik vandaag de etappe langs de
Luxemburgs-Duitse grens tussen Dasburg en Gemund gelopen waar ik op
mijn tweede dag van mijn wandeling langs die grens, a.s. dinsdag 4
weken geleden, niet was toegekomen. Het was maar goed dat ik dat toen
niet geprobeerd heb, want ik ben vandaag ruim 5 uur aan het wandelen
geweest en qua route zat vandaag bijna alles mee, ik heb het idee dat
ik nagenoeg de snelste weg tussen beide plaatsen gelopen heb. Toch
wel leuk om hier weer terug te zijn, nu zie ik dat de herfst hier een
stuk verder is, veel bomen zijn nu kaal. Verder valt nu des te meer
op dat hier in de Eiffel het landschap een stuk anders is dan 20 Km
ten noordwesten hiervan, de Belgisch-Luxemburgse grens waar ik de
afgelopen dagen heb gelopen.
Besloten deze nacht in Dasburg te
blijven, nu maar hopen dat er morgen geen mist is en dat ik mijn
ruiten niet hoef te schrappen, want morgen wil ik terug naar de
noordgrens om mijn wandeling af te ronden.
16-11-2013
Vandaag het hoogste punt van mijn
wandelingen door Luxemburg bereikt. Wandelingen, want tijdens mijn
wandeling langs de grens was ik vandaag op het punt waar ik vier
weken geleden met mijn wandeling langs het Belgische deel van de
Vennbahn had afgesloten. Dit fietspad over de voormalige spoorlijn
loopt na de grens nog een kleine 10 kilometer in Luxemburg door,
vandaag heb ik die gewandeld. Wie mijn bericht van vier weken geleden
nog kan herinneren weet dat het Belgische deel van deze route
eindigde bij een tunnel die afgesloten was. Vandaag in Luxemburg heb
ik geleerd waarom. Nadat het spoorverkeer op de Vennbahn gestaakt was
is de tunnel gekraakt door kolonies vleermuizen, waaronder zeer
zeldzame soorten. Om die beesten met rust te laten is de tunnel
afgesloten en zal dat ook blijven. Men is bezig om een alternatieve
route over de berg aan te leggen. Dat wordt een flinke kuitenbijter,
want de berg waar de tunnel doorgaat heeft de hoogste top van het
land.
zaterdag 16 november 2013
15-11-2013
Ik schrok even toen ik tijdens mijn
wandeling vandaag een informatiepaneel tegenkwam over de gietijzeren
grenspalen die de Belgisch-Luxemburgse grens markeren. Nadat met het
verdrag van Londen Luxemburg in 1839 onafhankelijk kreeg en de grens
bepaald werd zijn die, nadat het verdrag in 1843 geratificeerd was,
geplaatst. De palen zijn genummerd en vandaag ben ik o.a. nummer 283
tegengekomen. Volgens het informatiepaneel zouden er 507 staan, ik
heb het vermoeden dat het een drukfout is, want volgens mij ben ik
bijna aan het eind van deze wandeling, het lijkt mij logischer als er
in totaal 307 zijn. Dat zou ook kloppen want de grens is zo'n 150 Km
lang en dan staan ze dus om de halve kilometer.
Morgen wordt Sinterklaas verwelkomd,
maar hier zijn ze al druk met de Kerst bezig. Men is hard bezig om de
bomen te oogsten. De foto daarvan kon je gisteren al zien, ik vond
hier een foto van een grenspaal toepasselijker.
14-11-2013
Ik zat vanmorgen gevangen. Het had
niets te maken met het feit dat ik illegaal wildkampeerde in
Luxemburg (dat ik zo goed bevallen dat ik het nu opnieuw doe), maar
met de vorst. Afgelopen maandag had het licht gevroren en toen ging
het slot van mijn schuifdeur al een beetje moeilijk open, nu had het
nog enkele graden harder gevroren en ging het helemaal niet meer.
Gelukkig kon ik wel gewoon door de voordeur aan bestuurderszijde naar
buiten.
Verder ben ik vandaag een stuk door een
hond gevolgd. Ik liep het dorp uit waar ik overnacht heb en bij een
boerderij zat zoals veelal gebruikelijk een hond. Deze begon niet
zoals de meeste te blaffen, maar kwam op mij aflopen, maakte toen zij
mij naderde een omtrekkende beweging en kwam achter mij lopen.
Meestal duurt zo'n escorte totdat het de hond duidelijk is dat ik de
boerderij alleen maar passeer. Deze liep na een half uur nog met mij
mee. Even dacht ik dat ik haar kwijt was toen er in het weiland een
verse hoop mest gestort was. Maar enkele minuten later liep zij weer
achter mij. Toen liep ik fout en ik dacht in de juiste richting te
gaan door een stukje dwars door een bos te gaan, zij kon dat niet.
