21-10-2013

Gelukkig bleek bij het wakkerworden vanmorgen dat ik gisterenmorgen geen echte schade heb opgelopen toen ik door mijn enkel ging, ik had nergens last van. Begonnen met mijn wandeling langs de Duits-Luxemburgse grens. Vandaag was dat een wandeling langs de rivier de Our, want die vormt hier de grensrivier. Ik heb achtereenvolgens twee wandelroutes, mooie wandelingen, bij de laatste dacht ik ineens aan mikado. De routes deden mij uiteindelijk bij Dasburg uitkomen. Daar in de buurt wou ik overnachten, maar toen ik met de auto op 4 Km van die plaats was bleek de weg wegens werkzaamheden afgesloten. Ik de omleidingsroute volgen. Na een half uur volgde ik die nog steeds en was ik inmiddels Dasburg een heel stuk voorbij. In plaats van terug te rijden ben ik toen naar de volgende grote grensplaats gereden, ik overnacht nu in Vianden.

20-10-2013

De dag begon slecht. Ik had de nacht doorgebracht op de parkeerplaats van een steengroeve en toen ik vanmorgen mijn deur uitstapte had ik niet in de gaten dat ik op een wat oneffen bodem stond. Het gevolg was dat ik direct door mijn enkel ging. Door de manier waarop ik stond, met een voet in mijn auto, lukte het niet om mijn gewicht naar mijn andere voet te verplaatsen, dus heb ik het er maar zoveel mogelijk van afgehaald door direct door de knieën te gaan. De schade bleef daardoor beperkt, wel iets mijn enkelspieren opgerekt, maar niet dusdanig dat ik af moest zien van mijn hardlooprondje. Verder er niet echt veel last van gehad, maar even zien hoe het morgenochtend gaat.

19-10-2013

Tot twee keer toe vandaag na heen over de oude spoorlijn gelopen te hebben een andere route terug genomen die omweg betekende maar wel mooi was. Vanmiddag vanuit St. Vith 5 Km gelopen naar een dorpje net aan de andere kant van de snelweg. Ik had bedacht terug het volgende viaduct te nemen. Dat heb ik ook gedaan, maar was toen al net zolang met de terugweg als de heenweg bezig toen ik er onderdoor ging en ik moest nog een half uur lopen. Net zoiets was mij vanmorgen ook overkomen. Na in St. Vith koffie te hebben gedronken had ik op de kaart gezien hoe ik op een andere manier terug kon. Ik was bijna het dorp uit toen ik de rood witte markering van een lange afstandswandeling zag. Omdat ik die gisteren in het dorp waar mijn auto stond ook had gezien ben ik die maar gaan volgen. In eerste instantie ging hij de goede richting uit, maar later niet meer, toen hij weer eens naar links ging terwijl ik het idee had naar rechts te moeten, ben ik maar eigenwijs geweest. Dat kwam goed uit, want na enige tijd kwam ik in een dorp uit waar ik vanmorgen ook was, 3 Km van mijn auto. Vanaf daar maar de route die ik 's ochtends ook gelopen had gevolgd. Dat kwam wel goed uit want nu kon ik een foto maken van het viaduct dat in 1918 in een half jaar tijd gebouwd is en sinds 1945 niet meer in gebruik is. Bijna 70 jaar later groeit er een bos bovenop. Ondanks de snelle bouw is het beton van een dusdanige kwaliteit dat het er nog vele jaren zal staan.

18-10-2013

Nu ik eergisteren mijn wandeling langs de Roer heb afgesloten, zit ik nog een beetje te twijfelen wat ik nu ga doen. Ik ga in ieder geval wandelen en het al wandelend volgen van iets bevalt mij erg goed. Nu kan ik weer een rivier gaan volgen maar ik kan er ook voor kiezen om eens te proberen om een grens te volgen. Mijn keuze heb ik nog even uitgesteld, de laatste etappes van mijn vorige wandeling gingen over de “Venn bahn”. Dit is een fietspad dat over de voormalige spoorlijn van Aken naar Trois-Vierges (Lux) loopt. Een leuke route, vooral omdat er (tenminste in het Belgische stuk) bij ieder voormalig station informatieborden staan met allerlei wetenswaardigheden over de spoorlijn en de streek. Zeer leerzaam.