Maar ik had daar snel in de gaten dat het bos geen oplossing was, en
toen ik terug was op de weg kwam zij er ook weer aan. Vervolgens ben
ik nog een keer een bos ingegaan, dit keer duurde het wat langer
voordat ik door had dat het doodliep op een weiland met hoog
prikkeldraad. Toen ik terug op de weg kwam was de hond verdwenen.
13-11-2013
Weer lekker gewandeld op deze heerlijk
zonnige dag. Vanmorgen liep ik een stuk door een bos toen ik voor mij
een roofvogel zag wegvliegen. Wat voor vogel het was weet ik niet,
maar in ieder geval een flinke, zijn vleugels hadden een spanwijdte
van een anderhalve meter. Blijkbaar had ik hem bij zijn lunch
gestoord, want vlak nadat ik hem had zien vliegen hoorde ik een klap
en zag ik dat vlak naast mij het half geconsumeerde karkas van een
duif uit de boom was gevallen.
Na mijn wandelingen van vandaag was het
bijna 7 uur vanavond toen ik op zoek was naar een plaats om te
overnachten. Ik had op een kaart gezien dat er in een dorpje een
parkeerplaats zou zijn, maar toen ik daar aankwam bleek dat er
wegwerkzaamheden waren en door de omleidingsroute heb ik de
parkeerplaats helemaal niet gezien. Doorgereden naar het volgende
dorp, toen ik dat binnenreed zag ik dat ik in Luxemburg beland was.
Ik vond er wel een mooi plaatsje om een nachtje te parkeren, dus
slaap ik in Luxemburg.
12-11-2013
Vandaag weer lekker gewandeld. Wel weer
de route kwijtgeraakt door een rondlopende weg, stukken dwars door
het bos gelopen en een snelstromende rivier op mijn pad tegengekomen.
Dit keer ben ik niet door de rivier gegaan, maar een paar honderd
meter de richting opgelopen waar ik niet heen moest en zoals verwacht
daar een brug gevonden.
Iets heel anders. Lekker gegeten
vanavond. Ik heb rijst in de pan gedaan, met de inhoud van een pak
gezeefde tomaten, wat spekblokjes en ui. Dit aan de kook gebracht en
langzaam gaar laten worden. Met wat Provençaalse kruiden erover was
het een heel lekkere maaltijd.
11-11-2013
Vandaag weer een avontuurlijke
wandeling gehad. Gisterenavond was ik er achtergekomenn dat de rivier
de Sûre op een gegeven moment Luxemburg instroomt en niet meer de
grensrivier is. Maar waar ik gisteren mijn wandeling beëindigd had
was de brug nog wel de grens. Naar die brug ben ik vanmorgen gelopen
en vervolgens aan de andere kant van de rivier naar de volgende. Dat
was een flink stuk en ik was dus niet echt meer bij de grens.
Hemelsbreed was het 6,5 Km naar mijn auto, volgens de routeplanner
ruim het dubbele. Begonnen om de weg te volgen, maar gauw kwam ik een
wandelpad tegen dat veel meer de goede richting uitging. Dat ben ik
gaan volgen en daarna een paar ander paden die ik koos op basis van
mijn elektronisch kompas. Ik ging aardig de goede kant uit toen ik in
een dal uitkwam waar een riviertje doorliep. Het pad kwam bij een hek
uit, erachter zag ik een bruggetje over het riviertje, dus ben ik
over het hek geklommen. Na het bruggetje ging de weg verder, maar
haaks op de richting die ik op moest. In de goede richting was een
berghelling, die blijkbaar niet zo lang geleden gerooid en herplant
was. Zag er makkelijk uit, dus heb ik die beklommen. Toen ik boven
was weer naar beneden, dat was iets moeilijker maar ging ook goed.
Alleen toen ik beneden kwam bleek daar weer een rivier te lopen, dit
keer geen brug, slechts een meter of vijf brede rivier met
snelstromend water. De beste oplossing leek mij om door de rivier te
gaan. Mijn schoenen, sokken en broek uitgetrokken en ik de rivier in.
Ik had verwacht dat ik tot mijn knieën in het water zou lopen, het
bleek echter tot vlak onder mijn kruis te komen, mijn onderbroek was
droog gebleven, ware het niet dat het een snelstromende rivier was en
het water dat tegen mijn benen kwam wat omhoog werd gestuwd. Aan de
overkant gekomen mijzelf weer aangekleed en toen het volgende
probleem, het hek dat ik had gezien kon ik niet even opendoen en het
prikkeldraad was tot anderhalve meter hoog, dus daaroverheen was ook
geen optie, gelukkig vond ik een klein stukje verderop wel een stuk
prikkeldraad dat laag genoeg was om overheen te stappen. Daarna
relatief eenvoudig terug richting mijn auto gegaan, tot ik op één
kilometer was. Opnieuw een snelstromende rivier waar ik overheen
moest. Ik had me er al bij neergelegd dat ik nogmaals uit de broek
moest, toen ik een veel eenvoudiger oplossing zag, er lag een
betonnen plaat bij wijze van brug over de rivier. Ik was daar wel
blij mee.