17-10-2013

Het was een rustig dagje vandaag. Vanmorgen naar Quick geweest en daar onder het genot van een kopje koffie de zaken op Internet gedaan die ik moest doen. Het was vijf oktober toen ik dat voor het laatst gedaan had, dus ik was even bezig, onder andere met het publiceren van deze stukjes. Dat was niet erg, want op de camperplaats waar ik stond had ik mijn camper aan de stroom gelegd en toen ik terugkwam was mijn huishoudaccu nog niet vol. Nadat ik wat hardgelopen en geluncht had nog niet, dus ben ik daarna maar wat huishoudelijke klusjes en wat spelletjes op mijn computer gaan doen. Het voordeel was dat ik ook geen last had van de buien die vanmiddag steeds harder werden. Ik had de camperplaats tot 6 uur betaald, dus ben ik rond die tijd maar vertrokken, mijn accu was nog niet vol, maar ik wou komende nacht liever gratis staan. Ik sta nu bij een voetbalveld in Waimes.

16-10-2013

Mijn wandeling langs de Roer vandaag afgesloten. Ik heb niet het punt bereikt waar de rivier ontspringt, dat ligt midden in de Hoge Venen, een natuurgebied waar je niet buiten de paden mag treden. Ik ben er wel dicht bij geweest, het laatste dat ik van de rivier zag was toen hij via een buis met een diameter van een centimeter of 25 onder het modderige pad langs het natuurgebied stroomde. Op de kaart in mijn telefoon was de rivier trouwens al bij de grens tussen Duitsland en België opgehouden. De naam van de rivier bleef na de grens nog een tijdje Rur, maar het laatste stukje gaat door het Franstalige gedeelte van Wallonië en daar heet hij Rour (eigenlijk heet hij dus in het Nederlands, Duits en Frans hetzelfde, alleen is de spelling anders).

15-10-2013

Vanmorgen nog even overwegen om de 100 meter die ik gisteren aan de verkeerde kant van de Roer heb gelopen, maar ik kwam al snel tot de conclusie dat ik daarvoor wel een heel end om zou moeten lopen.

Vorige week schreef ik over de verwarring die het oplevert dat wij in het Nederlands de naam Roer gebruiken voor zowel de rivieren die de Duitsers Rur en Ruhr noemen. Nu realiseerde ik mij vanmorgen dat de Duitsers de verwarring ook kennen. Gisteren ben ik door een plaats gelopen die Einruhr heet en dus aan de Rur ligt en niet aan de Ruhr.

Vandaag aan het eind van de dag geen wandeling door het donkere bos, maar ik heb wel een heel stuk door een dorp gewandeld, op zoek naar een supermarkt. Op één of andere manier kom ik die de laatste dagen nauwelijks tegen. Vanmiddag uiteindelijk wel een gevonden, maar die bleek dinsdagmiddag dicht te zijn. Dus vanavond had ik geen toetje.

Op de foto een kunstwerk, Trashman. Van afval gemaakte poppen die al op allerlei plekken ter wereld hebben gestaan en deze week in Monschau zijn.

14-10-2013

Mijn plan was om vandaag te schrijven over mijn wandeling langs de Rursee. Uiteindelijk was het niet nodig geweest dat ik die in etappes deed. Had ik hem wandelend gerond dan had ik er naar schatting zo'n 6 uur over gedaan en als ik zondagochtend met hardlopen door was gelopen had ik denk ik een uur langer gelopen dan de anderhalf uur die ik nu liep. Maar ik heb hem dus in etappes gelopen en vandaag heb ik de stukjes gelopen die ik nog niet gedaan had, dus in feite ben ik het stuwmeer tweemaal rond geweest. Daarna ben ik de Obersee rondgelopen en daarna nog een stukje verder langs de Rur. Toen ik vanmiddag om kwart voor 5 een parkeerplaats had gevonden om te overnachten vond ik het eigenlijk nog wat te vroeg. Ik besloot om van hier te wandelen naar het dorp waar ik vanmorgen op was gehouden. Ik keek op mijn telefoon hoe ver het was en was verbaast dat het slechts 1 Km hemelsbreed was. Snel kwam ik er achter dat het niet klopte, ik had een verkeerd doel opgegeven, op de parkeerplaats stond een kaart en daar zag ik dat het eerder een kilometer of vier was. Toch maar gaan wandelen. Soms een beetje cross-country omdat ik aan de rechteroever van de rivier wou blijven. Daardoor koste het meer tijd dan ik verwacht had, het was kwart over zes toen ik op mijn keerpunt was. Het begon niet alleen langzaam donker te worden, het begon ook te regenen en niet zo'n beetje ook. Vooral in het bos was het al gauw donker, de tweede keer dat ik even fout liep was ik een honderd meter een pad op gelopen dat dood scheen te lopen, maar voordat ik dat doorhad was ik al over wat op het pad liggende bomen heen geklauterd en er onder door gekropen. Dat moest ik toen dus opnieuw doen. Daarna ging het, ondanks dat het steeds donkerder en natter werd best goed. Tot ik bij een brug kwam, die ik op de heenweg ook gezien had. Even geprobeerd of ik niet aan dezelfde kant van de rivier kon blijven, maar dat wat ik als pad zag leek dat bij nader inzien niet te zijn. Dus ben ik maar van mijn gewoonte af gestapt om de heen en terugweg langs de andere oever te doen. Trouwens maar eventjes, na de brug ben ik de weg gaan vervolgen en een honderd meter verder ging die weer over een brug en was ik weer aan de voor mij juiste kant. Het was bijna 8 uur toen ik terug bij mijn auto was.

13-10-2013

Toen ik vandaag langs de Rursee wandelde bedacht ik mij dat zo'n stuwmeer met een waterkrachtcentrale eigenlijk een grote groene batterij is. Natuurlijk moet men rekening houden dat het benedenstrooms niet te nat of te droog wordt, maar gezien de omvang van zo'n meer zal dat over het algemeen geen probleem zijn. Dus kan men steeds als er behoefte aan elektriciteit is de sluizen openzetten en als de prijzen laag zijn ze weer sluiten en rustig afwachten tot ze weer hoger zijn. Ze zijn dus veel minder afhankelijk van het weer dan bij zonne- en windenergie.

Eerder heb ik bij waterkrachtcentrales al gezien dat ze gewoonte hebben om de indrukwekkende machines die bij renovaties overblijven buiten neer te zetten als kunstwerk. Hier stonden zowel onderaan als bovenop de dam de oude uitlaatkleppen die in 2005 door nieuwe vervangen zijn. Van die bovenop stond heb ik een foto gemaakt.

12-10-2013

Mijn plan was om vanmiddag vroeg op te houden met wandelen en dan een anderhalf uur hard te gaan lopen. Vanmorgen ging het goed, om 11 uur was ik in het dorp waar ik naartoe wou. Daar was geen koffie, maar in het volgende dorp wel. Na de koffie was is zoals gepland rond 1 uur terug. Toen ben ik naar Heimbach gereden en daar ging het fout. Een geschikte (en gratis) plaats om mijn auto neer te zetten vond ik pas enkele kilometers verderop, aan de andere kant van het stuwmeer. Mijn plan was om vanaf Heimbach terug te wandelen naar het dorp waar ik vanmorgen was en daarna rond het stuwmeer hard te gaan lopen. Omdat ik al aan de andere kant van het stuwmeer was ben ik maar begonnen om daar langs te wandelen en toen ik na een uur in Heimbach was heb ik besloten om verder te wandelen naar waar ik vanmorgen was. Het was half 7 toen ik thuis was, dus te laat om nog te gaan hardlopen. Dat dan maar morgenochtend, dat komt eigenlijk wel goed uit, want het volgende stuwmeer is zo groot dat ik denk dat ik het nooit in één dag rond kan lopen. Dus ga ik hem maar in wat heen-en-weer etappes rond. Morgen eerst een kilometer of 7 hardlopend aan de oostkant en na mijn ontbijt een stuk wandelen aan de westkant. Maandag en eventueel dinsdag de rest.