10-11-2013
Soms heb je van die dagen dat ik niet
weet wat ik zal schrijven. Nu op een positieve manier, ik kan het
hebben over mijn wandeling van vanmorgen, over hoe ik vanmiddag een
korte wandeling maakte en er geen brug over de Sûre bleek te zijn
waar ik die verwacht had of over mijn reis naar mijn
overnachtingsplek waarbij bleek dat de plaats die ik uitgezocht had
niet in België maar in Luxemburg lag (in Luxemburg mag je formeel
niet in je geparkeerde auto slapen net als in Nederland, vandaar dat
ik een voorkeur heb om in een van de buurlanden te overnachten).
Laat ik maar bij het begin eindigen.
Vanuit Martelange vanmorgen zuidwaarts gewandeld naar Nothomb,
vervolgens over een weg die recht over de grens liep terug. Op enig
moment boog die weg af Luxemburg in en kwam ik op een punt waar ik de
keuze had over hoe ik terug naar Martelange zou lopen. Eerst koos ik
om via Perlé te lopen, maar toen ik een wandelroute tegenkwam die in
de richting van mijn alternatieve route ging, ben ik die gaan volgen.
Na enige tijd boog die route af in een richting waarbij ik dacht dat
het niet goed was, dus ben ik een andere route gaan volgen. Blijkbaar
maakte die een heel langzame bocht naar rechts, want terwijl ik het
idee had naar het noorden te lopen keek ik toen de zon even door de
wolken prikte er recht in. Even dacht ik met een bijzonder
natuurverschijnsel te maken te hebben, maar ook hier blijkt er geen
noorderzon te zijn. Ik bleek een half rondje gelopen te hebben en
kwam daarna alsnog in Perlé uit. Daarna rustig verder naar mijn auto
teruggelopen, vermeldenswaardig is nog dat ik bij het Luxemburgse
Haute Martelange een kleine omweg moest maken omdat de weg een rivier
was geworden.
9-11-2013
Martelange, bekend omdat het langs de
oude weg tussen Luik en Luxemburg ligt en omdat de weg hier precies
langs de grens van het Groothertogdom loopt. Met als gevolg dat de
gehele oostelijke zijde van de weg hier al vanouds vol met
benzinestations staat. Na mijn aandelen Shell gesponsord te hebben
vond ik hier een mooi plekje langs de Sure om de nacht door te
brengen. Rond zessen zat ik in mijn auto toen ik blauwe zwaailichten
aan zag komen. Ze kwamen alleen heel langzaam. Op de hoek aan de
andere kant van de brug bleef hij een tijdje staan en toen zag ik in
de verte nog een stel soortgelijke lichten. Snel nadat de eerste die
ik zag weer ging rijden, de brug over ging en langs mij reed was mij
duidelijk. Achter de politieauto reed een Romeinse centurion op een
paard en liepen zijn legionairs, allen met helm, zwaard en schild. Ze
zagen eruit zoals bij Asterix, alleen was het hesje dat ze aanhadden
niet groen maar fluoriserend oranje. Blijkbaar zijn ze onderweg
Galliërs tegengekomen, want toen ze een uur later weer langs kwamen
was het legioen nog maar half zo groot (het zou kunnen dat het niet
de Galliërs waren maar de regen die het plezier in deze optocht
vergalde).
8-11-2013
Vandaag viel mij in Luxemburg op dat
straten die op de bordjes tweetalig zijn aangegeven soms
verschillende namen hebben. De straat die in het Frans “Rue de
Chateau d'eaux” was in het Luxemburgs iets heel anders als
Watertorenweg namelijk Kätzenbierge, wat volgens mij Kattenberg
betekent. Ook bij andere straten ben ik dit verschijnsel
tegengekomen.
7-11-2013
Vandaag mijn nieuwe regenjas kunnen
gebruiken. Gezien de afgelopen dagen viel het vandaag eigenlijk wel
mee met de regen, het was vandaag vooral motregen. Maar ook daarbij
was ik blij met de investering die ik gisteren gedaan heb.
Ik heb een beetje genoeg van het
herfstweer, maar gezien de verwachtingen moet ik het nog even vol
zien te houden. Niet alleen ik maar ook mijn huishoudaccu. Ook bij
regen doen mijn zonnepanelen het, maar beduidend minder dan op een
zonnige dag. Daarbij komt dat de dagen inmiddels zo kort zijn en de
zon als die al schijnt laag staat, mijn accu wordt daardoor maar een
beetje opgeladen. De afgelopen dagen mijn koelkast uit gehad en mijn
accu alleen voor de ventilator van mijn verwarming en mijn
LED-verlichting gebruikt, desondanks heb ik het idee dat ik meer
verbruikt dan geproduceerd heb. Vanavond toch maar weer mijn koelkast
aangezet, de temperatuur zelfs 's nachts ruim boven de 10 graden. Aan
de andere kant heeft mijn verwarming vandaag maar even gebrand.