Op de foto van vandaag een gebouw dat ik eerst voor een kerk aanzag, het is een waterkracht centrale.

11-10-2013

Gisteren had ik het nog niet helemaal door, maar vanochtend merkte ik dat ik nu midden tussen de bergen van de eifel zit. Mijn overnachtingsplek is vlak bij de rivier, maar wel bijna een kwartier lopen ervandaan doordat hij een paar honderd meter hoger ligt. Mijn bedoeling was om vanmorgen terug te lopen naar het punt waar ik gisteren op was gehouden, daar een kopje koffie te drinken, terug te wandelen langs de andere kant van de rivier en dan voor de lunch weer terug te zijn. Dat is gelukt behalve het laatste. De rivier heeft hier nog maar zelden een fietspad dat er vlak langs loopt. Soms moest ik een flink end de bergen op en het bos in om mijn pad te vervolgen. Ik maakte het mezelf nog wat extra moeilijk doordat ik stroomafwaarts steeds aan de rechterkant van de rivier wil blijven en andersom. Ik moest daarom een paar keer een stuk teruglopen doordat het pad dat ik volgde bij een brug uitkwam. Gezien de afstand die ik gisteren had gereden had ik de verwachting dat ik na twee uur wandelen, rond 11 uur, aan de koffie zou zitten. Ik deed er ruim twee keer zolang over. Na de koffie met wat lekkers maar wat broodjes gekocht, want ik was bang dat het een erg late lunch zou worden als ik zou wachten tot ik thuis was. De terugreis begon heel voorspoedig, maar toen ik bij het stuwmeer kwam en moest ik een flinke omweg maken door het bos en over de bergen. Het was klokslag 6 toen ik thuis kwam.

Vanwege het herfstweer vandaag geen foto gemaakt, maar ik had nog een bijzondere van een paar dagen geleden.

  

10-10-2013

Vanmorgen viel het mij op dat de Roer hier een vrij ondiepe rivier is. Ondanks dat het weer vandaag ook door leek te hebben dat het herfst is, scheen op een gegeven moment de zon even op het water en zag ik dat ik tot het midden van de rivier de bodem kon zien, Het leek of het water hoogstens enkele tientallen centimeter diep was. Nu weet ik dat het in werkelijkheid dan vaak dieper is, maar toch. Toen ik vanmiddag vliegvissers in het water zag staan ik dat het water bij hun niet boven de knieën kwam. Op de terugweg een foto van de vissers gemaakt, toen bleek ook dat het op sommige punten toch wat dieper was, want één van de vissers stond inmiddels tot zijn kruis in het water (en ik had niet de indruk dat een heel klein mannetje was). Na de foto gemaakt te hebben stapte ik op de brug over het inlaatkanaal van een watermolen. Tien meter verder, aan het eind van de brug, kwam ik tot de ontdekking dat na de brug het pad ophield. De dichte braambossen waar ik bij uitkwam noopte mij om rechtsomkeer te maken, het modderige pad terug te lopen en om de badkuipenfabriek heen te lopen. Toen ik weer in de buurt was van het punt was waar ik vast was gelopen, bleek het maar goed te zijn dat ik niet was gaan avonturieren door over de braamstruiken te klimmen, daarna zou ik namelijk bij helling aankomen die zelfs als er een pad was geweest moeilijk te beklimmen was (en er was geen pad).

9-10-2013

Het nadeel van een rivier stroomopwaarts volgen is dat er soms zijrivieren in uitmonden en dat niet altijd duidelijk is. Vandaag voor het eerst van deze wandeling daar last van gehad. Ik was lekker aan het wandelen, net de stad Jülich gepasseerd en genoten van de groenzones en natuurgebieden waar ik door liep, toen ik bij een brug uitkwam. Ik was van plan om ergens tussen 11 en half 12 terug richting mijn auto te gaan en het was op een paar minuten na 11 uur, dus ging ik de brug over. Even op het kompas van mijn telefoon gekeken en ik bleek hemelsbreed een kleine 6 Km van mijn auto vandaan te zijn. Er was geen pad langs de rivier, dus ben ik eerst maar de weg gaan volgen, die eigenlijk de verkeerde kant op ging. Het duurde lang voordat ik eindelijk linksaf kon. Daarna liep ik een stuk over een zandweg en uiteindelijk kwam ik bij een brug uit. Gezien de stroomsnelheid en de omvang van de rivier leek het wel de Roer en toen ik het op de kaart controleerde bleek dat ook zo te zijn. De rivier die ik eerder over gegaan was bleek dus een zijrivier te zijn. Inmiddels was het ruim een half uur later en de terugweg naar mijn auto was gegroeid tot bijna 9 Km hemelsbreed.

Iets heel anders, een stukje verkeersles. Een rond wit verkeersbord met een rode rand betekent een verbod voor hetgeen erop staat. De Duitsers zijn blijkbaar veel slimmer dan wij, waar wij miljarden uitgeven aan dijken en andere deltawerken zetten zij gewoon een bord neer waarmee ze hoog water verbieden (zie foto). Ik ben het bord gepasseerd en het lijkt nog te werken ook, want er was geen hoog water.

8-10-2013

Ik had me de afgelopen dagen al een paar keer afgevraagd wat voor grote knaagdieren er in de Roer leven. Regelmatig zie ik modderige paadjes, die als een soort glijbaan de rivier inlopen. De eerste keer dat het me opviel was bij een maisveld. Het betreffende dier had de landbouwer 'geholpen' door alvast enkele vierkante meter mais voor hem te oogsten. Omdat de stengels ook weg waren en door de sleepsporen had ik het vermoeden dat het om bevers ging. Wat mij daarover liet twijfelen was dat ik nergens de typische omgeknaagde bomen tegenkwam, op een keer na, maar die zagen eruit dat ze al heel lang omgeknaagd waren. Sinds vandaag weet ik het echter bijna zeker, tot twee keer toe kwam ik een flinke wilg tegen waar kort gelegen een bever aan had lopen knagen. Misschien is er wel een heel eenvoudige reden waarom ik relatief weinig knaagsporen zag, de sporen die ik zag liepen ook vaak naar velden met suikerbieten, waar er dan ook enkele geoogst waren. Ik denk dat het eten van suikerbieten niet zo goed is voor het bevergebit.

7-10-2013

Een mooie dag en een dag waarop een mooie wandeling langs de Rur heb gemaakt. De Roer, zoals wij hem in Nederland noemen heet aan de Duitse kant van de grens Rur. Niet te verwarren met de Ruhr, dat is een rivier die uitmondt in de Rijn en die zijn naam geeft aan het industriële hart van Duitsland. De verwarring is niet zo vreemd, want in het Nederlands noemen we dat gebied het Roergebied. Volgens mij blijft de naam van de rivier die ik aan het volgen ben nu de Rur. Hij gaat nog wel een keer de Belgische grens over, maar als ik het goed gezien stroomt hij daar op zijn laatste kilometers naar zijn bron door de Oostkantons, het Duitstalige gedeelte.

Nu ik het toch over België heb, tot vandaag heb ik nooit geweten dat de naam Belgium uit het Latijn komt en De Nederlanden betekent.

Vandaag op de foto een wat vreemde brug waar ik over moest.