Geen foto vandaag
6-11-2013
Mijn wandeling rond Luxemburg heeft
vandaag een volgende mijlpaal gehaald, het derde drielandenpunt. De
eerste twee lagen midden in een rivier, bij deze was het mij niet
helemaal duidelijk er was een braakliggend stuk land waar wel iets
van een riviertje door stroomde en daar ergens moest het zijn. Vlak
daarlangs was wel duidelijk wat welk land was. Luxemburg was te
herkennen aan een grote verzameling tankstations, ik zag zelfs een
Franse politieauto die daar ging tanken. De Luxemburgse overheid
schijnt jaarlijks 700 miljoen aan extra accijns te verdienen, doordat
hun accijns zoveel lager is dan in de buurlanden. Terug naar de
grens. De Belgische kant werd gekenmerkt door een groot
industrieterrein. De Franse door een 'Zone Commerciale', een
hypermarché en een groot aantal andere zaken. De super was een
Auchan, mijn favoriet, dus daar even boodschappen gedaan. Verder ben
ik bij de Decathlon geweest, ik was op zoek naar een regenjas die
klein opgevouwen kon worden. Gevonden, hij had van mij nog iets
groter mogen zijn zodat ik hem ook over mijn rugzak aan kon trekken,
maar XXXL was zelfs niet zo groot.
5-11-2013
Nog steeds wandel ik tussen de
ijzerertsmijnen in het zuiden van Luxemburg. Vandaag geleerd waarom
men soms koos voor dagbouw en soms om ondergronds te gaan. De reden
is simpel en natuurlijk financieel. Dagbouw had de voorkeur, maar als
er teveel berg op de erts-aders lag, ging men de berg in. Diegene die
dat deden waren blijkbaar voornamelijk Portugezen. Supporters van
Benfica en Sporting hebben hier elk hun eigen café. Het zou mij niet
verbazen als de wijk waar iemand hier woont sterk afhankelijk is van
welke club uit Lissabon de voorkeur heeft.
4-11-2013
Het gebeurt me niet vaak, maar
vanmorgen regende het dusdanig dat ik maar even heb afgezien van de
anderhalf uur hardlopen die ik op het programma had staan. Na mijn
ontbijt ben ik boodschappen gaan doen, daarna naar een volgend dorp
gereden en heb ik daar koffie gedronken. Even over gedacht om toen te
gaan hardlopen, maar het weer was nog zo instabiel dat het mij beter
leek om te gaan wandelen. Dat heb ik gedaan, mijn bedoeling was een
uur of twee te gaan lopen zodat ik een beetje bijtijds kon lunchen en
ik aan het eind van de middag kon gaan sporten. Steeds als het
mogelijk was ben ik linksaf geslagen dus zou ik weer bij mijn auto
uitkomen. Tot mijn verbazing kwam ik toen ik dacht bijna bij mijn
auto te zijn een bord tegen waarop stond dat ik in de plaats was waar
ik vanmorgen vertrokken was. Daar stond mijn auto dus niet meer. Op
de kaart gekeken en gezien dat er een pad tussendoor was naar het
dorp waar mijn auto wel stond. Die route gaan volgen, tot ik bij een
punt uitkwam waar men een nieuwe rondweg aan het aanleggen was, die
ging dwars door wat mijn route was. Nog geprobeerd om aan de andere
kant van het bouwterrein mijn weg weer te vinden, maar die was weg.
Inmiddels was het gaan stortregenen. Ik had de keuze om op het
bouwterrein het ontzettend modderige tracé van de nieuwe weg te
volgen of via een geasfalteerde weg terug te lopen naar het dorp.
Omdat ik niet zeker wist of de nieuwbouwweg wel op een punt uitkwam
waar ik wezen wou, ben ik toch maar naar het dorp gelopen. De weg was
geasfalteerd, maar door de regen veranderd in een snelstromende
rivier. Ongeveer een uur nadat ik er eerder was geweest kwam ik dus
weer in het dorp waar in overnacht had en moest toen nog naar het
dorp waar mijn auto nu stond. Gelukkig was de regen gestopt en ging
de terugweg zonder verdere problemen. Toen ik terug was bij mijn auto
was het half vijf, dus in plaats van een vroege werd het een late
lunch. Toch heb ik daarna nog een half uurtje hard gelopen.