6-10-2013

Al vaak heb ik heb ik foto's gezien van ijsvogels, niet zo vreemd want het is een vogel met een dusdanig exotisch uiterlijk dat het nauwelijks voorstelbaar is dat het een inheemse vogel is. Vandaag heb ik hem voor het eerst in het echt gezien, niet in Nederland, alhoewel wel bijna, want het was minder dan een kilometer van de grens. De foto's doen de vogel geen recht, in het echt vond ik hem nog mooier, ondanks dat ik hem van een flink grote afstand zag. De turquoise blauwe rug glom als een showroom auto.

Naast het zien van de ijsvogel viel ik vandaag nog een keer met mijn neus in de boter. Ik had gekozen om te overnachten op de camperplaats van Wasserberg. Volgens mijn gids, die enkele jaren oud is zou me dat 5 euro kosten, ik had erop gerekend dat het wat meer was geworden. Nadat ik mijn auto neergezet had ging ik naar het zwembad om te betalen. Het bleek dat vanaf morgen het zwembad twee weken gesloten was voor de jaarlijkse schoonmaak, de kaartjes machine stond al uit, dus mag ik hier gratis overnachten. Dit financiële voordeel heeft een klein nadeel, normaal mag je met je kaartje om hier te overnachten ook gratis het zwembad in, nu dus niet.

Vandaag op de foto een bankje waar ik geen gebruik van heb gemaakt.

5-10-2013

Na vanmorgen ruim anderhalf uur lang de Zuid Willemsvaart te hebben gehold, ben ik naar Roermond vertrokken. Dat was mijn eerste doel van deze reis, de bedoeling is dat ik langs de rivier de Roer ga lopen van zijn monding tot aan de Hoge Venen waar hij ontspringt. Vandaag de eerste etappe gelopen, tot St. Odiliënberg. Was wel mooi wandelen, maar wel vaak over relatief drukke wegen. Voordat ik ging wandelen ben ik bij McDonalds geweest om mijn administratie bij te werken en om deze blog te publiceren. Je kan zien dat ik daar nog niet aan gewend ben, want ik was vergeten om foto's op mijn PC te zetten en het toestel had ik niet bij me. Dus heb ik mijn berichten voorlopig maar even zonder foto's gepubliceerd. Niet zo heel erg, want lezers zijn er nog nauwelijks, de mail waarin ik mijn oud collega's, familie en andere vrienden over het bestaan van deze blog inlicht moet ik nog schrijven.

4-10-2013

Ik was al een tijdje van plan om mijn grote paraplu weg te gooien. De aluminium 'baleinen' waren deels gebroken, maar hij werkte nog wel. Daarbij was het sinds van de winter bij Parijs mijn opvouwparaplu kapot was gewaaid de enige plu die ik nog had. Vorige week een nieuwe opvouwbare gekocht, maar vandaag toch de grote meegenomen, want die houdt toch meer regen tegen. Het leek nodig te zijn want er was regen voorspeld, maar gelukkig kwam die voorspelling niet uit.

De plu hoef ik niet meer weg te gooien, want op de terugweg van mijn wandeling langs de Zuid Willemsvaart, kwam ik aan beide kanten van de grens een bord tegen met “De Limburgers heten u welkom”. Ik vond het wel apart, twee borden met precies dezelfde tekst. Ik ben gestopt om van beide een foto te nemen. Mijn paraplu in het gras geprikt en mijn camera uit mijn rugzak gehaald en de foto's gemaakt. Nadat ik de camera weer opgeborgen had ben ik verder gelopen. Terug bij mijn camper heb ik geluncht en ben ik naar mijn overnachtingsplek in Tongerlo gereden. Daar realiseerde ik mij ineens dat mijn paraplu nog in het gras langs het kanaal staat.