3-11-2013
Vandaag op mijn snufferd gegaan. Bijna
dagelijks wandel ik over door modder glibberige of met takken
bezaaide paden, klim ik over boomstammen of kruip er onderdoor en
spring ik over stroompjes. Tot op heden gaat dat goed, zij het soms
maar net. Vanmiddag liep ik door een dorpje, ondanks het herfstweer
scheen even het zonnetje recht in mijn ogen, die ik weer gebruikte om
op mijn telefoon te kijken hoe ik bij mijn auto terug kon komen. Wat
ik daardoor niet zag was dat ze in dit dorp Amsterdammertjes hebben
in de vorm van betonnen voetballen. Ik liep er dan ook recht
tegenaan, waarna ik op het trottoir lag, met schaafwonden aan mijn
kin, knie, handen en telefoon. Gelukkig geen grote schade, mijn knie
heb ik nog niet gezien, maar die zal vast net als mijn kin wat kleine
wondjes laten zien. Van mijn telefoon is het kunststof in de hoek
links onderin nu niet meer zo glad als het was.
Sinds ik met mijn Mazda een flinke deuk
in mijn deur heb gereden met zo'n betonnen Amsterdammertje, had ik
het er al niet zo op en dat heeft er niets mee te maken met dat ik
een geboren en getogen Rotterdammer ben.
zondag 3 november 2013
2-11-2013
Vandaag was een dag waarop ik er in
slaagde om steeds weer voor de verkeerde weg te kiezen. Het begon met
mijn wandeling vanmorgen. Ik was in een dorpje en zag een
straatnaambordje met Rue en de naam van de volgende plaats waar ik
naartoe wou. Nu wist ik dat beide plaatsen gescheiden werden door een
snelweg, dus ik kon al twijfelen of deze straat nog wel naar dat
dorpje zou gaan. Het was een leuke straat, eerst geasfalteerd en
later toen hij in het bos liep werd het halfverhard. Hij klom flink,
niet zo vreemd want hij eindigde op een punt waar parapenters van de
berg af konden springen. Er was een mooi uitzicht over de vallei, ik
zag o.a. het dorpje waar naartoe ik onderweg was. Maar de weg hield
dus op, wel kon ik zien dat er blijkbaar al eerder wandelaars en
mountainbikers de weg vervolgd hadden over het gras. Ik dus ook en
dat ging goed, tot ik aan het eind kwam. Het pad kwam uit bij een
woning die in aanbouw was, waar ooit het pad op de weg uitkwam was nu
een afgrond van een meter of 3. Na wat gezoek ben ik via een omweg
toch op de weg beland, vlak bij stond een kaart van het dorp, het
bleek het dorp waar ik een uurtje eerder ook was. Daarna ging het
goed, totdat ik de snelweg over was en daarna een mooi landbouwpad
zag dat de goede richting uitging. Dat volgen ging goed tot ik moest
kiezen welke kant ik uitging. Ik kon rechtdoor en rechtsaf en bij dat
laatste had ik de keuze om links of rechts van een sloot te lopen.
Rechtsaf links langs de sloot zag er het meest als een pad uit dus
heb ik daarvoor gekozen. Toen ik bijna aan het eind was hield het pad
echter op, maar ik kon door het gras doorlopen. Dat heb ik ook gedaan
toen de sloot aan het eind van het veld een bocht naar links maakte
en honderd meter verder opnieuw. Toen ik het veld driekwart rond was
kon ik daar ook niet anders dan linksaf. Ik had me er al bij
neergelegd dat ik terug moest toen ik op 50 meter van mijn beginpunt
een pad zag dat de goede richting uitging. Ik had dus beter direct
rechtdoor kunnen gaan. Het pad werd blijkbaar niet veel gebruikt,
maar was voor mij voldoende begaanbaar. Daarna ben ik nog een keer
een pad opgelopen dat na een kilometer dood bleek te lopen op een
spoorweg en heb ik nog een heel tijd door het bos lopen dwalen omdat
paden die ik aan het volgen was plotseling op bleken te houden.
Na mijn lunch ben ik weer gaan wandelen
en toen leek alles goed te gaan. Op de terugweg liep ik langs een
weg, dat beviel niet zo en ik was blij dat ik een zijweg tegenkwam.
Na mijn ervaringen van vanmorgen mijn GPS er maar even bijgepakt. Ik
kon de zijweg gaan volgen, als ik de tweede weg rechts zou nemen, de
Rue des Mines, zou ik uitkomen op het punt waar ik wou. Regelmatig
controlerend op mijn GPS ben ik de weg opgelopen. Toen ik bij de Rue
des Mines uitkwam stond daar een slagboom en allerlei bordjes die mij
in het Frans vertelde dat ik het terrein van de mijn niet op mocht.
Ik sprak even geen Frans, dus ben ik deze dagbouw ijzermijn
opgelopen. Al snel vertelde mijn GPS mij dat ik niet meer op de weg
liep en toen ik er volgens dat apparaat wel weer op liep, was er weer
geen weg. Mijn conclusie was dat waar ooit de weg was, nu een mijn
was en dat bij het afgraven daarvan men de weg weggehaald had. Toen
maar besloten om terug te gaan, dat was ook niet makkelijk, want het
begon inmiddels aardig donker te worden en ik liep over paadjes die
door modder en losliggende takken bij daglicht al moeilijk begaanbaar
waren. Maar uiteindelijk toch weer bij de weg uitgekomen.
Ondanks alles heb ik vandaag heerlijk
gewandeld.
1-11-2013
Mensen zijn kuddedieren. Toen ik
vanmiddag naar de camperplaats van Dudelange reed, zag ik dat op het
P&R terrein twee campers stonden en een derde bezig was zijn
wagen daar neer zetten. Doordat ik hier al diverse keren geweest was
wist ik dat ik voor de camperplaats het viaduct over moest. Ik was
even bang dat men daar stond omdat het hier vol zou staan, maar niets
is minder waar, ik was de eerste die hier zijn camper neerzette. Toen
ik rond half 6 na een rondje hardlopen weer langs het P&R terrein
liep zag ik dat er inmiddels 5 campers stonden, op de officiële
plaats was ik nog steeds de enige.
Vandaag een foto van kuddedieren, ik
had foto's gemaakt als illustratie bij mijn verhaal over de ontsnapte
stier enkele dagen geleden, maar vandaag zijn ze ook wel
toepasselijk.
31-10-2013
Halloween, en zoals gebruikelijk begon
ik deze dag met het in mijn bed kruipen om de eerste acht uur slapend
door te brengen. Dat mocht niet zo zijn. Een echt horrorverhaal is
het niet, maar in kader van 'trick or treat' kan ik zeggen dat ik op
een truc werd getrakteerd, door mijn thermometer.
Het was koud deze nacht, geen probleem
want mijn dekbed is lekker warm. Ik lag voor mijn gevoel net even in
bed (het kan ook zijn dat het al een paar uur was, ik heb niet
gekeken hoe laat het was), toen ik in mijn rust gestoord werd door
een doordringend piepend geluid. De buitentemperatuur was dusdanig
gezakt dat mijn thermometer het nodig vond aan te geven dat het glad
kon worden. Het was de bedoeling dat die functie uitstond, maar
blijkbaar had ik hem ooit per ongeluk weer geactiveerd. Ik heb het
alarm uitgezet en ben weer gaan liggen. Een paar minuten later
opnieuw het alarm, ik op een ander knopje gedrukt en het hield weer
op. Dit herhaalde zich daarna nog 3 keer. Nadat ik met alle vier de
knopjes het alarm een keer uitgezet zonder een permanent resultaat
bedacht ik mij dat ik misschien twee keer op een knopje moest
drukken, eerst om het alarm uit te zetten en daarna om de
alarmfunctie uit te zetten. Het onderste knopje leek mij de beste
kandidaat. Het is daarna stil gebleven en ik heb lekker geslapen.
Vanmorgen bleek dat de temperatuur tot 1,3 graden was gezakt.
30-10-2013
Toen ik nog iedere avond naar de
Wereldomroep kon luisteren zorgde ik er altijd voor dat ik om half 6
thuis was, want dan kon ik de hele uitzending beluisteren. Ook nu die
zender is opgeheven hou ik mij aan die tijd. Vandaag gemerkt waarom
dat eigenlijk wel verstandig is. Ik was vanuit Schengen rond half
vijf gaan wandelen. Ik ben anderhalf uur weggeweest en merkte goed
dat afgelopen weekend de zomertijd is opgehouden. Tegen zes uur was
de schemering al bijna afgelopen en ik was net op tijd het bos uit
voordat het echt donker werd.
29-10-2013
Vandaag door drie landen gewandeld,
eigenlijk zelfs door vier, want toen ik de brug naar Remich opliep
zag ik daar dat er een camping was die “Drei länder ecke”
genaamd was. Dat leek mij raar omdat ik nog een kleine 10 Km van de
Franse grens verwijderd was. Toch klopte het, op dat punt was de
grens tussen Luxemburg, Rheinland Pfalz en Saarland. Ik overnacht
vandaag bij het station van Perl, dat ligt aan de voet van de brug
naar Schengen en enkele honderden meters van Apach in Frankrijk.
Morgenochtend daarom een heel internationaal hardlooprondje.
28-10-2013
Lang voordat een Zweedse zangeres en
een Belgische rocker beide een hit hadden met “I follow rivers”
deed ik dat al. Het zal ergens rond de eeuwwisseling zijn geweest dat
ik langs de Moezel ben gaan fietsen. Dat beviel zo goed dat ik daarna
ook langs diverse andere rivieren heb gefietst en sinds vorig jaar
gewandeld. Nu volg ik dan de Duits-Luxemburgse grens, maar op een
heel klein stukje na bestaat die ook uit rivieren. Ik ben nu bij de
derde en laatste daarvan aangeland, de Moezel. Leuk omdat ik hier
ooit al eens gefietst heb en nu tijdens mijn wandelingen regelmatig
bekende punten tegenkom. Wat trouwens opvalt is dat het water in de
Moezel andersom stroomt, niet dat het stroomopwaarts gaat, maar de
Our en een Sure stroomde in zuidelijke richting en deze in
noordelijke. Het stroomt flink, het water staat vrij hoog, een raar
gezicht om bomen te zien die in het water staan.