3-10-2013

Vandaag langs het kanaal gelopen tot het oostelijke eindpunt ervan, de Zuid-Willemsvaart. Die een klein stukje zuidwaarts gevolgd totdat ik de eerste brug tegenkwam. Die ben ik niet direct overgegaan, want er stond ook een bordje dat verwees naar fietscafé De Boot en het was net koffietijd. De naam was nogal voor de hand liggend, want het café was gevestigd op een schip dat nog geen 100 meter verder in het kanaal lag. Het was open en ze hadden lekkere koffie met wafel. Daarna de brug over en noordwaarts langs het kanaal tot de volgende brug. Nadat ik ook die over was gegaan ben ik weer langs het Kempisch kanaal terug gelopen. Het was net rond lunchtijd dat ik daar terug kwam, dus in tegenstelling tot gisteren had ik het vandaag heel goed gepland.

2-10-2013

Gisterenavond besloten om nog een dagje in Neerpelt te blijven en hier langs het Kempisch-kanaal te gaan wandelen. Vanmorgen voor negen uur vertrokken, over het geasfalteerde jaagpad aan de noordkant van het kanaal. Natuurlijk erg rechtlijnig, maar toch best wel mooi. Niet op de laatste plaats omdat ze de aarde, die bij het graven van het kanaal overbleef, langs de oevers gestort hebben. Later is daar een langgerekt, maar slechts 150 meter breed bos op geplant, met een grote verscheidenheid aan bomen. Het wandelen ging lekker, even voor elf getwijfeld of ik de mooie brug (zie foto) die ik passeerde zou oversteken, maar dat helaas niet gedaan, de volgende bleek pas 6 Km verder te zijn. Koffie ben ik vanmorgen mis gelopen, langs het kanaal ben ik één café tegengekomen dat dicht was en bij Lommel stond aangegeven dat er 200 meter van het kanaal een café was. Dat bleek ook dicht te zijn. Toen maar besloten om over het onverharde zuidelijke jaagpad terug te lopen naar mijn camper en daar bij mijn lunch mijn eerste koffie te drinken. Ik had net geconcludeerd dat ik om half drie thuis zou zijn, toen bleek dat het bordje doorlopende weg dat ik anderhalve kilometer eerder gezien had ook voor voetgangers gold. Ik moest dus terug, uiteindelijk was het kwart over drie toen ik aan mijn lunch begon.

1-10-2013

Vandaag weer vertrokken. Ik wou vanmiddag om 4 uur in Den Bosch zijn voor de receptie ter gelegenheid van de pensionering van Piet Roose, mijn voormalig leidinggevende. Van de gelegenheid gebruik gemaakt om boodschappen te gaan doen in de Rompertpassage. Op de terugweg na een werkdag deed ik daar vaak boodschappen, in eerste instantie was het vaak haasten om voor sluitingstijd daar te zijn, maar aan het eind van mijn loopbaan was dat niet meer nodig omdat ze tot 9 uur 's avonds open waren. Leuk om daar weer eens te zijn. Ook leuk was om daarna een wandelingetje door het centrum van Den Bosch te maken. Het viel mij op dat de oude panden er mooier bij stonden dan ooit, maar ook dat er veel minder goed passende nieuwbouw tussen stond. Daarna dus naar het Pettelaarpark voor de receptie. Het was reuze gezellig, heel veel mensen gesproken die lang niet gezien had. Gelukkig had ik een aantal mensen vorige week op mijn borrel gezien, anders had ik nu nog meer het gevoel dat ik veel mensen helaas niet gesproken had.

30-9-2013

Het was een mooie dag vandaag. Wel was het vanmorgen wat fris toen ik ging hardlopen, maar ik heb zo hard gelopen dat ik wel warm werd. Verder heb ik vandaag mijn koelkast schoongemaakt en wat spullen teruggebracht naar mijn auto, want morgen ben ik van plan te vertrekken. Die plannen zijn inmiddels wel weer wat veranderd want ik moet morgen nog even op het Internet om een buitenlandse betaling te doen. Toen ik na de boodschappen thuis kwam bleek er namelijk een brief uit Duitsland in de post te zitten. Ik bleek twee weken geleden ergens 62 Km per uur binnen de bebouwde kom gereden te hebben. Ik kan me herinneren dat ik die dag een keer afremde omdat ik een bebouwde kom bord zag dat toen ik er dichterbij was het einde ervan bleek aan te geven. Mogelijk is dat het stuk waar ik op de foto ben gegaan. Ik zou bezwaar kunnen maken, maar dat lijkt mij teveel gedoe. Gelukkig zijn snelheidsboetes in Duitsland beter betaalbaar dan in Nederland, want aan mijn eerste snelheidsboete ooit ben ik slechts 25 euro kwijt.