27-10-2013
Toch vandaag nog even in Trier
gebleven. Toen ik vanmorgen aan het hardlopen was bedacht ik mij dat
ik op het station mogelijk wifi kon vinden. Dat bleek ook zo te zijn,
op het hauptbahnhof kon je en half uur gratis internetten. Dus even
heel snel alles gedaan wat ik moest doen. Een half uur is kort, dus
toen ik met het publiceren van deze stukjes tot 22 oktober was
gekomen was mijn tijd op. Toen ik het station weer uitliep zag ik
waar ik gisteren naar had lopen zoeken, een café met wifi, alleen
vond ik dat ik al voldoende gedaan had en ben ik er niet naartoe
gegaan.
26-10-2013
In het verleden als ik op vakantie
ging, waren vaak grotere steden mijn doel. Vanmiddag ben ik in Trier
aangekomen. Een mooie stad, met als toppunt de Porta Nigra, de zwarte
stadspoort die nog uit de Romeinse tijd stamt. Een periode waarvan op
vele plaatsen in het centrum nog resten zijn terug te vinden. Na een
middag in het levendige centrum rond te hebben gewandeld heb ik het
echter wel weer gezien, ik verlang terug om weer in de natuur te
wandelen.
25-10-2013
Bij mijn koffie vanmorgen merkte ik hoe
ik er blijkbaar aan gewend ben dat er in de horeca niet meer gerookt
wordt. In Luxemburg is dat blijkbaar niet zo, Ondanks dat er maar een
stuk of vier klanten waren, stonk het ontzettend naar rook. Dusdanig
dat je het rookverbod in Nederland en veel andere landen nog meer
gaat waarderen.
Na de koffie teruggewandeld. Een mooie
wandelroute, bijzonder was dat ik op een gegeven moment een riviertje
over moest, er was geen brug, slechts wat, wankele, stenen in het
water. Het ging goed. Tien meter verder moest ik opnieuw diezelfde
rivier over, weer over rotsblokken en een heel klein stukje verder
opnieuw. Het ging allemaal goed, ook toen ik een paar kilometer
verder nog een ander riviertje over moest waar als extra moeilijkheid
een boomstronk tussen de rotsen vast was komen te zitten. De
wandeling werd verder nog bemoeilijkt door omgevallen bomen die het
pad blokkeerde, ergens lagen er vier bij elkaar, het was een heel
geklauter voor ik daar overheen en onderdoor was. Al deze obstakels
weerhielden mij er niet van om verder te wandelen, tot ik iets zwarts
op het pad zag. Het stond rustig te grazen en toen ik wat dichterbij
was zag ik dat het een stier was. Ik gestopt en gekeken of het pad
niet ergens een bocht maakte en hij achter een schrikdraad stond,
maar dat was niet zo. Hij had mij inmiddels ook opgemerkt. Hij keek
mij aan en maakte met zijn voorpoot een beweging die mij uit
filmscènes bekend was als een teken om tot de aanval over te gaan.
Dit imponerende gedrag werkte, met in mijn achterhoofd de jaarlijkse
beelden van het St. Firmin festival in Pamplona, heb ik rechtsomkeer
gemaakt en ben ik teruggelopen. Met een omweg van een kilometer of
twee heb ik daarna mijn wandeling weer voortgezet.
24-10-2013
Sinds vanmorgen weet ik waarvoor de
kabels dienen die over rivieren gespannen zijn. De afgelopen tijd
kwam ik ze regelmatig tegen en ik had me af lopen vragen waarvoor ze
zouden dienen. Eerst dacht ik aan een barrière voor hoogwater, maar
daar hingen ze wel erg hoog voor. Toen dacht ik aan kano wedstrijden,
maar dan moet je er veel meer hebben. De kabels lopen van een huisje
van anderhalf bij anderhalf naar een staander die aan de andere oever
staat. Wat ik vandaag geleerd heb ik dat het huisje gebouwd is rond
een peilstok waarmee de hoogte van het water af kan worden gelezen.
Aan de kabels kan een apparaat gehangen worden waarmee de
stroomsnelheid van het water gemeten kan worden. Door beide gegevens
te combineren kan berekend worden hoeveel water er door de rivier
stroomt.
23-10-2013
Ik moet het maar eens over het weer
hebben. De Duitse en Luxemburgse radiozenders waren het vandaag niet
helemaal met elkaar eens. Beide hadden voorspeld dat het afgelopen
nacht flink zou regenen en dat deed het. Volgens de Duitsers zou de
harde regen na de middag plaats maken voor wisselvallig weer en
volgens de Luxemburgers zou dat voor de middag al zo zijn. De laatste
hadden gelijk, toen ik vanmorgen om 9 uur de deur uitging was het
droog en op een paar druppels na is het de rest van de ochtend droog
gebleven. Vanmiddag een paar buien die binnen een minuut weer
ophielden. Twee daarvan waren zo hard dat je er nat van zou worden,
maar beide keren zat ik net in mijn auto.
22-10-2013
Gisteren was ik er al bang voor, op één
dag van Vianden naar Dasburg-Pont en terug te lopen was wat teveel
hooi op mijn vork. Op zich had het gekund, maar dan had alles goed
moeten gaan en dat deed het dus niet. Iets over half negen vanmorgen
vertrokken, de berg opgewandeld en op een gegeven moment kwam ik een
wandelroute tegen die ik ben gaan volgen. Ik had ongeveer een uur
gewandeld toen ik zicht had op een burcht die wel erg veel leek op
die van Vianden. Dat was niet zo raar, want het was die van Vianden,
daar kwam ik achter toen ik een bordje tegenkwam dat ik rechtsaf kon
slaan en het dan 2 Km naar Vianden was. Daarna verder de route gaan
volgen, maar ik ben hem op enig moment kwijt geraakt. Toen ik me dat
realiseerde eerst een pad opgegaan dat de goede richting uit leek te
gaan, maar na 200 meter een bocht van bijna 180 graden maakte. Toen
maar teruggelopen en het andere pad ingeslagen. Die bracht mij naar
een routebordje waar ik kon zien dat ik na ruim 2 uur wandelen op
slechts 4 Km van mijn startpunt was. Maar het bordje zorgde er ook
voor dat ik de goede richting uitging. Ik ging goed op mijn doel af
toen ik het bos uit was en een weg begon te volgen, een bospad is
leuker wandelen, maar er was niet veel verkeer dus dit ging ook wel.
Bij een dorpje aangekomen zag ik weer in routebord, ditmaal voor
fietsers. Het was nog 16 Km naar Dasburg. Alleen stond het bord
dusdanig dat het mij niet helemaal duidelijk was of ik nu de weg
moest volgen of een pad links inslaan. Het leek het meest op het
laatste en dat leek een fietspad. Honderd meter verder werd het
echter een weg over het gras die weer iets verder in een klein
wandelpad overging, dusdanig dat zelfs een ervaren mountainbiker er
moeite mee zou hebben. Maar het was wel mooi wandelen. Wel had ik op
een gegeven moment de zon recht in mijn gezicht, dat was vreemd omdat
ik noordwaarts wou. Het bleek dat ik langs een stuwmeer liep, dus op
een gegeven moment maakte hij een bocht en ging weer de juiste
richting uit. Daarna een pad langs de rivier, dat liep lekker totdat
het pad naar rechts afboog en vervolgens doodliep op een grasveld.
Datzelfde deed het pad dat langs de rivier ging ook, dus ik terug
want het leek mij handiger om daar langs een weiland te lopen. Echter
op een gegeven moment hield het weiland op en mijn hoop dat er een
paadje langs de rivier zou zijn bleek al snel tevergeefs. Ik wou niet
terug en het bos waar ik in terecht was gekomen was een productiebos
met eiken. Op de bodem groeide alleen wat mos, ik kon er dus goed
lopen, alleen liep het snel dood en moest ik omhoog. Het was nogal
een klim. Bovenop aangekomen heb ik een richel kunnen volgen, onder
mij lokte een grasveld, maar het leek mij verstandig om zo lang
mogelijk hoog te blijven. Achteraf heb ik op het juiste moment
besloten om toch richting het gras te gaan, want de richel bleek even
later bij een ravijn uit te komen. Het grasveld kon ik niet op, want
er liep prikkeldraad, maar dat kon ik goed volgen en zo om de ravijn
heen. Tot ongeveer het punt waar het prikkeldraad ophield, daar leek
ik echter een pad te zien lopen, enkele tientallen meters boven het
punt waar ik stond. Dat was ook zo, alleen was dit niet zo'n netjes
opgeruimd eikenbos, maar een stuk bos waarvan de bodem bezaaid was
met afgebroken takken en af en toe wat braamstruiken. Toch vrij snel
het pad bereikt en daarbij een roofvogel aan het schrikken gebracht
die blijkbaar nooit verwacht had dat er iemand op 2 meter van hem
vandaan uit de berm op zou duiken. Dat pad gevolgd en bij een brug
die ik tegenkwam een bankje opgezocht om mijn bammetje en banaan op
te eten. Daarbij op de kaart gekeken waar ik was en geconcludeerd dat
ik beter terug kon lopen, want het was nog zo'n 10 Km naar
Dasburg-Pont. Dat laatste stukje moet ik later maar een keer doen, ik
was nu om even over half 6 thuis.
Abonneren op:
Posts (Atom)