29-9-2013

Deze dag begonnen waar ik hem gisteren beëindigd heb. Het restaurant ging om middernacht dicht, dus snel na het begin van de dag zijn we verkast naar een café. Het was gezellig in Oirschot en druk, niet zo verwonderlijk als je bedenkt dat er, zoals ieder jaar met de Hart van Brabantloop, kermis was. De klok was de twee al gepasseerd toen ik in Hotel de Kroon onder de wol kroop. Gelukkig hoefde ik niet vroeg op te staan, we hadden afgesproken dat we om 10 uur zouden gaan ontbijten. Het was een lekker Hollands ontbijt. Daarna terug naar Rotterdam waar ik gewassen heb en boodschappen heb gedaan en daarnaast het grootste deel van de middag op het balkon, in het zonnetje naar Langs de lijn heb zitten luisteren.

28-9-2013

Om vijf voor half zes ging mijn wekker. Iets over zessen werd ik opgehaald en ben ik naar Tilburg gebracht waar om half acht de start was van de Hart van Babantloop. Ik heb de vierde etappe van deze estafette gelopen. Deze was 10 Km lang en liep van Udenhout naar het transferium in Tilburg. Een mooie route, ik heb hem snel gelopen. Hoe snel weet ik nog niet, want bij de start heb ik wel mijn stopwatch ingedrukt, maar bij de finish ben ik vergeten om het te stoppen. Normaliter doe ik over zo'n afstand 50 minuten, maar ik vermoed dat ik er ruim 5 minuten minder over gedaan heb. Ik moet dus nog even afwachten tot de uitslag op Internet verschijnt voordat ik weet hoelang ik erover gedaan heb.

Niet alleen ben ik erg tevreden over mijn prestatie, de rest van de dag was ook heel gezellig. De dag hebben we met het team afgesloten in restaurant De Burgemeester in Oirschot met een heerlijke maaltijd.

27-9-2013

Vorige week schreef ik al over snelheid waarmee Rotterdam veranderd. Nieuwe gebouwen schieten als paddenstoelen uit de grond en hele blokken verdwijnen door sloop. Maar vanochtend was ik toch wel even heel verbaasd, Vlak achter de Erasmusbrug zag ik een flatgebouw dat er gisteren nog niet was. Het duurde niet lang voordat ik door had dat wat ik zag de achtersteven van een cruiseschip was dat bezig was om aan te leggen aan de Wilhelminapier. Nu ik mijn foto ervan zie, is het me wel duidelijk waarom ik het schip met een flat verwarde.

Vanmiddag heb ik het kolossale schip nog eens goed gezien tijdens een wandeling. Tijdens die wandeling ben ik ook bij de fruitterminal in de haven geweest. In een hal die in het verleden voor de opslag van goederen die van overzee kwamen werd gebruikt, vindt momenteel de fototentoonstelling ”Paerlen van de Swijnen” plaats. Foto's van diverse fotografen, gelieerd aan de Fotoacademie. Heel verschillende foto's die vaak op zich al op een kunstzinnige manier indrukwekkend waren, maar door de prestatie nog meer indruk op mij maakte. De tentoonstelling aan de Marconistraat is nog tot 20 oktober te zien, voor meer informatie erover kijk je op www.knorfotol.nl.

De Marconistraat en het Marconiplein worden in de volksmond vaak verbasterd tot een pastasoort. Vanavond heb ik pasta gegeten. Volkorenpasta, gemengd met in blokjes gesneden courgette, zalmsnippers en koksroom. Het was lekker.